ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΩΟΘΗΚΩΝ
Συγγραφέας Γεώργιος Σαμέλης Γράφτηκε στις ,
Επιδημιολογία
Ηλικία: H μέση ηλικία εμφάνισης είναι μεταξύ 50-75 ετών, με έξαρση εμφάνισης στα 54, και 75-79 έτη ανά 100.000 κατοίκους.
Φυλή: Στις ΗΠΑ για την Καυκασία φυλή η επίπτωση εμφάνισης καρκίνου είναι 14,2/100.000 κατοίκους, ενώ είναι 9,3/100.000 κατοίκους στον Αφρικανο-Αμερικανικό πληθυσμό.
Γεωγραφική κατανομή: Υψηλή επίπτωση συναντάται σε βιομηχανικές χώρες και μικρότερη σε υπανάπτυκτες (Η Ιαπωνία με χαμηλή επίπτωση 3.0/100.000 κατοίκους είναι μία εξαίρεση).
Από τις υψηλότερες επιπτώσεις εμφανίζουν οι Εβραίοι που γεννήθηκαν στην Ευρώπη με επίπτωση 17,2/100.000 κατοίκους.
Αιτιολογία – Παράγοντες κινδύνου
Δίαιτα: Χώρες με υψηλή κατανάλωση ζωικού λίπους εμφανίζουν υψηλότερο κίνδυνο.
Πληθυσμοί με υψηλή κατανάλωση λακτόζης με έλλειψη του ενζύμου galactose-l-phosphate uridytransferase έχουν επίσης αυξημένο ρίσκο.
Η κατανάλωση καφείνης: οι απόψεις διίστανται
Περιβαλλοντολογικοί παράγοντες:
· Έκθεση σε talc (hydrous magnesium trisilicate) που χρησιμοποιείται για την κατασκευή πετσετών υγιεινής πιθανώς αυξάνει το ρίσκο.
· Έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία Επίδραση διαφόρων ιών (όπως ιοί
ερυθράς, ανεμοβλογιάς, παρωτίτιδας) πιθανώς αυξάνουν τον κίνδυνο
Ορμονικοί παράγοντες:
· Γυναίκες με χαμηλή ικανότητα προς τεκνοποίηση ή στειρότητα παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο
· Φάρμακα που παρατείνουν την περίοδο μπορεί να αποτελέσουν ένα ρίσκο.
Θεραπείες υποκατάστασης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες δεν φαίνεται να σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο
Ορμονικοί παράγοντες: Μεγάλες μελέτες έδειξαν ότι η χρήση από του στόματος αντισυλληπτικών προσφέρει σημαντική προστασία
Οι γυναίκες που τα χρησιμοποιούν έχουν τον μισό κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου ωοθηκών έναντι των γυναικών που δεν τα χρησιμοποιούν.
Η προστασία αυτή διαρκεί για χρόνια μετά αφ’ ότου σταματήσει η χορήγηση αντισυλληπτικών
Πιστεύεται ότι η χρήση αντισυλληπτικών σε καθημερινή βάση μπορεί να προλάβει τον κίνδυνο δημιουργίας καρκίνου ωοθηκών σε 2000 γυναίκες ετησίως στις ΗΠΑ
Κληρονομούμενα Σύνδρομα καρκίνου
Γυναίκες με κληρονομικό ιστορικό καρκίνου μαστού έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου ωοθηκών
Προσφάτως ανακαλύφθηκαν διάφορα σύνδρομα όπου εμπλέκονται οι ωοθήκες όπως :
το σύνδρομο καρκίνου μαστού-ωοθηκών,
το σύνδρομο site-specific ovarian cancer,
το σύνδρομο Lynch-II (hereditary nonpolyposis colorectal cancer)
BRCA mutations: BRCA – I είναι ένα κατασταλτικό γονίδιο και μεταλλάξεις του αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου μαστού ή/και καρκίνου ωοθηκών
Γυναίκες που φέρουν γονιδιακή μετάλλαξη του BRCA-I έχουν μεγαλύτερο ρίσκο εμφάνισης των ανωτέρω καρκίνων απ’ότι ο ευρύς πληθυσμός.
