Αποδεκτό -ιατρικά- το να είναι κανείς υπέρβαρος;
Συγγραφέας Νεκταρία Καρακώστα Γράφτηκε στις ,
Κινούμενοι σε ερευνητικά μονοπάτια πολύ διαφορετικά από εκείνα των συναδέλφων τους, Γερμανοί επιστήμονες, κατάφεραν να ανατρέψουν έναν από τους μεγαλύτερους μύθους των τελευταίων ετών, ότι δηλαδή τα περιττά κιλά σκοτώνουν. Κι αυτό γιατί στην εργασία που εκπόνησαν καταλήγουν στο συμπέρασμα πως ότι τα λίγα περιττά κιλά δεν οδηγούν σε αυξημένους δείκτες νοσηρότητας ή θνησιμότητας.
Στο «τιμόνι» της έρευνας βρέθηκε ένας επιστήμονας των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ο Ματίας Λεντζ από τη Σχολή Μαθηματικών, Επιστήμης Υπολογιστών και Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Οι συγγραφείς της εργασίας, με μετα-ανάλυση 42 σχετικών μελετών στο γερμανικό πληθυσμό, προσπάθησαν να αποτιμήσουν τη σχέση μεταξύ βάρους, προσδόκιμου ζωής και διαφόρων ασθενειών. Αφετηρία τους, υπήρξε η γενική διαπίστωση πως η πλειοψηφία των Γερμανών είναι υπέρβαροι, με το δείκτη μάζας σώματός τους να διαμορφώνεται μεταξύ 25 και 29,9. Βασικό τους δε εύρημα ήταν, ότι ενώ η παχυσαρκία αυξάνει τους δείκτες της θνησιμότητας κατά 20%, δεν ισχύει το ίδιο και με τα λίγα κιλά παραπάνω. Με το να είναι κανείς υπέρβαρος, ο κίνδυνος εμφάνισης στεφανιαίας νόσου αυξάνει κατά 20%, τη στιγμή που για έναν παχύσαρκο (που έχει δηλαδή ΔΜΣ άνω του 30) ο κίνδυνος μεγαλώνει κατά 50% και για έναν υπερβολικά παχύσαρκο, κατά 200- 300%. Επίσης, υπέρβαροι και παχύσαρκοι εμφάνισαν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης άσθματος και γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, συγκριτικά με τους ανθρώπους με κανονικό βάρος.
Όσο για τους λόγους που κάνουν τους Γερμανούς παχύσαρκους, οι έρευνες συγκλίνουν στους εξής παράγοντες κινδύνου: χαμηλό κοινωνικοοικονομικό στάτους, οικογενειακό ιστορικό, στρες, διατροφικές διαταραχές, παθήσεις του ενδοκρινικού συστήματος, φάρμακα, έλλειψη άσκησης, κακή διατροφή.
Η πιο έντονη συσχέτιση μεταξύ αύξησης βάρους και της εμφάνισης κάποιας πάθησης, εντοπίστηκε δε στο διαβήτη τύπου 2, καθώς αποδείχτηκε ότι ο κίνδυνος εμφάνισης της συγκεκριμένης νόσου αυξάνει κατά 20%, για κάθε μία μονάδα αύξησης στον ΔΜΣ.
Όσον αφορά στον καρκίνο, οι ερευνητές δεν εντόπισαν καμία διαφορά στις πιθανότητες θανάτου από τη νόσο, μεταξύ ανθρώπων με κανονικό βάρος και πολύ παχύσαρκων με ΔΜΣ πάνω από 40. Όσο για τους υπέρβαρους; Εκεί διαπίστωσαν κάτι μάλλον αισιόδοξο, ήτοι μείωση των σχετικών πιθανοτήτων κατά 7%. Άλλες μετα-αναλύσεις έχουν δείξει πως τα υπέρβαρα άτομα έχουν επίσης μικρότερη θνησιμότητα εντός ΜΕΘ, συγκριτικά με τους ασθενείς που έχουν ΔΜΣ μεταξύ 18.5 και 24.9!
Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι λίγα κιλά παραπάνω δεν μειώνουν τη ζωή. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η παχυσαρκία και η υπερνοσογόνος παχυσαρκία, με την πρώτη να αυξάνει τη θνησιμότητα κατά 20%, και τη δεύτερη κατά 200%.
«Είναι μία πρόκληση το να ερμηνεύσει κανείς αυτά τα δεδομένα», σημειώνουν οι ίδιοι οι συγγραφείς στην εργασία τους. Συνολικά, μιλώντας για όλες τις αιτίες θανάτου, φάνηκε ότι τι να είναι κανείς υπέρβαρος, δεν συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου, σε αντίθεση με τους υπέρβαρους που φαίνεται να έχουν τη… μακάβρια προτεραιότητα.
