Θεραπεύοντας την Αλλεργία.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Πρόληψη.
Υπάρχουν μαρτυρίες ότι παιδιά που έχουν θηλάσει έχουν λιγότερες υπερευαισθησίες τύπου I και IV. Πιστεύεται επίσης ότι πολύ περιορισμένα και «υγιεινά» περιβάλλοντα παίζουν ρόλο στην αύξηση των αλλεργιών. Κάποιες μελέτες δείχνουν ότι βρέφη που μεγάλωσαν σε φάρμες έχουν την τάση να έχουν λιγότερες αλλεργίες από αυτά που μεγάλωσαν σε περιβάλλοντα ελεύθερα αλλεργιογόνων.Αποφυγή και Απάλειψη. Από τη στιγμή που θα αναπτυχθεί αλλεργία, ο καλύτερος τρόπος για την αποφυγή αντίδρασης είναι να αποφύγετε την έκθεση όπου είναι δυνατό. Στην περίπτωση τροφίμων αυτό μπορεί να σημαίνει δια βίου απάλειψη της συγκεκριμένης ουσίας από τη δίαιτα και επαγρύπνηση για τον εντοπισμό της σε συστατικά «κρυμμένα» σε επεξεργασμένα ή έτοιμα φαγητά. Για παράδειγμα, μία σπάτουλα που έχει αγγίξει μπισκότα φιστικοβούτυρου πριν αγγίξει μπισκότα σοκολάτας μπορεί να είναι επαρκώς μολυσμένη για να προκαλέσει αντίδραση σε άτομα αλλεργικά στα φιστίκια.
Στην περίπτωση εντόμων και ζώων η αποφυγή είναι ο καλύτερος τρόπος. Στην περίπτωση αερομεταφερόμενης γύρης, όπως των εποχικών ζιζανίων και χόρτων, ο περιορισμός του χρόνου στο ύπαιθρο μπορεί να βοηθήσει αλλά δεν μπορεί να εμποδίσει το πρόβλημα. Κάποιοι άνθρωποι μετακομίζουν σε άλλη περιοχή για να αποφύγουν συγκεκριμένα τοπικά αλλεργιογόνα. Αυτό μπορεί να μη βοηθήσει, καθώς άνθρωποι με αλλεργίες συνήθως αναπτύσσουν νέες αλλεργίες προς γύρη και χόρτα της περιοχής στην οποία μετακομίζουν.
Απευαισθητοποίηση (ανοσοθεραπεία, ειδική ανοσολογική θεραπεία, “ενέσεις αλλεργίας ”) συνιστάται κάποιες φορές αν δεν μπορείτε να αποφύγετε το αλλεργιογόνο. Περιλαμβάνει τακτικές εγχύσεις του αλλεργιογόνου, σε αυξανόμενες δόσεις που μπορεί να «συνηθίσουν» τον οργανισμό στην παρουσία του αλλεργιογόνου. Οι εγχύσεις μειώνουν την ποσότητα αντισωμάτων IgE στο αίμα και προκαλούν την παραγωγή ενός προστατευτικού αντισώματος ανοσοσφαιρίνης G, ΙgG. Λόγω του ότι η IgG μεταφέρεται δια μέσου του πλακουντιακού φραγμού είναι σημαντική για την ανοσοπροστασία του εμβρύου πριν την γέννηση. Οι ενέσεις ανοσοθεραπείας μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες, όπως κνίδωση και εξανθήματα και μπορεί να επιφέρουν αναφυλαξία. Η απευαισθητοποίηση είναι περισσότερο αποτελεσματική σε ασθενείς με συμπτώματα αλλεργικής ρινίτιδας και βαρειές αλλεργίες σε τσιμπήματα εντόμων. Πολλοί ασθενείς με αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να έχουν σημαντική μείωση των συμπτωμάτων σε 12 μήνες και η θεραπεία είναι αποτελεσματική σε περίπου δύο στους τρεις ασθενείς. Οι ασθενείς πρέπει να συνεχίσουν τις ενέσεις για 3 χρόνια, κατόπιν μπορούν να σταματήσουν. Κάποιοι θα ανακουφιστούν για πολύ καιρό – άλλοι θα δουν μείωση των συμπτωμάτων. Η ανοσοθεραπεία δεν συνιστάται σε τροφικές αλλεργίες.
Βραχυπρόθεσμη συμπτωματική θεραπεία χρησιμοποιείται για την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Για παράδειγμα, σε αναπνευστικά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνει αντιισταμινικά, τοπικά ρινικά στεροειδή και αποσυμφορητικά.
Στην περίπτωση αναφυλαξίας χορηγούνται ενέσεις επινεφρίνης. Οι ασθενείς με βαρείες αντιδράσεις πρέπει πάντα να φέρουν μία δόση μαζί τους. Όποιος κάνει αναφυλαξία και πάρει επινεφρίνη πρέπει να αναζητήσει ιατρική φροντίδα αμέσως, καθώς συχνά απαιτείται θεραπεία παρακολούθησης.
http://www.labtestsonline.gr