Ο κίνδυνος αυτός είναι περίπου 12,5% (1 στις 8 γυναίκες) για την ανάπτυξη καρκίνου μαστού και 1,5% για την ανάπτυξη καρκίνου ωοθηκών
BRCA mutations: Σε περίπτωση συνύπαρξης BRCA-I μετάλλαξης και ισχυρού οικογενειακού κληρονομικού ιστορικού καρκίνου ο κίνδυνος αυτός αυξάνει στο 90% για εμφάνιση καρκίνου μαστού και στο 65% για εμφάνιση καρκίνου ωοθηκών
BRCA mutations: Μεταλλάξεις του BRCA-1 γονιδίου φαίνεται ότι ευθύνονται σε ένα ποσοστό 50% εμφάνισης οικογενών περιστατικών καρκίνου μαστού καθώς επίσης ευθύνονται και στην εμφάνιση των περισσοτέρων κληρονομούμενων περιστατικών καρκίνου ωοθηκών
Κληρονομικά περιστατικά εμφάνισης καρκίνου ωοθηκών που δεν σχετίζονται με το BRCA-1 γονίδιο σχετίζονται μάλλον με τα γονίδια HNPCC ή BRCA-2
Screening και Διάγνωση
Screening : Δυστυχώς δεν υπάρχει αποτελεσματική στρατηγική για screening στο γενικό πληθυσμό του καρκίνου των ωοθηκών. (Οι απεικονιστικές τεχνικές-CT κοιλίας, υπέρηχοι ωοθηκών, CA-125, κανένα απ’ όλα αυτά ή ο συνδυασμός τους δεν αποτελούν screening test ακόμη και σε ειδικά επιβεβαρυμμένες γυναίκες.
Aσθενείς Υψηλού κινδύνου : Η αντιμετώπιση γυναικών από οικογένειες με κληρονομικό ιστορικό καρκίνου ωοθηκών είναι αμφιλεγόμενη. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η παρακολούθηση αυτών των γυναικών με υπέρηχο, λαπαροσκόπηση, συχνή γυναικολογική εξέταση και μέτρηση του
CA-125 φαίνεται να είναι η πλέον σωστή.
Aσθενείς Υψηλού κινδύνου : Πολλοί ειδικοί συνιστούν προφυλακτική αφαίρεση των ωοθηκών μετά τα 35 σε γυναίκες που έχουν συμπληρώσει την τεκνοποιία τους.
Πρόσφατες δημοσιεύσεις αναφέρουν ότι γυναίκες που φέρουν την BRCA1 μετάλλαξη μπορει να αναπτύξουν επιθετικώτερης μορφής καρκίνο ωοθηκών.
Eρευνητική Λαπαροσκόπιση : Αυτή πρέπει να ακολουθείται πάντα από λαπαροτομία προς ακριβή καθορισμό του σταδίου της νόσου.
Σε γυναίκες κάτω των 30 ετών θα πρέπει να γίνεται προσδιορισμός της ΒHCG και της α1-fetoproteine προς αποκλεισμό των germ cell tumors.
Αξονική τομογραφία ή Μαγνητική τομογραφία κοιλίας : Και οι δυο αυτές απεικονιστικές μέθοδοι είναι πολύ χρήσιμες στον προσδιορισμό της έκτασης της νόσου προεγχειρητικώς σε ασθενείς με προχωρημένου σταδίου καρκίνο ωοθηκών.
Pathology – Παθολογοανατομική ταξινόμηση
Από τις ωοθήκες μπορεί να ξεκινήσει μια μεγάλη ποικιλία νεοπλασμάτων διαφορετικής εμβρυολογικής εμβρυογεννετικής προέλευσης και διαφορετικού ιστολογικού τύπου.
Επιθηλιακό αδενοκαρκίνωμα : Το 90% όλων των καρκίνων ωοθηκών είναι επιθηλιακής προέλευσης και εξορμάται από την επιφάνεια των ωοθηκών.
Επιθηλιακό αδενοκαρκίνωμα : Από τα κύτταρα της επιφανείας εξορμώνται μια ποικιλία αδενο-καρκινωμάτων όπως ορώδες, βλεννώδες, ενδομητριοειδές ή και clear-cell types. Αυτοί οι όγκοι θεωρούνται «borderline” ή είναι όγκοι χαμηλού δυναμικού κακοήθειας.
Ιστολογική διαφοροποίηση : Πολλοί παθολογοανατόμοι ταξινομούν αυτά τα αδενοκαρκινώματα ανάλογα με τον βαθμό της ιστολογικής διαφοροποίησής τους, σε καλής διαφοροποίησης (grade I), σε φτωχής διαφοροποίησης (grade III) ή σε (grade II) όγκοι ενδιάμεσης διαφοροποίησης.
