Δραματική προσωπικότητα
Συγγραφέας Μαρία Λασσιθιωτάκη Γράφτηκε στις ,
Προσωπικότητα, που πλησιάζει τους άλλους με εγκαρδιότητα και ζεστασιά. Η ζωηρή διήγηση, τα φροντισμένα εκφραστικά μέσα, ο θεατρικός τρόπος παρουσίασης των γεγονότων, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιμέλεια στις λεπτομέρειες, συνθέτουν ένα συνηθισμένο ρεπερτόριο, το οποίο δε στοχεύει στον χειρισμό των άλλων αλλά στην στήριξη μιας ευάλωτης αυτοεκτίμησης.
Οι δραματικές προσωπικότητες δέχονται μεγαλύτερη επιρροή από το δεξί εγκεφαλικό ημισφαίριο, γι αυτό εντυπωσιάζονται και επηρεάζονται εύκολα από τους άλλους. Αντιλαμβάνονται τη ζωή σφαιρικά και είναι άτομα υψηλής νοημοσύνης, φαντασίας και δημιουργικότητας, ικανά να συνθέσουν και να συνδέσουν αισθήσεις και συναισθήματα.
Για να μιλήσουμε για δραματική οργάνωση προσωπικότητας θα πρέπει το άτομο να εκφράζει με υπερβολικό τρόπο τα συναισθήματά του να επιζητεί να γίνεται το κέντρο της προσοχής και της φροντίδας των άλλων . Συνήθως αντιλαμβάνεται τον εαυτό του αβοήθητο και τον κόσμο ιδιαίτερα εχθρικό, τον οποίο αντιμετωπίζουν χρησιμοποιώντας τη γοητεία και τη σαγήνη. Μερικές φορές « σωματοποιεί» τους φόβους του και παρουσιάζει, ανεξήγητα από πλευράς παθολογίας, σωματικά συμπτώματα, όπως είναι οι ξαφνικές λιποθυμίες. Τα συμπτώματα αυτά εντοπίσθηκαν για πρώτη φορά από τον Freud, ο οποίος εντυπωσιάσθηκε από τις παράξενες συμπεριφορές ορισμένων, κυρίως γυναικών, ασθενών του – , όπως ήταν η προσωρινή τύφλωση, χωρίς ιστορικό παθολογίας της όρασης ή η ανεξήγητη παράλυση του χεριού. Τα χαρακτήρισε ως υστερικά φαινόμενα και έκφραση μιας συγκεκριμένης ψυχικής διαταραχής, της Υστερίας.
Η δραματική προσωπικότητα, σύμφωνα με το εγχειρίδιο DSM-IV ,1994 ( Εγχειρίδιο Διαταραχών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας ) δεν ταυτίζεται πια με την Υστερία, αν και εμφανίζει σε ήπιο και όχι συχνό βαθμό, υστερικά συμπτώματα, τα οποία όπως βρίσκουμε και σε άλλες διαταραχές, όπως π.χ στις Σωματόμορφες.
Οπως σε όλες τις περιγραφές οποιασδήποτε διαταραχής, η διάγνωση ανήκει στους ειδικούς και καλό θα είναι να διατηρείται κάθε επιφύλαξη για τυχόν χαρακτηρισμούς χωρίς την επιστημονική γνώση και εμπειρία. Για παράδειγμα, η έννοια του υπερβολικού συναισθήματος και της έκφρασής του, δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Αλλωστε, παρουσιάζονται μεγάλες διαφορές στο ζήτημα της λειτουργικότητας: Πολλές δραματικές προσωπικότητες έχουν υψηλή λειτουργικότητα και άλλες πολύ χαμηλή.
Συναισθήματα και συμπεριφορές
Τα άτομα με δραματική οργάνωση προσωπικότητας, επειδή επιζητούν την διέγερση, έχουν έντονα και παρορμητικά συναισθήματα, σύγχιση στην ερμηνεία των εξωτερικών μηνυμάτων, και αντιδρούν εύκολα και γρήγορα Η προσπάθεια ελέγχου των παρορμητικών συμπεριφορών τους τα οδηγεί στη σωματοποίησή τους, όπως είναι η προσωρινή παράλυση ή τύφλωση αλλά περισσότερο στη λιποθυμία . Συνήθως παίζουν το ρόλο του μικρού και απροστάτευτου κοριτσιού που έχει ανάγκη από την ανδρική ισχύ για να επιβιώσει. Με αυτό τον τρόπο παίρνουν την αναγκαία γι αυτά προσοχή και φροντίδα από τους άλλους, χωρίς συνέπειες και χωρίς να τους απαιτείται η ευθύνη του ενηλίκου ατόμου
Τα συναισθήματά τους μεταβάλλονται ακαριαία, ακριβώς επειδή ακαριαία ανταποκρίνονται στα ερεθίσματα από τα άτομα του περιβάλλοντός τους, εξαρτημένα σε υψηλό βαθμό από τα αρνητικά ή θετικά σχόλιά τους.
φύλο
Ο γυναικείος πληθυσμός παρουσιάζει αυξημένα ποσοστά, αποτέλεσμα κυρίως των πρώιμων εμπειριών της παιδικής ηλικίας, επειδή τότε αντιλήφθηκαν τους άνδρες ως φορείς της δύναμης, της εκτίμησης και του θαυμασμού και τις γυναίκες αδύναμες, υποτιμημένες και ανάξιες σεβασμού. Ετσι, ένιωσαν ότι ο μόνος τρόπος για να πλησιάσουν και να κατακτήσουν τους άνδρες, να πάρουν δύναμη από την δύναμή τους, είναι η σεξουαλικότητα, την οποία χρησιμοποιούν χωρίς να το καταλαβαίνουν και μένουν κυριολεκτικά άναυδες, σε κατάσταση αμηχανίας, όταν κάποιος άνδρας ανταποκριθεί πιο τολμηρά στα σεξουαλικά τους λεκτικά ή σωματικά υπονοούμενα.
Συχνά, οι γυναίκες με δραματική οργάνωση προσωπικότητας εξιδανικεύουν τους άνδρες και παίζουν το ρόλο του αβοήθητου μικρού κοριτσιού, για να αποφύγουν τον φόβο της απόρριψης και της ενοχής μπροστά σ΄ένα ισχυρό άνδρα, καταφεύγοντας σε λιποθυμίες και χαζά γέλια, αντίστοιχα με αυτά ενός μικρού παιδιού.
Η θεραπευτική διαδικασία στηρίζεται στον απόλυτο σεβασμό της δραματικής οπτικής του κόσμου, με έμφαση στην ενδυνάμωση του θετικού μέρους του εαυτού και της ικανότητας, που έχει το άτομο να συμπεριφέρεται ως ενήλικας, δηλαδή στην ανάπτυξη μιας περισσότερο λογικής σκέψης και επιχειρηματολογίας απέναντι στις εμπειρίες και τα βιώματα του ατόμου.
