Ριζική Προστατεκτομή
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Καλύβας Γράφτηκε στις ,
Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο συχνότερος καρκίνος των ανδρών και η χειρουργική επέμβαση, η οποία στην προκειμένη περίπτωση λέγεται Ριζική Προστατεκτομή, είναι η πιο συχνή και η πιο αποδοτική μέθοδος αντιμετώπισης αυτού εφόσον βέβαια πρόκειται για εντοπισμένη μορφή.
Η ριζική προστατεκτομή είναι η χειρουργική μέθοδος κατά την οποία αφαιρούμε τον προστάτη αδένα μαζί με το περιπροστατικό λιπώδη ιστό.
Αυτό μπορεί να γίνει με τρεις τρόπους:
α. με το τομή στο χαμηλότερο σημείο της κοιλιάς η οποία λέγεται Οπισθοηβική Ριζική Προστατεκτομή
β. με τομή στην περιοχή μεταξύ των όρχεων και του πρωκτού, και η οποία λέγεται Περινεική Ριζική Προστατεκτομή
γ. με Λαπαροσκοπική Ριζική Προστατεκτομή.
Και οι τρεις τύποι επέμβασης μπορούν να γίνουν είτε με γενική αναισθησία είτε με ραχιαία και επισκληρίδιο αναισθησία (αναισθησία από τη μέση και κάτω).
Κατά την Οπισθοηβική Ριζική Προστατεκτομή (η οποία γίνεται με τομή χαμηλά στην κοιλία) ο ουρολόγος μπορεί να αφαιρέσει εκτός από τον προστάτη, και τους λεμφαδένες της περιοχής (όταν αυτό κριθεί αναγκαίο).
Κατά την Περινεϊκή Ριζική Προστατεκτομή ο ουρολόγος χειρουργός αφαιρεί το προστάτη μέσω τομής κάτω από τους όρχεις, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τομή στη κοιλιά και έτσι η περίοδος ανάρρωσης του ασθενούς να είναι γρηγορότερη. Το μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι από αυτή τη τομή δεν μπορούν αν αφαιρεθούν οι λεμφαδένες του προστάτη, όποτε αν αυτό κρίνει αναγκαίο, πρέπει να προεκτιμηθεί είτε η οπισθοηβική μέθοδος, είτε η περινεϊκή με σύγχρονη λαπαροσκοπική αφαίρεση των λεμφαδένων.
Κατά την Λαπαροσκοπική Ριζική Προστατεκτομή γίνονται μικρές τομές 5 ή 6 στον αριθμό σε διάφορα μέρη της κοιλιακής χώρας και με την βοήθεια εργαλείων ο ουρολόγος αφαιρεί τον προστάτη.
Επειδή όμως το συχνότερο δυσάρεστο επακόλουθο της ριζικής προστατεκτομής είναι η απώλεια στύσης έχουν αναπτυχθεί μέθοδοι με τις οποίες μπορούμε κατά την χειρουργική επέμβαση, να διασώσουμε τα πολύ λεπτά νεύρα της στύσης τα οποία περνούν πολύ κοντά από το προστάτη (Nerve sparing surgery).
Επειδή τα νεύρα αυτά είναι απαραίτητα για την δημιουργία και διατήρηση της στύσης, η διάσωση τους μπορεί να διατηρήσει την ικανότητα στύσης μετεγχειρητικά (χωρίς όμως αυτό να είναι σίγουρο), αλλά ίσως και να βοηθήσει στη μετεγχειρητική εγκράτεια των ούρων.
Το μειονέκτημα είναι ότι αυτές οι μέθοδοι διάσωσης των νεύρων δεν είναι δυνατό να εφαρμοστούν σε όλες τις περιπτώσεις των ασθενών, και χρειάζεται ειδική εκπαίδευση του χειρουργού, και ειδικός εξοπλισμός.
Η ριζική προστατεκτομή όμως δεν ενδείκνυται για όλους τους ανθρώπους που πάσχουν από καρκίνο του προστάτη.
Τρεις προϋποθέσεις θεωρούνται απαραίτητες:
A) να μην υπάρχει επέκταση του όγκου έξω από τα όρια του προστάτη ή μεταστάσεις
Β) ο ασθενής να είναι σε καλή κατάσταση έτσι ώστε να μπορεί να υποβληθεί σε αναισθησία, και
Γ) να έχει στατιστικό προσδόκιμο επιβιώσεως τα 10 έτη.
Οι παραπάνω προϋποθέσεις δεν είναι και νομοτελειακές, και μπορεί οι ενδείξεις να εξατομικευτούν σε κάθε ασθενή.
Οι κυριότερες απώτερες «παρενέργειες» της επέμβασης είναι η στυτική δυσλειτουργία, η οποία προσεγγίσει το 90% των ασθενών εκτός αν μπορέσει να γίνει διάσωση των νεύρων, και η ακράτεια των ούρων η οποία εμφανίζεται σε ποσοστό κάτω του 5%.
Μετά την επέμβαση ο ασθενής παραμένει στη κλινική για 5 ημέρες, φέρει καθετήρα για 3 εβδομάδες, και επανέρχεται στην εργασία του μετά από ένα μήνα.
Η ριζική προστατεκτομή είναι μια από τις συχνότερες επεμβάσεις που πραγματοποιούμε εγώ και οι συνεργάτες μου, μπορούμε έτσι να προσφέρουμε τα καλυτέρα αποτελέσματα, όχι μόνο από χειρουργικής άποψης αλλά και από τη μεριά του μετεγχειρητικού ενδιαφέροντος και φροντίδας.
Radical Prostatectomy,