Stromal and germ-cell tumors : Οι όγκοι που εξορμούν από την περιοχή του «στρώματος» των ωοθηκών είναι συνήθως όγκοι που παράγουν ορμόνες. (Όγκοι Sertoli-Leyding). 4Οι όγκοι από germ-cell είναι πολύ επιθετικοί και σ’ αυτούς περιλαμβάνονται : Το δυσγερμίνωμα, ο ενδομητριοειδής όγκος, το κακόηθες τεράτωμα, το εμβρυογενές καρκίνωμα και σπανίως το χοριοκαρκίνωμα των ωοθηκών.
Προγνωστικοί παράγοντες
1. Στάδιο Νόσου: Eίναι πρωταρχικής σημασίας για την πρόγνωση της νόσου
Η ποσοστιαία κατανομή εμφάνισης της νόσου κατά στάδιο είναι:
Στάδιο Ι : 26%
Στάδιο ΙΙ : 15%
Στάδιο IIΙ : 42%
Στάδιο ΙV : 17%
Σημαντικό είναι επίσης η ποσότητα του εναπομείνοντος όγκου μετά την αρχική επέμβαση.
Ασθενείς με στάδιο ΙΙΙ χωρίς υπολειπόμενη νόσο έχουν ποσοστό 5ετούς επιβίωσης 30 έως 50%
Ασθενείς του ιδίου σταδίου με υπολειπόμενη νόσο έχουν 5ετή επιβίωση μόνο 10%.
Ιστολογικός τύπος & Βαθμός διαφοροποίησης: Πολλές μελέτες έδειξαν ότι ο ιστολογικός βαθμός διαφοροποίησης παίζει τον σημαντικότερο ρόλο και λιγότερο ο ιστολογικός τύπος
Μοριακοί δείκτες: c-erb-B2, p53, ras και άλλα ογκογονίδια ή κατασταλτικά ογκογονίδια: μελετήθηκαν αναφορικά με την προγνωστική τους σημασία. Δεν ευρέθη έως τώρα ότι σχετίζονται ή έχουν προγνωστική σημασία, αλλά η έρευνα συνεχίζεται
Χειρουργείο: Στις περισσότερες ασθενείς με καρκίνο ωοθηκών μόνη η χειρουργική αφαίρεση των ωοθηκών δεν προκαλεί ίαση διότι τα καρκινικά κύτταρα διασκορπώνται στην περιτοναική κοιλότητα. Τότε πρόσθετες θεραπείες απαιτούνται (συνδυασμένη χημειοθεραπεία με ή χωρίς ακτινοθεραπεία)
Θεραπεία αρχόμενης νόσου
Για τα στάδια Ι & II καρκίνου ωοθηκών απαιτείται χειρουργική εξαίρεση και αυτή είναι αποτελεσματική τις περισσότερες φορές
Η λαπαροσκοπική χειρουργική εξαίρεση των ωοθηκών σε περιπτώσεις καρκίνου είναι ανορθόδοξη προσέγγιση και δεν ενδείκνυται
Συστηματική χημειοθεραπεία
Ασθενείς με αρχόμενη νόσο και καλής ή μέσης διαφοροποίησης ιστολογικό τύπο έχουν πολύ καλή πρόγνωση και συνήθως η χειρουργική θεραπεία είναι αρκετή
Η επιβίωση στο 60 έως 70% των ασθενών με αρχόμενη νόσο και με κακούς προγνωστικούς δείκτες απαιτεί συμπληρωματική χημειοθεραπεία
Παράγοντες κινδύνου για δυσμενή πρόγνωση είναι:
στάδιο IC,
στάδιο ΙΙ,
μέσης ή χαμηλής διαφοροποίησης ιστολογικός τύπος,
παρουσία ασκίτου, ή
ιστολογικός τύπος «clear-cell”.
Συνήθης θεραπεία σε αυτές τις ασθένειες είναι ο συνδυασμός cisplatin: 75 mg/m2 μαζί με paclitaxel 175 mg/m2
Aκτινοθεραπεία
Ενδοπεριτοναϊκή εμφύτευση P-32: φαίνεται ότι έχει παρόμοια αποτελεσματικότητα με την θεραπεία με melphalan με λιγότερη τοξικότητα.
Ακτινοθεραπεία όλης της κοιλίας: φαίνεται ότι υπερτερεί διότι η ακτινοθεραπεία περιλαμβάνει την περιοχή της πυέλου, τους παρα-αορτικούς λεμφαδένες, και προσφέρει καλύτερη κάλυψη όλης της περιτοναϊκής κοιλότητος.
