ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗ
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Σκόνδρας Γράφτηκε στις ,
Η βουβωνοκήλη αποτελεί την συνηθέστερη αιτία εισαγωγής στα Χειρουργικά Τμήματα των Νοσοκομείων Παίδων. Περίπου 1 στα 50 αγόρια και 1 στα 500 κορίτσια εμφανίζουν βουβωνοκήλη.
Πώς σχηματίζεται η βουβωνοκήλη;
Η βουβωνοκήλη οφείλεται στην παρουσία συγγενούς σάκου. Ο ελυτροπεριτοναϊκός πόρος που υπάρχει στο έμβρυο δεν κλείνει έτσι ώστε τα ενδοκοιλιακά όργανα να εισέρχονται στο βουβωνικό σωλήνα και να φθάνουν ακόμη και μέχρι το όσχεο. Η αδυναμία σύγκλεισης του πόρου μπορεί να είναι πλήρης οπότε ο κηλικός σάκος να φθάνει μέχρι την βάση του οσχέου. Συνήθως όμως η σύγκλειση είναι ατελής και τα ενδοκοιλιακά όργανα κατέρχονται σε σχετικά μικρή απόσταση μέσα στον βουβωνικό πόρο, η οποία όμως μεγαλώνει καθώς το περιεχόμενο διατείνει προοδευτικά τον κηλικό σάκο.
Πότε και πώς παρουσιάζεται η βουβωνοκήλη;
Η βουβωνοκήλη είναι δυνατόν να εμφανισθεί οποτεδήποτε μετά τη γέννηση, όταν η ενδοκοιλιακή πίεση προωθεί τα διάφορα όργανα εντός του κηλικού σάκου. Συχνότερα όμως εμφανίζεται στην ηλικία των 2 μηνών περίπου και στον 1ο χρόνο της ζωής, οπότε το παιδί αρχίζει να περπατά. Αρχικά παρατηρείται μη ευαίσθητη ή παροδικά επώδυνη διόγκωση της βουβωνικής χώρα. Η διόγκωση παρουσιάζεται συνήθως το βράδυ και εξαφανίζεται το πρωί. Το μέγεθος της διόγκωσης αυξάνει προοδευτικά με την πάροδο του χρόνου. Το περιεχόμενο του κηλικού σάκου είναι συνήθως λεπτό έντερο. Το επίπλουν δεν είναι τόσο μακρύ ώστε να φθάσει μέσα στον σάκο, ενώ το παχύ έντερο σπάνια είναι κινητό. Στα κορίτσια συχνά ανευρίσκεται η ωοθήκη ή η σάλπιγγα.
Από ποιες παθήσεις πρέπει να διακρίνεται η βουβωνοκήλη;
Παθήσεις οι οποίες μπορεί να θεωρηθούν ως βουβωνοκήλη είναι: η υδροκήλη, οι ανελκόμενοι όρχεις, η κρυψορχία και η συστροφή όρχεος.
Μπορεί η βουβωνοκήλη να παρουσιάσει επιπλοκές;
Η σοβαρότερη επιπλοκή της βουβωνοκήλης είναι η μη ανατασσόμενη βουβωνοκήλη και κυρίως η περιεσφιγμένη βουβωνοκήλη.
Η θεραπεία της βουβωνοκήλης είναι υποχρεωτικά χειρουργική;
Η βουβωνοκήλη ουδέποτε υποστρέφει και η χειρουργική αποκατάσταση είναι απαραίτητη. Οι κίνδυνοι από την χειρουργική επέμβαση και την γενική αναισθησία έχουν σημαντικά ελαττωθεί έτσι ώστε να συνιστάται η άμεση αντιμετώπιση. Πρακτικά ο ασθενής πρέπει να χειρουργείται όταν τεθεί η διάγνωση. Έτσι αποφεύγεται η περίσφιγξη που είναι συχνότερη τους πρώτους μήνες ή και εβδομάδες της ζωής και μπορεί να αποτελεί το πρώτο κλινικό σημείο της παρουσίας της βουβωνοκήλης. Μόνο τα βαριά συστηματικά νοσήματα αποτελούν αντένδειξη για την άμεση χειρουργική θεραπεία.
