Πολλές τεχνικές έχουν περιγράφει και δοκιμαστεί πάνω από έναν αιώνα πριν (από το 1891 BILLROTH), για την χειρουργική αντιμετώπιση μίας αρκετά συχνής πάθησης του ανθρώπου, τις κήλες. Στην πραγματικότητα, συναντάει κανείς άγνοια αναφορικά με την ανατομία, βιολογία και εγχειρητική αντιμετώπιση των κηλών, ιδιαίτερα της βουβωνοκήλης και της ομφαλοκήλης. Αυτό οφείλεται στην αντίληψη ότι η κήλη

είναι μια νόσος ήσσονος σημασίας και η εγχειρητική της αντιμετώπιση είναι μία εύκολη υπόθεση κατάλληλη και για τον νεότερο μαθητευόμενο. Εν τούτοις, η πλαστική της κήλης, ενώ δεν απαιτεί μεγάλη εγχειρητική δεξιοτεχνία, απαιτεί άψογη εκτέλεση, που προϋποθέτει σωστή γνώση του αντικειμένου, αλλά και εγχειρητική ωριμότητα.

ΟΡΙΣΜΟΣ

Κήλη ονομάζεται η προβολή ενός ενδοκοιλιακού οργάνου, μέσω από φυσιολογικές ή μη, οπές του κοιλιακού τοιχώματος. Η αναγνώριση της από τον ασθενή είναι σχετικά εύκολη υπόθεση. Διαπιστώνεται μια διόγκωση, μαλακή ή σκληρή, επώδυνη ή ανώδυνη στο κοιλιακό τοίχωμα, ιδιαίτερα στις βουβωνικές χώρες, στον ομφαλό ή σε παλιές τομές προ ηγηθέντων χειρουργείων στην κοιλιακή χώρα

 

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΗΛΗΣ

• Θεωρία των σάκων: ότι δηλαδή φυσιολογικές εμβρυϊκές οπές, ανοίγουν στην ενήλικη ζωή.
• Θεωρία της διαφορετικής ανατομίας των ιστών στην βουβωνική περιοχή
• Ανωμαλίες του μεταβολισμού του κολλαγόνου (βιολογική θεωρία): Σε αυτή θεωρία ενοχοποιούνται παράγοντες κληρονομικοί, διατροφικοί, διαταραχές του κολλαγόνου.
• Θεωρία της αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης: Ιδιαίτερα αιφνίδια αύξηση της πίεσης στην κοιλία, προκαλεί μυϊκή ασυνέργια και η φυσιολογική ανοικτή ελυτροειδής απόφυση μετατρέπεται σε κηλικό σάκο.
• Νευρομυϊκά αίτια: Δηλαδή καταστροφή της νεύρωσης των μυϊκών-ινών του σφιγκτηριακού μηχανισμού, ιδιαίτερα του βουβωνικού.

Συμπερασματικά πιθανά περισσότερα αίτια προκαλούν τις κήλες και συνήθως δρουν σε συνδυασμό μεταξύ τους.

 

ΕΙΔΗ ΚΗΛΩΝ ΣΤΟ ΚΟΙΛΙΑΚΟ ΤΟΙΧΩΜΑ

ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΕΣ:

Είναι η συχνότερα εμφανιζόμενες κήλες. Αποτελούν περίπου το 80% του συνολικού αριθμού κηλών. Η πλέον συχνή είναι η λοξή βουβωνοκήλη σε νεαρότερες ηλικίες. Είναι συνήθως συγγενούς τύπου. Η ευθεία βουβωνοκήλη είναι πιο συχνή σε μεγαλύτερες ηλικίες και σπανιότερα οδηγεί σε περίσφιξη.

ΟΜΦΑΛΟΚΗΛΗ:

Είναι επώδυνη ή ανώδυνη διόγκωση στην περιοχή του ομφαλού. Μπορεί να οδηγήσει σε περίσφιξη και είναι συχνότερη σε γυναίκες έως και 4-5 φορές από τους άνδρες .