Η 5ετής-10ετής επιβίωση μετά την ακτινοβόλιση της κοιλίας είναι παρομοία σ’ αυτήν την κατηγορία των ασθενών με τα ποσοστά επιβίωσης που έχουμε με την συνδυασμένη θεραπεία
Θεραπεία προχωρημένης νόσου
Χειρουργείο: Ο πρωταρχικός σκοπός του χειρουργού σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο ωοθηκών είναι να επιφέρει κυτταρομείωση του μετρητού όγκου της νόσου.
Οι ασθενείς που είχαν μετά το χειρουργείο την λιγότερη υπολειπόμενη μετρητή νόσο είχαν και τις καλύτερες ανταποκρίσεις στην χημειοθεραπεία, υποβλήθηκαν σε δεύτερο χειρουργείο, χωρίς να βρεθεί υπολειπόμενη νόσος
Το ελεύθερο νόσου διάστημα, η μέση επιβίωση και η τελική μακρόχρονη επιβίωση ήσαν καλύτερες σε ασθενείς οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε μεγάλη κυτταρομείωση του όγκου τους.
Η ενδιάμεση κυτταρομείωση με συνδυασμένη χημειοθεραπεία πρίν και μετά μπορεί να αυξήσει την μέση επιβίωση (Ν.Engl J Med 332:629, 1995)
Παράγωγα της πλατίνας: H πλατίνα υπήρξε το δραστικότερο φάρμακο στην θεραπεία του προχωρημένου καρκίνου των ωοθηκών προσφέροντας ανταποκρίσεις από 20 έως 60%. Συνήθως συνδυάζεται με την κυκλοφωσφαμίδη
Παραπλατίνα: Παράγωγο της πλατίνας χωρίς νεφροτοξικότητα αλλά κυρίως μυελοτοξικότητα συνδυάζεται συνήθως με κυκλοφωσφαμίδη: 600 mg/m2 μαζί ή όχι με doxorubicin (50-60 mg/m2 )
Doxorubicin: Πολλές τυχαιοποιημένες μελέτες έγιναν με την προσθήκη αδριαμυκίνης στην κλασσική θεραπεία πλατίνας-παραπλατίνας και κυκλοφωσφαμίδης χωρίς να φανεί ότι προσφέρει κάποιο όφελος η προσθήκη της αδριαμυκίνης στην τελική επιβίωση
Οι Καμπύλες επιβίωσης μετά από 8 χρόνια follow-up ήταν παρόμοιες και στο σκέλος των ασθενών που έλαβε αδριαμυκίνη
Paclitaxel: Η τρίωρη έκχυση σε δόσεις 175 mg/m2 είναι ασφαλής.
Σε μία μεγάλη τυχαιοποιημένη μελέτη από την Αμερικάνικη Γυναικολογική Ογκολογική Ομάδα χορήγησαν paclitaxel μαζί με cisplatin έναντι cyclophosphamide μαζί με cisplatin, σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο υπήρξε διαφορά στις ανταποκρίσεις υπέρ της πρώτης ομάδας που πήρε το taxol (77% έναντι 62%) καθώς επίσης και όφελος στην επιβίωση (McGuire et al: N Engl J Med 334:1, 1996)
Topotecan (Hycamtin): Ενας αναστολέας της τοποισομεράσης Ι, που πήρε πρόσφατα ένδειξη από το FDA για την θεραπεία ασθενών με μεταστατικό καρκίνο ωοθηκών οι οποίες υποτροπίασαν σε προηγούμενη χημειοθεραπεία. Η έγκριση βασίστηκε σε μία τυχαιοποιημένη μελέτη όπου συνέκρινε το topotecan: 1,5 mg/m2 d1-d5, έναντι του taxol: 175 mg/m2 . Oι αντικειμενικές ανταποκρίσεις ήσαν 21% έναντι 13% με μέση διάρκεια ανταπόκρισης 32 έναντι 14 εβδομάδων αντίστοιχα (21 vs 14 weeks; P=0.0021)
Ενδοπεριτοναική Χημειοθεραπεία (ΙP) [1]
Παρ’ όλες τις υψηλές ανταποκρίσεις που έχουμε με την χημειοθεραπεία με βάση την πλατίνα οι ασθενείς που έχουν παθολογο-ανατομικά τεκμηριωμένη αρνητική second look operation είναι μόνο 20-25%.
