Βιολογικοί παράγοντες στην υπηρεσία της αντιμετώπισης των ρευματοπαθειών
Συγγραφέας ΑΠΕ Γράφτηκε στις ,
Αισιόδοξα και ελπιδοφόρα μηνύματα για την αντιμετώπιση και έγκαιρη διάγνωση των ρευματοπαθειών δίνουν οι νέες θεραπευτικές και διαγνωστικές μέθοδοι. Οι βιολογικοί παράγοντες αποδεικνύονται πλέον αποτελεσματικότεροι από τα παραδοσιακά φάρμακα καθώς δρουν ταχύτερα και προλαβαίνουν ή περιορίζουν περισσότερο τις αρθρικές διαβρώσεις, ενώ το υπερηχογράφημα και η έμβιος τριχοειδοσκόπηση αποτελούν πολύτιμα εργαλεία για την έγκαιρη διάγνωση των ρευματοπαθειών. Αυτά επισημάνθηκαν στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με την ευκαιρία του 21ου Πανελληνίου Συνεδρίου Ρευματολογίας, που θα πραγματοποιηθεί από 9-12 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια η αντιμετώπιση των ρευματοπαθειών γίνονταν με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, τα οποία όταν χρησιμοποιούνται χωρίς ιατρική παρακολούθηση έχουν τεράστιες παρενέργειες και μπορούν να προκαλέσουν διάτρηση στομάχου ή ακόμη και θάνατο από γαστρορραγία. Οι βιολογικοί παράγοντες, οι οποίοι χρησιμοποιούνται εδώ και μία δεκαετία για την αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της ψωριασικής αρθρίτιδας, της αγκυλοποιητικής σπονδυλαρθροπάθειας και άλλων ρευματικών νοσημάτων έχουν αποδειχθεί πιο αποτελεσματικά από τα παραδοσιακά φάρμακα που χρησιμοποιούνταν από πολλών ετών (π.χ. άλατα χρυσού, πενικιλλαμίνη, μεθοτρεξάτη, κ.ά.).
Όπως ανέφερε ο καθηγητής ρευματολογίας στο ΑΠΘ Λουκάς Σέττας, οι βιολογικοί παράγοντες δεν είναι φάρμακα αλλά μονοκλωνικά αντισώματα που μπλοκάρουν τους μηχανισμούς που προκαλούν τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. «Χορηγούνται σε ενέσιμη μορφή και κατευθύνονται σε αρθρώσεις όπου μπλοκάρουν τον παράγοντα που προκαλεί τη βλάβη. Δεν θεραπεύουν τη νόσο αλλά βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και συμβάλουν στον έλεγχο της φλεγμονής», εξήγησε ο κ Σέττας. Οι βιολογικοί παράγοντες αποδεικνύονται αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση των ρευματοπαθειών σε ποσοστό 70%. Όπως ανέφερε ο κ. Σέττας, 5 νέοι βιολογικοί παράγοντες θα παρουσιαστούν στο συνέδριο, ενώ 2-3 από αυτούς θα κυκλοφορήσουν σύντομα στην αγορά.
Το υπερηχογράφημα που αποτελεί πολύτιμο εργαλείο σε πολλές ειδικότητες της ιατρικής έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται και στη ρευματολογία καθώς χάρη στις ειδικές κεφαλές των υπερηχογράφων μπορούν να εντοπίζονται διαβρώσεις τις οποίες δεν τις δείχνουν οι ακτινογραφίες και να γίνει έτσι έγκαιρη διάγνωση των ρευματοπαθειών. Εξάλλου μία μέθοδος η οποία ελάχιστα είναι γνωστή, η έμβια τριχοειδοσκόπηση επιτρέπει την έγκαιρη διάγνωση ορισμένων παθήσεων όπως η σκληροδερμία, η μικτή νόσος του συνδετικού ιστού, ο ερυθηματώδης λύκος και το σύνδρομο Raynaudl. Όπως εξήγησε ο γενικός αρχίατρος του 424 ΓΣΝ ρευματολόγος Χαράλαμπος Μπερμπερίδης, η μέθοδος αυτή είναι αναίμακτη και αφορά μια εξέταση των τριχοειδών αγγείων των νυχιών. Το χέρι του εξεταζόμενου μετά από μία ειδική προετοιμασία μπαίνει κάτω από ένα μικροσκόπιο και με βάση τις ανωμαλίες που θα διαπιστωθούν στα τριχοειδή αγγεία γίνεται με τη βοήθεια υπολογιστή η διάγνωση. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται σε 3-4 ιδιωτικά ιατρεία της Ελλάδας.
Τα ρευματικά νοσήματα αφορούν όλες τις ηλικίες και μπορούν να παρουσιαστούν από την βρεφική ηλικία μέχρι τα βαθιά γεράματα και αποτελούν την κύρια αιτία αναπηρίας στα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών επισήμανε ο πρόεδρος της Ελληνικής Ρευματολογικής Εταιρείας, Κωνσταντίνος Τέμπος. Σε σύγκριση με όλες τις άλλες ομάδες παθήσεων στο επίπεδο του γενικού πληθυσμού των ενηλίκων, οι ρευματικές παθήσεις ευθύνονται για το 47% της μακροχρόνιας λειτουργικής ανικανότητας, το 26% του βραχυχρόνιου περιορισμού των δραστηριοτήτων, το 20% όλων των ιατρικών επισκέψεων και το 24% της λήψης φαρμάκων με ιατρική συνταγή.
Tα ρευματικά νοσήματα και τα νοσήματα του μυοσκελετικού συστήματος περιλαμβάνουν πάνω από 200 οξέα και χρόνια νοσήματα, από τα οποία άλλα προσβάλλουν μερικές μόνο περιοχές του μυοσκελετικού συστήματος, ενώ άλλα είναι πολυσυστηματικά με προσβολή πολλών εσωτερικών οργάνων. Μπορούν να ταξινομηθούν σε έξι μεγάλες κατηγορίες, όπως φλεγμονώδεις ρευματικές παθήσεις, οστεοαρθρίτιδα, οσφυαλγία, αυχεναλγία, παθήσεις εξωαρθρικού ρευματισμού και οστεοπόρωση. Τα περισσότερα από αυτά συνοδεύονται από οξεία (διαρκείας μέχρι 3 μηνών) ή χρόνια φλεγμονή.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
