ΨΥΧΟΓΕΝΗΣ / ΝΕΥΡΟΓΕΝΗΣ ΑΝΟΡΕΞΙΑ: ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Συγγραφέας Ορέστης Γιωτάκος Γράφτηκε στις ,
Η ομάδα των διαταραχών σίτισης, των διαταραχών του ψυχαναγκαστικού φάσματος, περιλαμβάνει την ψυχογενή ανορεξία, τη βουλιμία και την ανεξέλεγκτη κατανάλωση φαγητού. Τα άτομα με διαταραχές σίτισης έχουν ένα μέσο όρο 10 ψυχαναγκαστικών-καταναγκαστικών συμπτωμάτων τα οποία δεν σχετίζονται με τους χαρακτηριστικούς ψυχαναγκασμούς που αφορούν το σωματικό τους βάρος, την εικόνα του σώματός τους, τη δίαιτα, την άσκηση και την παρασκευή του φαγητού. Οι ανορεξικοί ασθενείς μπορεί να γίνουν περισσότερο ψυχαναγκαστικοί την περίοδο της λιμοκτονίας, αλλά και μετά την ανάληψη του αρχικού βάρους συνεχίζον να εμφανίζουν άλλα ψυχαναγκαστικά-καταναγκαστικά στοιχεία. Οι ασθενείς με διαταραχές σίτισης ενδέχεται να αναπτύξουν σοβαρά ιατρικής φύσης προβλήματα εάν δεν αντιμετωπιστούν θεραπευτικά. Στις περιπτώσεις αυτές είναι αναγκαία η σύγχρονη αντιμετώπιση με έναν παθολόγο ώστε να αποφασιστεί ένα θεραπευτικό πλάνο που να περιλαμβάνει και τις ιατρικού τύπου επιπλοκές.
Η ψυχογενής ή νευρογενής ανορεξία είναι μία χρόνια και βαρειά ψυχιατρική διαταραχή, παρατηρείται 10-20 φορές στις γυναίκες, προσβάλλει το 0,5-1% των θηλέων εφήβων, χαρακτηρίζεται από σημαντική διαταραχή αντίληψης της εικόνας του σώματος με συνεχή προσπάθεια για απίσχναση, και η θνησιμότητά της κυμαίνεται από 5-18%. Στην παθογένεια της διαταραχής αυτής φαίνεται να συνεισφέρει η γενετική υποδομή, το ενδοκρινικό και νευρομεταβιβαστικό σύστημα, ψυχολογικοί παράγοντες, όπως η προσωπικότητα και οι μηχανισμοί άμυνας, και κοινωνικοί παράγοντες, όπως η έμφαση της κοινωνίας στο λεπτό σώμα. Ανωμαλίες τόσο στο σεροτονεργικό σύστημα όσο και στον άξονα υποθάλαμος-υπόφυση-επινεφρίδια έχουν φανεί σε παθήσεις όπως κατάθληψη, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, και διαταραχές στην πρόσληψη τροφής. Οι ανωμαλίες όμως στη σεροτονεργική νευρομεταβίβαση φαίνεται να είναι ο παράγοντας-κλειδί στην ανάπτυξη της ψυχογενούς ανορεξίας. Η σεροτονίνη πιθανόν να ενέχεται στην καταθλιπτική και ιδεοληπτική συμπτωματολογία των ανορεξικών ασθενών, ενώ συγχρόνως ενέχεται στο σύστημα θερμιδικών αναγκών του οργανισμού και της όρεξης. Επίσης, μοντέλα της νόσου σε ζώα καθώς και η θεραπευτική ικανότης των σεροτονεργικών φαρμάκων, ενισχύουν τη θέση της στην παθογένεια της νόσου. Κάποιες πρόσφατες γενετικές μελέτες έδειξαν τη συσχέτιση μεταξύ του -1438/Α αλληλίου του -1438Α/G σεροτονικού πολυμορφισμού και της ψυχογενούς ανορεξίας, αλλά κάποιες άλλες απέτυχαν να το επαναλάβουν. Τα γονίδια της υδροξυλάσης της τρυπτοφάνης, του μεταφορέα σεροτονίνης, της ντοπαμίνης τύπου 1 και 4, του α3-νοραδρενεργικού, της CRH, και του Ob, φαίνεται να προσφέρουν ένα ενθαρυντικό πεδίο έρευνας για μελλοντικές γενετικές μελέτες στους ασθενείς που πάσχουν από ψυχογενή ανορεξία.