ΕΠΙΓΑΣΤΡΙΚΕΣ ΚΗΛΕΣ Ή ΚΗΛΕΣ ΛΕΥΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ:

Εμφανίζονται ιδιαίτερα σε γυναίκες ή παχύσαρκους ασθενείς. Εντοπίζονται στο πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα, σε μια νοητή ευθεία γραμμή από την ξιφοειδή απόφυση έως κάτωθεν του ομφαλού. Σπάνια προκαλούν περίσφιξη.

ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΕΣ ΚΗΛΕΣ Ή ΚΟΙΛΙΟΚΗΛΕΣ:

Είναι οι δεύτερες σε συχνότητα μετά τις βουβωνοκήλες. Εμφανίζονται σε σημεία προ ηγηθέντων τομών κοιλιακού τοιχώματος για άλλου είδους χειρουργικών επεμβάσεων στα κοιλιακά τοιχώματα. Οδηγούν συχνά σε περίσφιξη και σε ατελή συμφυτικό ειλεό.

ΚΗΛΕΣ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ:

Είναι ένας νέος ορισμός συγκεκριμένων κηλών σε συγκεκριμένη ανατομική περιοχή που οφείλονται σε κακώσεις συνδέσμων και μυών της βουβωνικής χώρας. Επειδή η χειρουργική αποκατάσταση-θεραπεία της είναι παρόμοια των υπολοίπων κηλών, περιγράφονται ταυτόχρονα με τις βουβωνοκήλες.

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Οι επιπλοκές των κηλών ιδιαίτερα των βουβωνοκηλών, εφόσον δεν χειρουργηθούν είναι οι εξής:

• Χρονιότητα:

Η επί ετών παραμονή των κηλών, χωρίς χειρουργική επιδιόρθωση έχει σχετιστεί με υψηλή επίπτωση υποτροπής αλλά και αυξημένη συχνότητα εγχειρητικών επιπλοκών.

• Προβλήματα από την χρήση κηλεπιδέσμου:

Πέραν του γεγονότος της αποτελεσματικότητας του κηλεπιδέσμου, αυξάνονται οι πιθανότητες του στραγγαλισμού της κήλης. Επίσης η χρόνια πίεση που ασκεί ο κηλεπίδεσμος προκαλεί ατροφία των ιστών, με αποτέλεσμα την διεύρυνση του ελλείμματος (αύξηση μεγέθους του κηλιακού σάκου).

• Μη αναταξιμότητα:

Είναι το προστάδιο της περίσφιξης λόγω πολλαπλών συμφύσεων του περιεχομένου του κηλικού σάκου.

• Περίσφιξη:

Συνεπάγεται μερική ή πλήρης απόφραξη του προπίπτοντος εντέρου, διαταραχή της αιμάτωσης του, δημιουργία ειλεού αποφρακτικού τύπου και άμεση και επείγουσα χειρουργική επέμβαση σε δύσκολες ιατρικές συνθήκες, ιδίως αν συνυπάρχουν και άλλα νοσήματα.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ

Φυσική εξέταση από τον ειδικό χειρουργό, με τα κύρια συμπτώματα που οδηγούν τον ασθενή στον ιατρό του, να είναι συνήθως δύο:

ΑΛΓΟΣ στην περιοχή που προκαλείται ή επιδεινώνεται με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (βήχας, φτέρνισμα, ανύψωση βάρους).

ΔΙΟΓΚΩΣΗ που είναι ανατάξιμη, που εμφανίζεται με βήχα και εξαφανίζεται με την κατάκλιση.

Η προεγχειρητική προετοιμασία απαιτεί να ελεγχθεί η γενική κατάσταση του ασθενούς και να εκτιμηθούν παθήσεις που πιθανώς να σχετίζονται με την κήλη όπως:

• καρκίνος του παχέος εντέρου
• υπερτροφία προστάτη
• οξείες ενδοκοιλιακές παθήσεις

ούτως ώστε να διερευνηθούν πριν το χειρουργείο.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία της κήλης απαιτεί χειρουργική επέμβαση.

