ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ – ΔΥΣΛΕΞΙΑ
Συγγραφέας Σήφης Κουράκης Γράφτηκε στις ,
Οι μαθησιακές δυσκολίες εκδηλώνονται με μειωμένη απόδοση στις ικανότητες ακρόασης, γραφής , ανάγνωσης, ομιλίας ή και μαθηματικών ικανοτήτων.
Είναι γεγονός ότι μια μαθησιακή δυσκολία δεν σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με νοητική υστέρηση.
Όσα παιδιά χαρακτηρίζονται από κάποιας μορφής μαθησιακές δυσκολίες (δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαναγνωσία, διάσπαση προσοχής, διαταραχή λόγου- ομιλίας, δυσαριθμησία κλπ) έχουν φυσιολογική νοημοσύνη .
Η επίδοση τους στην κατευθυνόμενη μάθηση (σχολείο) είναι μικρότερη από τις ικανότητες και τις δυνατότητες τους.
Επομένως οι μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν μια ανομοιογενή ομάδα διαταραχών που αντιμετωπίζουν τα νοητικώς υγιή και επαρκή παιδιά των σχολικών πληθυσμών. Οι διαταραχές αυτές είναι άλλοτε συνδυασμένες και περίπλοκες (π.χ υπερκινητικότητα με φωνολογικό έλλειμμα και δυσορθογραφία) και άλλοτε πολύ απλές( π.χ δυσγραφία με μικρή διάσπαση προσοχής ή δυσαναγνωσία).
Προκειμένου να βοηθηθούν οι μαθητές στην αντιμετώπιση δυσκολιών όπως οι παραπάνω, είναι απαραίτητη μια συστηματική και έγκυρη διάγνωση από ειδικό παιδοψυχολόγο και αμέσως μετά η κατάρτιση (από τον ίδιο) ενός συγκεκριμένου προγράμματος ξεχωριστού για κάθε παιδί.
Στο πρόγραμμα αυτό θα ενισχύεται η αυτοεκτίμησή του ως μαθητή, η μνήμη του, η προσοχή του και η γλωσσική του επικοινωνία σε γραπτό και προφορικό λόγο.
Προκειμένου να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί μια μαθησιακή δυσκολία οποιασδήποτε μορφής χρειάζεται στενή συνεργασία του εκπαιδευτικού και των γονέων του παιδιού με τους ειδικούς (παιδοψυχολόγο, λογοθεραπευτή,
ειδικό παιδαγωγό κλπ).
Μέσα στην διαγνωστική αυτή διαδικασία θα πρέπει να προσεχτούν ιδιαίτερα:
– το οικογενειακό του ιστορικό,
– το σχολικό ιστορικό, (τα προηγούμενα εκπαιδευτικά βήματα του παιδιού)
-η νοημοσύνη του
– η ψυχολογική και συναισθηματική του ανάπτυξη,
– οι σχέσεις του με τους συμμαθητές του (επίπεδο κοινωνικοποίησης)
-οι σχέσεις του με τους εκπαιδευτικούς του
– το επίπεδο της αυτοεκτίμησής του , και
– η επίδοση του στα διάφορα μαθήματα.
Όλοι οι αναφερόμενοι τομείς χρειάζεται να διερευνηθούν προσεχτικά με ειδικά ερωτηματολόγια τεστ και ιστορικά ώστε ο ειδικός να γνωρίζει την προσωπικότητα και το περιβάλλον του συγκεκριμένου παιδιού, στοιχεία που δεν μοιάζουν με κανενός άλλου και είναι μοναδικά όπως μοναδική είναι και η μαθησιακή του δυσκολία…..
Σε όλη αυτή την διαδικασία απαραίτητο είναι να τηρηθεί αυστηρά το προσωπικό απόρρητο τόσο της οικογένειας όσο και του παιδιού, το οποίο ούτε άλλως ισχύει παγκόσμια ,βάση ειδικής νομοθεσίας.
ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΊΑ
Συνέπειες στην διδακτική και εκπαιδευτική πράξη.
Οι συμπεριφορές των ορίων στην σχολική ηλικία.
Το σχολείο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας. Ένα χώρο που μέσα του εμπλέκονται διάφορα είδη προσωπικοτήτων και χαρακτήρων αλλά και πολλές υπο -ομάδες παιδιών οι οποίες άλλοτε συγκρούονται και άλλοτε συμμαχούν μεταξύ τους.
Όπως ακριβώς και στο κοινωνικό περιβάλλον έτσι και στο σχολικό χώρο υπάρχουν νόμοι, κανόνες και επιτρεπτή ή απαγορευμένη συμπεριφορά.
Χρειάζονται ,επομένως, συγκεκριμένες συμπεριφορές και στρατηγικές για να εξασφαλιστεί η σωστή λειτουργία της σχολικής ομάδας (εντός και εκτός της σχολικής τάξης) να υπάρχει δικαιοσύνη, να αποδίδονται αμοιβές και ποινές από την εκπαιδευτική εξουσία (όταν αυτό χρειάζεται) με αποτέλεσμα να είναι δυνατόν οι συμπεριφορές των μαθητών στο σχολείο να είναι:
-ελεγχόμενες,
-συντονισμένες και
-σχετικά προβλέψιμές.
Όλες οι παραπάνω διαδικασίες υπάρχουν για να βοηθούν άθε παιδί το να επιβάλλει στον εαυτό του τα απαραίτητα όρια ώστε να μπορεί να εκφράζεται σωστά ικανοποιώντας έτσι:
τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των γονέων,
τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των δασκάλων
τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του ίδιου του, του εαυτού.
Σε αυτές τις εκπαιδευτικές σχέσεις και λειτουργίες χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή αφού τα παιδία είναι οι πιο ευαίσθητοι δέκτες και πομποί στην μικροκοινωνία του σχολείου και είναι γνωστό ότι, μέσα από την εκπαιδευτική πράξη, δεν πλάθεται μόνο η γνώση αλλά, κυρίως, διαμορφώνεται η προσωπικότητα και η εκτίμηση που θα έχουν μελλοντικά ως πολίτες για τον ίδιο τους τον εαυτό και για την αυτοεικόνα τους.
Δυστυχώς στην σημερινή Ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση -εκτός των Μαθησιακών Δυσκολιών- υπάρχουν αυξημένα ποσοστά παιδίων με:
– διαταραχές διαγωγής,
-διάσπαση προσοχής-υπερκινητικότητα ,
-χαμηλή αυτοεκτίμηση και
-τεράστια δυσκολία στην τήρηση των ορίων.
Μέσα στην σχολική πράξη το παιδί <<ζυμώνει>> τα συναισθήματα του, πειραματίζεται στις πρώτες κοινωνικές και φιλικές σχέσεις και, βαθμιαία ,μέσα από τις συγκρούσεις και τις επιδόσεις του χτίζει βήμα -βήμα την εκτίμηση και την αναπαράσταση για τον ίδιο του το εαυτό…..
Τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι γονείς οφείλουν:
– να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί στην επιβολή των ορίων στα παιδιά,
-να τα ενημερώνουν συνεχώς για τους κανόνες και της πειθαρχίας μέσα στην ομάδα,
– να ακούν συνεχώς τις απορίες, τις ερωτήσεις και τις ενστάσεις τους και
-να αποφεύγουν την περιθωριοποίηση και τον στιγματισμό (ετικετοποίηση) οποιουδήποτε μαθητή.