Οι ασθενείς οι οποίοι έχουν κλινική ανταπόκριση σε 1ης γραμμής χημειοθεραπεία είναι δυνατόν να ανταποκριθούν στην IP (ενδοπεριτοναϊκή χημειοθεραπεία) κυρίως στις ασθενείς που ο όγκος εντοπίζεται στο περιτόναιο.
Cisplatin: Κατάλληλο φάρμακο για IP χορήγηση αναφέρονται καλύτερες ανταποκρίσεις όταν το μέγεθος του όγκου είναι < 1cm.
Κυρίως χρησιμοποιείται σαν θεραπεία συντήρησης σε ασθενείς οι οποίοι παρουσίασαν pCR σε 1ης γραμμής θεραπεία με πλατίνα.
Βιβλιογραφικά δεδομένα είναι ενθαρρυντικά αναφορικά με το ελεύθερο νόσου διάστημα και την συνολική επιβίωση.
Paclitaxel (Taxol): Μελέτες φάσης Ι IP χορήγησης βρήκαν ότι ο πόνος αποτελεί την απαγορευτική τοξικότητα σε δόσεις 125ml/m2 σε χορήγηση κάθε 3 εβδομάδες.
Η GOG (Γυναικολογική Ογκολογική Ομάδα – ΗΠΑ) συμπλήρωσε πρόσφατα μια μελέτη φάσης ΙΙ IP χορήγησης με ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
Η ακτινοθεραπεία ως μονοθεραπεία σε λίγα κέντρα έχει δοκιμασθεί.
Δεν υπάρχουν στοιχεία τυχαιοποιημένων μελετών που να συγκρίνουν αυτή την μέθοδο με διαφορετικές τεχνικές.
Η χρήση της σαν θεραπεία “αποστείρωσης” σε ασθενείς με υπολειπόμενη νόσο πάνω από 1cm δεν προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα απ’ ότι η συστηματική χημειοθεραπεία.
Σε ασθενείς με υπολειπόμενη νόσο πολύ μεγαλύτερη του 1cm η ανωτέρω μέθοδος δεν προσφέρεται ως συμπληρωματική θεραπεία.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο μεθόδων σε πολλές μελέτες (GOG) φάνηκε να μην είναι αποτελεσματικός λόγω ανάπτυξης όγκων ανθεκτικών στην ακτινοθεραπεία
Πολλοί ασθενείς παρουσίασαν οξεία ή και απώτερη τοξικότητα και αποτελέσματα τα οποία θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με αυτά ασθενών οι οποίοι έλαβαν παρατεταμένης διάρκειας χημειοθεραπεία.
Χημειοθεραπεία και Ενδοπεριτοναική Εμφύτευση P-32
Ενδείκνυται σε ασθενείς με αρνητικό second-look operation.
Σε μια πρόσφατη Ιταλική μελέτη ασθενείς οι οποίοι είχαν pCR (παθολογοανατομική πλήρη ύφεση) ήσαν αυτοί που έλαβαν θεραπεία με πλατίνα.
Χημειοθεραπεία και Ενδοπεριτοναική Εμφύτευση P-32
Αυτοί που έλαβαν συνδυασμένη θεραπεία (χημειοθεραπεία και ενδοπεριτοναϊκή εμφύτευση Ρ-32) είχαν ελεύθερο νόσου διάστημα 86 έναντι 49 μηνών (οι γυναίκες που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία). Και άλλες παρόμοιες μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη.
Ακτινοθεραπεία διάσωσης μετά την Χημειοθεραπεία
Ασθενείς οι οποίοι είχαν μικροσκοπική νόσο μετά το χειρουργείο αναφέρεται ότι είχαν μέση επιβίωση και ελεύθερο νόσου διάστημα 27 και 19 μήνες αντίστοιχα.
Ασθενείς που υποτροπιάζουν εμφανίζονται με συμπτώματα απο την κοιλιακή χώρα λόγω του μεγάλου μεγέθους του υποτροπιάζοντος όγκου.
