«Δεν μιλάμε για σύστημα Υγείας στην Ελλάδα»
Συγγραφέας Σταύρος Μπαρούτης Γράφτηκε στις ,
Στο εξωτερικό θεωρείται ο θεμελιωτής του Ελληνικού Ιατρικού Δικαίου, την Ελλάδα όμως παρακολουθεί με θλίψη τους γιατρούς να το αγνοούν. Με πλούσιο συγγραφικό έργο και έχοντας διατελέσει διοικητής σε τρία δημόσια νοσοκομεία, ο κ. Σταύρος Μπαρούτης, και επισημαίνει τα «κακώς κείμενα» του ελληνικού συστήματος υγείας.
Πού διαφέρει το ελληνικό σύστημα υγείας από τα ευρωπαϊκά;
Κατ’ αρχήν δεν μιλάμε για σύστημα υγείας στην Ελλάδα. Κάθε σύστημα σημαίνει πρώτα από όλα οργάνωση. Επίσης, δεν μιλάμε για εθνικό σύστημα. Το εθνικό σύστημα λειτουργεί με κρατικούς πόρους, ενώ εν προκειμένω, πληρώνοντες είναι τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ιδιώτες. Μιλάμε όχι για ΕΣΥ αλλά για ΚΑΣΥ, Κοινωνικοασφαλιστικό Σύστημα Υγείας.
Διαπιστώνεται επίσης έλλειψη συνεργασίας της ιδιωτικής ιατρικής με τα δημόσια νοσοκομεία. Αν ο φάκελος του αρρώστου μπορούσε, από τον ιδιώτη γιατρό, να πάει στο νοσοκομείο και αντίστροφα, θα αποφεύγαμε περιττά έξοδα χρόνου και χρήματος.
Σημαντικά μειονεκτήματα του ελληνικού συστήματος, είναι η ατελής οργάνωση του ΕΚΑΒ και η απουσία τραυματιολογικών κέντρων κατά μήκος των εθνικών οδών, με αποτέλεσμα να χάνονται ανθρώπινες ζωές. Αν σε αυτά προσθέσουμε την έλλειψη κλινών στις ΜΕΘ, οι οποίες υπολειτουργούν στο σύνολό τους, δεν μιλάμε για σύστημα υγείας, αλλά για οικοσύστημα που εκτρέφει καταστάσεις επικίνδυνες για τη λειτουργία του χώρου της υγείας, για τους επαγγελματίες, αλλά –κυρίως- για τους ασθενείς.
Χρειαζόμαστε 7.200 γενικούς γιατρούς για να λειτουργήσει το σύστημα και έχουμε γύρω στους 1.600. Παίζουμε με ξύλινα σπαθιά, ενώ έχουμε πυρηνικό πόλεμο.
Τι γνώσεις απαιτεί η επίλυση των προβλημάτων;
Η επίλυση των προβλημάτων είναι θέμα γνώσεων όχι στενά ελληνικών. Κάνοντας την πρακτική μου στο γαλλικό σύστημα, είδα να «κόβονται» κρεβάτια από την πτέρυγα παγκοσμίου φήμης πανεπιστημιακού γιατρού, επειδή τη συγκεκριμένη χρονιά, δεν περιέθαλψε αρκετά περιστατικά. Αναρωτιέμαι αν σήμερα, μπορεί το σύστημα στο τελευταίο νοσοκομείο, της τελευταίας επαρχιακής πόλης, στην τελευταία κλινική, του τελευταίου διευθυντή γιατρού να κόψει έστω ένα κρεβάτι, επειδή ο γιατρός δεν αποδίδει.
Υπάρχει έξοδος από όλα αυτά τα προβλήματα;
Για όλα τα προβλήματα υπάρχουν λύσεις. Εύχομαι και παρακαλώ οι αρμόδιοι να αντιμετωπίσουν κάποτε με τη δέουσα σοβαρότητα την κατάσταση.
Πόσο σημαντική είναι η διδασκαλία του Ιατρικού Δικαίου;
Ο Έλληνας γιατρός βρίσκεται έρμαιο των διαθέσεων του οποιουδήποτε δικηγόρου, στον οποίο καταφεύγει ο άρρωστος. Οι ιατρικές υποθέσεις στα δικαστήρια αυξάνονται γεωμετρικά, ο γιατρός είναι αδύναμος να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Δεν γνωρίζει πώς θα ασκήσει το επάγγελμά του, τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις του, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του αρρώστου, αγνοεί θέματα ποινικής, πειθαρχικής και αστικής ευθύνης. Οι γιατροί πρέπει να αποκτήσουν τις στοιχειώδεις γνώσεις, ώστε να αναπτύξουν άμυνες. Το ιατρικό δίκαιο διδάσκεται στη Γαλλία, σε πανεπιστημιακό επίπεδο, από το 1936, όμως στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε μία έδρα ιατρικού δικαίου.
δημοσιεύθηκε στο www.e-tipos.com στις 03.11.07
