Ενδομητρίωση
Συγγραφέας Νεκταρία Καρακώστα Γράφτηκε στις ,
Η ενδομητρίωση είναι μία πάθηση που εμφανίζεται στο 10-15% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας. Aποτελεί μία κατάσταση κατά την οποία ο ιστός που φυσιολογικά επενδύει την κοιλότητα της μήτρας – το ενδομήτριο – αναπτύσσεται σε θέσεις εκτός μήτρας. Οι θέσεις αυτές είναι κυρίως όργανα ή ιστοί που γειτνιάζουν με τη μήτρα όπως η ουροδόχος κύστη, το έντερο ή δομές που καλύπτουν τα τοιχώματα της κοιλιακής κοιλότητας. Επιπρόσθετα, έχουν περιγραφεί περιπτώσεις όπου εμφανίζονται ενδομητριωσικές βλάβες σε απομακρυσμένες θέσεις από τη μήτρα όπως οι πνεύμονες, ο εγκέφαλος, το δέρμα και αλλού.
Αν και σήμερα η διαγνωστική της προσέγγιση είναι ευκολότερη, χάρη στη λαπαροσκόπηση, η αιτιοπαθογένεια και η θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου παραμένει- εδώ και αρκετά χρόνια – πεδίο έρευνας και επιστημονικής αντιπαράθεσης, τόσο που της έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «η νόσος των θεωριών».
Η συμπτωματολογία της ενδομητρίωσης είναι επίσης πολύπλευρη. Συνήθως εκδηλώνεται με επώδυνη εμμηνορρυσία, ή χρόνιο κοιλιακό άλγος που εντείνεται με τη σεξουαλική επαφή ενώ συχνά συσχετίζεται με υπογονιμότητα. Είναι πλέον κατανοητός ο μηχανισμός με τον οποίο η ενδομητρίωση προκαλεί έντονο κοιλιακό άλγος κατά τη διάρκεια και εκτός εμμήνου ρύσεως. Οι ενδομητριωσικές βλάβες που βρίσκονται διάσπαρτες στην κοιλιακή κοιλότητα, δέχονται τις επιδράσεις των γυναικείων ορμονών με αποτέλεσμα να επεκτείνονται, να διαβρώνουν τους φυσιολογικούς ιστούς, να αιμορραγούν και να δημιουργούν στερεές συμφύσεις μεταξύ των οργάνων.
Η συντηρητική φαρμακευτική θεραπεία αποτελεί μία επιλογή με αποτελέσματα που δεν διαρκούν πέραν του χρονικού διαστήματος χορήγησης της αγωγής. Οι μέχρι σήμερα φαρμακευτικές θεραπείες στόχευαν στην διακοπή της εμμήνου ρύσεως και στην πρόκληση φαρμακευτικής τεχνητής και αναστρέψιμης εμμηνόπαυσης, με σκοπό την μείωση των ορμονών που βοηθούν στην εξάπλωση της νόσου.
Παρ’όλα αυτά, με την επαναφορά των ορμονών στα φυσιολογικά επίπεδα, τα συμπτώματα στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, συνήθως υποτροπιάζουν. Η ενδοσκοπική χειρουργική και η λαπαροσκοπική εκτομή όλων των ορατών βλαβών από την πύελο, αποτελεί την πλέον αποτελεσματική θεραπεία.
Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις γυναικών που υποβάλλονται σε επανειλημμένες χειρουργικές επεμβάσεις και σπανιότερα, σε υστερεκτομή σε σχετικά νεαρή ηλικία, για να απαλλαχθούν από τα συμπτώματα της νόσου.