Ποιος είναι ο μηχανισμός δημιουργίας της περιεσφιγμένης βουβωνοκήλης και ποιες είναι οι επιπτώσεις της;
Η περιεσφιγμένη βουβωνοκήλη προκαλείται από την ενσφήνωση εντερικής έλικας μέσα στον έσω βουβωνικό δακτύλιο. Εάν δεν είναι δυνατή η έγκαιρη ανάταξη της κήλης, το έντερο διογκώνεται και γίνεται οιδηματώδες με αποτέλεσμα την εμφάνιση συμπτωματολογίας εντερικής απόφραξης. Η συμπίεση και απόφραξη των αγγείων του μεσεντερίου οδηγεί σε διάτρηση του εντέρου και περιτονίτιδα. Η συμπίεση των αγγείων του όρχεος επίσης μπορεί να προκαλέσει νέκρωση αυτού μέσα σε λίγες ώρες. Επίσης η διαχρονική παρακολούθηση έδειξε 5% συχνότητα μερικής ή πλήρους ορχικής ατροφίας. Σπανιότερα νεκρώνεται η ωοθήκη εάν περισφιχθεί, επειδή ο αγγειακός της μίσχος έχει μικρό μέγεθος.
Ποια είναι τα συμπτώματα της περιεσφιγμένης βουβωνοκήλης;
Τα συμπτώματα αρχίζουν αιφνίδια και το άλγος είναι οξύ. Συνήθως υπάρχει προηγούμενο ιστορικό βουβωνοκήλης. Είναι όμως δυνατόν να παρατηρηθεί συμπτωματολογία εντερικής απόφραξης. Στη βουβωνική χώρα ψηλαφάται σκληρή, επώδυνη και ακίνητη μάζα.
Είναι εύκολη η διάγνωση της περιεσφιγμένης βουβωνοκήλης;
Στα μεγαλύτερα παιδιά η διάγνωση είναι δυνατόν να επιβεβαιωθεί με δακτυλική εξέταση. Το έντερο μπορεί να ψηλαφηθεί κατά την έξοδο του δια του έσω βουβωνικού δακτυλίου.
Υπάρχουν άλλες παθολογικές καταστάσεις που πρέπει να διακρίνουμε από την περιεσφιγμένη βουβωνοκήλη;
Η διαφορική διάγνωση πρέπει να γίνεται από :
1. Κύστη σπερματικού τόνου ή κύστη Nück. Συχνά μπορεί να θεωρηθούν περιεσφιγμένη βουβωνοκήλη. Οι κύστεις όμως αυτές είναι ανώδυνες και κινητές.
2. Απόστημα: Εκδηλώνεται βραδέως και δεν παρουσιάζει συμπτώματα από το έντερο.
3. Διογκωμένο βουβωνικό ή μηριαίο λεμφαδένα: Συνήθως οι λεμφαδένες είναι ανώδυνοι και κινητοί.
4. Συστροφή όρχεος ή κύστη Morgagni: Και στις δυο περιπτώσεις δεν υπάρχει ιστορικό βουβωνοκήλης. Τα κλινικά ευρήματα αφορούν κυρίως το ημιόσχεο.
Πώς αντιμετωπίζεται η μη ανατασσόμενη βουβωνοκήλη;
Πάντοτε πρέπει να επιχειρείται ανάταξη της μη ανατασσόμενης βουβωνοκήλης, διότι η χειρουργική διόρθωση μη αναταχθείσας βουβωνοκήλης έχει σημαντικά αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών και κυρίως διαπύησης του τραύματος και υποτροπής. Σχεδόν όλες οι μη ανατασσόμενες βουβωνοκήλες ανατάσσονται με συνεχή και σταθερή πίεση των δακτύλων πάνω στην διόγκωση και το βρέφος σε καταστολή. Μετά την ανάταξη της κήλης ο ασθενής παρακολουθείται για πιθανή κάκωση του εντέρου ή του όρχεος ή υποτροπή της περίσφιγξης.
