Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΧΥΜΕΤΡΙΑΣ ΚΕΡΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΟΥ ΑΠΛΟΥ ΓΛΑΥΚΩΜΑΤΟΣ
Συγγραφέας Μιχάλης Χριστοδουλίδης Γράφτηκε στις ,
Όπως είναι γνωστό για τη διάγνωση του χρ.απλού γλαυκώματος μέχρι σήμερα υπάρχουν τρία βασικά κριτήρια. Η ΕΟΠ [ ενδοφθαλμια πιεση ], η μορφολογία της οπτικής θηλής και τέλος η αξιολόγηση των δεδομένων του ΟΠ [οπτικου πεδιου ] με την αυτοματοποιημένη περιμετρία.
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια η μελέτη τής μορφολογίας της οπτικής θηλής έχει παρουσιάσει σημαντική πρόοδο και διάφορα τεχνολογικά εξελιγμένα μηχανήματα, όπως το Laser scanning tomography κλπ. μάς επιτρέπουν να μελετήσουμε στερεοσκοπικά τις αλλοιώσεις και τις μεταβολές της οπτικής θηλής και παρά το γεγονός, ότι τα σύγχρονα αυτοματοποιημένα περίμετρα παρουσιάζουν σημαντικά μεγαλύτερη αξιοπιστία στην ανίχνευση και στην εντόπιση σχετικών και απολύτων σκοτωμάτων, απ’ ότι το κλασσικό περίμετρο GOLDMANN, εντούτοις υπάρχουν ακόμη ορισμένα σημεία που παραμένουν αδιευκρίνιστα.
Έτσι ο πρακτικός οφθαλμίατρος, , πολλές φορές στηρίζεται ακόμη, κατά κύριο λόγο στα τονομετρικά δεδομένα της ΕΟΠ, για να χαρακτηρίσει ένα ασθενή ώς γλαυκωματικό και να χορηγήσει αντιγλαυκωματική θεραπεία η να αποκλείσει την ύπαρξη γλαυκώματος. Επομένως η μέγιστη προσέγγιση της μετρούμενης ΕΟΠ και της πραγματικής ΕΟΠ ενός οφθαλμού έχει, κάτω από αυτές τίς συνθήκες ιδιαίτερη σημασία προκειμένου να προληφθεί η πιθανή δυσμενής εξέλιξη ενός γλαυκώματος.
Όταν πρίν από πενήντα περίπου χρόνια ο Goldmann καθιέρωσε το applanation tonometer, σαν τη πλέον αξιόπιστη μέθοδο τονομετρήσεως είχε συνδέσει την αξία των ενδείξεων του τονομέτρου με το κεντρικό πάχος του κερατοειδούς, ανέφερε δε ότι οι ενδείξεις του τονομέτρου ειναι ανακριβείς, εφ’ όσον το πάχος του κερατοειδούς είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο των 520μ. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει αρκετές αναφορές για τη σημασία της παχυμετρίας του κερατοειδούς σε συνδυασμό με τα τονομετρικά δεδομένα.
Στά αποτελέσματα δύο μεγάλων κλινικών ερευνών, όπως τής Ocular Hypertension Treatment Study(OHTS) και τής Early Manifest Glaucoma Trial (EMGT), τονίζεται ότι τό μικρό πάχος του κερατοειδούς αποτελεί μεταξύ των άλλων, ένα από τους παράγοντες κινδύνου για τήν ανάπτυξη γλαυκώματος. Σε πρακτικό επίπεδο αυτό σημαίνει, ότι εφ’ όσον υπάρχει παρέκκλιση τής μετρουμένης ΕΟΠ από τή πραγματική, λόγω παρεκκλίσεων των παχυμετρικών δεδομένων του κερατοειδούς από τά θεωρούμενα φυσιολογικά όρια τών 520μ είναι δυνατόν ορισμένοι ασθενείς με φυσιολογική ΕΟΠ να θεωρούνται και να αντιμετωπίζονται σάν υπερτονικοί η γλαυκωματικοί ασθενείς ενώ άλλοι που πραγματικά είναι υπερτονικοί να χαρακτηρίζονται ώς ασθενείς με φυσιολογική ΕΟΠ.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
α) Το πάχος της κεντρικής μοίρας του κερατοειδούς επηρεάζει την αξιοπιστία των μετρήσεως της Applanation Tonometry και ποικίλει σημαντικά από άτομο σε άτομο.
β) λόγω των αποκλίσεων του πάχους του κεντρικού κερατοειδούς από ένα δεδομένο μέσο όρο, σε ικανό αριθμό ασθενών, τα τονομετρικά δεδομένα διαφέρουν σημαντικά από τη πραγματική ΕΟΠ.
γ) εφ’ όσον μέχρι σήμερα και παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας δεν έχουν επιλυθεί με τη λήψη των ΟΠ και την μελέτη της μορφολογίας της ΟΘ όλα τα προβλήματα που αφορούν στην αξιολόγηση κάθε γλαυκωματικού ασθενούς, είμεθα υποχρεωμένοι να στηριζόμαστε σε πρακτικό επίπεδο στα τονομετρικά δεδομένα.
δ) φαίνεται, ότι ο μη υπολογισμός της απόκλισης της μετρουμένης από την πραγματική ΕΟΠ, που μπορεί να επιτευχθεί με παχυμετρία του κερατοειδούς, οδηγεί πολλούς πρακτικούς οφθαλμιάτρους στη χορήγηση αντιγλαυκωματικής θεραπείας σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών με οφθαλμική υπερτονία χωρίς ανατομικές ή λειτουργικές ενδείξεις για την ύπαρξη γλαυκώματος.
ε) η προσθήκη της παχυμετρίας της κεντρικής μοίρας του κερατοειδούς φαίνεται πως μπορεί να βοηθήσει το πρακτικό οφθαλμίατρο στο να γνωρίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια τη πραγματική τιμή της ΕΟΠ των ασθενών του και έτσι σε συνδυασμό με τις άλλες εξετάσεις να επιλέγει εάν θα πρέπει να δοκιμασθεί θεραπεία ή όχι