Υπάρχουν 2 (δύο) κύριες μέθοδοι αντιμετώπισης των κηλών:

• Ανοικτή μέθοδος με ή χωρίς πλέγμα
• Λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης

Η ανοικτή μέθοδος αποκατάστασης των κηλών, πλέον με τα νέα πλέγματα ελεύθερα τάσεως είναι πολύ αποτελεσματική, γοργή και ο ασθενής επιστρέφει σύντομα στις δραστηριότητες του. Η αναισθησία μπορεί να είναι γενική, περιοχική ή τοπική.

Η λαπαρασκοπική αποκατάσταση της κήλης ιδιαίτερα η Τ.Ε.Ρ. (Λαπαροσκοπική εξωπεριτοναϊκή τοποθέτηση πλέγματος) είναι εξίσου αποτελεσματική με τις ανοικτές μεθόδους. Υποχρεωτικά όμως χρησιμοποιείται πλέγμα και γίνεται μόνο με γενική αναισθησία.

Οι εγχειρητικές επιπλοκές είναι σπάνιες όπως:

• Ο τραυματισμός της ουροδόχου κύστεως
• Διαφυγή εντέρου στην περιτοναϊκή κοιλότητα
• Τρώση κοιλιακών οργάνων
• Διαταραχή αιμάτωσης του όρχεως
• Κάκωση νεύρων
• Διατομή σπερματικού πόρου
• Τρώση μηριαίων αγγείων
• Αιμορραγία

Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές ανεξάρτητα της τεχνικής αποκαταστάσεως των κηλών είναι:

• Άλγος μετεγχειρητικό έντονο
• Επίσχεση ούρων και ουρολοίμωξη
• Διαπύηση τραύματος (είναι της τάξεως 1%)
• Αιμάτωμα και ύγρωμα στην χειρουργειθήσα περιοχή
• Συμπίεση μηριαίας φλέβας
• Υδροκήλη
• Ατροφία όρχεως (ποσοστό 1-3%)
• Υποτροπή της κήλης που είναι σπουδαιότερη και συχνότερα απώτερη επιπλοκή. Το ποσοστό υποτροπής κυμαίνεται ανάλογα με τις σειρές δημοσιευμάτων (από 5έως 10%).

Υπάρχουν δε, διάφορα είδη υποτροπής των κηλών.

• Υποτροπή της ιδίας ακριβώς κήλης
• Νέα κήλη πλησίον της προηγούμενης χειρουργειθήσας

Προετοιμασία για το χειρουργεία:

• Προηγείται την προηγούμενη ημέρα του χειρουργείου ο προεγχειρητικός έλεγχος
• Συστήνεται ήπια διατροφή με εύπεπτες τροφές τις προηγούμενες 5-7 ημέρες
• Προτείνεται να έχει προηγηθεί το προηγούμενο βράδυ του χειρουργείου 1 (ένα) μπάνιο με ήπιο αντισηπτικό
• Απαραιτήτως να έχει ενημερωθεί ο αναισθησιολόγος και χειρουργός για τα είδη των φαρμάκων που παίρνει ο ασθενής εφ’ όσον υπάρχουν και άλλα νοσήματα.

Η παραμονή στο νοσοκομείο είναι συνήθως 1 (μια) ημέρα μετεγχειρητικά ή ακόμα και έξοδος το απόγευμα της ίδιας ημέρας του χειρουργείου.

Ακολουθώντας όλους αυτούς του κανόνες και μετά από εικοσαετή εμπειρία εκτελέσεως άνω των 500 διαφορετικών ειδών επεμβάσεων στις κήλες, μετεκπαιδεύσεις στο εξωτερικό (Ιταλία, Βέλγιο, Ηνωμένο Βασίλειο) και συμμετοχή σε εκπαιδευτικά προγράμματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό συνεχίζω να προσφέρω τις γνώσεις μου και τις υπηρεσίες μου στο Θεραπευτήριο ΥΓΕΙΑ και στον Όμιλου Ιατρικού Αθηνών.