Η πλαστική της κήλης γίνεται τουλάχιστον σε 48 ώρες μετά την ανάταξη, έτσι ώστε να έχει υποχωρήσει το οίδημα του κηλικού σάκου. Η μη ανατασσόμενη βουβωνοκήλη στα κορίτσια συνήθως περιέχει την ωοθήκη. Η ανάταξη με χειρισμούς συνήθως είναι προβληματική και συνιστάται η άμεση χειρουργική αποκατάσταση.
ΥΔΡΟΚΗΛΗ
Τι είναι η υδροκήλη;
Χαρακτηρίζεται από τη συλλογή μεγάλης ποσότητας υγρού μέσα στον ίδιο ελυτροειδή χιτώνα του οσχέου. Αποτελεί την συχνότερη διόγκωση του οσχέου στα βρέφη και στα παιδιά. Κεντρικότερα της διόγκωσης μπορεί να καθορισθεί σαφώς ο σπερματικός τόνος σε αντίθεση με τη βουβωνοκήλη όπου η διόγκωση μπορεί να εκτείνεται μέχρι το έσω βουβωνικό στόμιο.
Με ποιες μορφές μπορεί να εμφανισθεί η υδροκήλη;
Υπάρχουν δυο τύποι υδροκήλης ανάλογα με τον χρόνο της αρχικής τους εμφάνισης.
Στην πρώτη βρεφική ηλικία η υδροκήλη είναι συνήθως αμφοτερόπλευρη. Ο όρχις ψηλαφάται σχετικά εύκολα. Το όσχεο επιμηκύνεται αλλά συνήθως δεν διατείνεται. Ο τύπος αυτός της υδροκήλης (αμιγής υδροκήλη) σχεδόν πάντοτε εξαφανίζεται στον πρώτο χρόνο της ζωής. Η υδροκήλη είναι ανώδυνη, χωρίς πιθανές επιπλοκές.
Η υδροκήλη που εμφανίζεται μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής συνήθως δεν εξαφανίζεται αυτόματα. Συχνά είναι υπό τάση και ετερόπλευρη. Το περιτοναϊκό υγρό κατέρχεται δια του στενού ελυτροπεριτοναϊκού πόρου στον υδροκηλικό σάκο (επικοινωνούσα υδροκήλη). Ο ίδιος ελυτροειδής όταν γεμίσει με υγρό κάμπτεται και αποφράζει τον ελυτροπεριτοναϊκό πόρο, οπότε η υδροκήλη δεν εξαφανίζεται με την πίεση.
Ποια είναι η θεραπεία της υδροκήλης;
Η υπό τάση υδροκήλη μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής χρειάζεται χειρουργική θεραπεία.
Ο ανοικτό ελυτροπεριτοναϊκός πόρος απολινώνεται, ενώ διανοίγεται ο υδροκηλικός σάκος.
ΚΥΣΤΗ ΣΠΕΡΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΝΟΥ
Τι είναι, πως παρουσιάζεται και πως θεραπεύεται η κύστη σπερματικού τόνου;
Η διόγκωση που αντιστοιχεί στην κύστη μπορεί να εντοπίζεται μέσα στο όσχεο και πάνω από τον όρχι ή έξω από το όσχεο στο κεντρικό τμήμα του σπερματικού τόνου. Η διόγκωση διαφανοσκοπείται και δεν είναι ευαίσθητη. Η θεραπεία είναι όμοια με εκείνη της υδροκήλης. Η υδροκήλη του Νück αποτελεί την αντίστοιχη πάθηση στα κορίτσια. Η διαφορική διάγνωση πρέπει να γίνεται από την βουβωνοκήλη που περιέχει κηλικό σάκο. Στην περίπτωση αυτή η διόγκωση δεν διαφανοσκοπείται.