Εξωτερική Ακτινοβολία
Οι Baker και συν. αναφέρουν ότι σε ασθενείς με μικροσκοπική υπολειπόμενη νόσο η χρήση της εξωτερικής ακτινοβολίας προσέφερε 4ετή επιβίωση στο 47% Ελεύθερο νόσου διάστημα στο 36%
Σε ασθενείς με υπολειπόμενο όγκο καθηλωμένο στην πύελο τα αντίστοιχα ποσοστά υπήρξαν 60% και 53%
Ενδοπεριτοναϊκή Εμφύτευση Ισοτόπων
Σε μια μελέτη από τους Duke και συν., ασθενείς με μόνο μικροσκοπική υπολειπόμενη νόσο είχαν μέση επιβίωση 27 μήνες μετά την εμφύτευση p-32 και ελεύθερο νόσου διάστημα στην 3ετία στο 36% και στην 4ετία στο 27% των ασθενών αντίστοιχα.
Ασθενείς με μακροσκοπική υπολειπόμενη νόσο δεν είχαν 3ετές ελεύθερο νόσου διάστημα.
Ακτινοθεραπεία σαν ανακουφιστική θεραπεία
Ασθενείς με μεγάλες υποτροπιάζουσες μεταστατικές μάζες που παραμένουν μετά την 1ης και 2ης γραμμής χημειοθεραπεία έχουν έντονα συμπτώματα.
Αυτά οφείλονται στην υποτροπή του όγκου και στην πίεση που ασκείται στην πύελο η οποία προκαλεί πόνο ή και αιμορραγία.
Υποτροπή στο εγκέφαλο στον θώρακα και σε άλλα όργανα προκαλούν συμπτώματα που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν.
Ακτινοθεραπεία σε τέτοιους ασθενείς που είχαν συμπτώματα λόγω υποτροπής της νόσου τους υπήρξε μια συνολική ανακούφιση των συμπτωμάτων τους στο 70%, ενώ ένα 50% είχε πλήρη έλεγχο του πόνου.
Ασθενείς που λαμβάνουν δόσεις ακτινοθεραπείας το λιγότερο 44 Gy έχουν και το μεγαλύτερο όφελος.
Εγκεφαλικές μεταστάσεις
Ασθενείς με μεταστάσεις στον εγκέφαλο από καρκίνο ωοθηκών έχουν καλή ανταπόκριση στην ακτινοθεραπεία εγκεφάλου.
Παρ’ όλα αυτά η μέση επιβίωση αυτών των ασθενών κυμαίνεται από 4-6 μήνες όταν λαμβάνουν πλήρη δόση ακτινοβολίας εγκεφάλου.
Θεραπευτικές συστάσεις
Σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο ωοθηκών η 1ης γραμμής χημειοθεραπεία πρέπει να περιλαμβάνει paclitaxel μαζί με κάποιο παράγωγο της πλατίνας.
Θεραπευτικά ερωτήματα που υπάρχουν :
· Για πόσο διάστημα θα παίρνει το paclitaxel ;
· Ο ρόλος της carboplatin έναντι τις cisplatin ;
· Ο ρόλος της IP θεραπείας σαν 1ης γραμμής ;
· Ο ρόλος του topotecan σαν 1ης γραμμής θεραπεία ;
Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη τυχαιοποιημένες μελέτες φάσης ΙΙ-ΙΙΙ μετά την ολοκλήρωση των οποίων θα έχουμε απαντήσεις στα ανωτέρω θεραπευτικά ερωτήματα.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Alvarez RD, Partridge EE, Khazaeli MB, et al: Intraperitoneal radioimmunotherapy of ovarian cancer with Lu-DD49: A phase I/II study. Gynecol Oncol 65:94-101, 1997
2. Corn BW, Greven KM, Randall ME, et al: The efficacy of cranial irradiation in ovarian cancer metastatic to the brain: Analysis of 32 cases. Obstet Gynecol 86:955-959,1995
3. McGuire WP, Hoskins WJ, Brady MF, et al: Taxol and cisplatin improves outcome in patients with advanced ovarian cancer as compared to Cutoxan/cisplatin. N Engl J Med 334 (1):1-6,1996
4. Randall ME, Barrett RJ, Spritos NM, et al: Chemotherapy,early surgical reassessment and hyperfractionated abdominal radiotherapy in stage III ovarian cancer: Results of a Gynecologic Oncology group study. Int J Rad Oncol Bio Phys, 34:139-147, 1996
5. Rubin SC, Benjamin I, Behbakht K, et al: Clinical and pathological features of ovarian cancer in women with germ-line mutations of BRCA1. N Engl J Med 335:1413-1416, 1996
6. trimble EL, Adams JD, Vena D, et al: Paclitaxel for platinum-refractory ovarian cancer: Results from the first 1000 patients registered to National Cancer Treatment Referral Center 9103. J Clin Oncol 11:2405-2410, 1993
