Ρατσισμός – racism
Ρατσισμός είναι ο διαχωρισμός που μπορεί να επέλθει μεταξύ των ατόμων μιας κοινωνίας. Σίγουρα δεν είναι προϊόν σημερινό. Ήταν αυτός που υποκίνησε το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και οδήγησε στη σύγκρουση μεταξύ των λαών , με τελικό αποκορύφωμα το ολοκαύτωμα στη Χιροσίμα. Συστατικό στοιχείο του είναι ο φανατισμός , ο οποίος στερείται λογικής διευθέτησης των προβλημάτων και αυτοελέγχου.
Συνδέεται άρρηκτα με τα ταμπού , τα οποία υιοθετούμε από τη παιδική μας ηλικία και έτσι κάποια καταληκτική στιγμή φθάνουμε να ενεργούμε υποκινούμενοι από τις προλήψεις μας και όχι στηριζόμενοι στη λογική , αφού η αποδέσμευση από αυτά τα στερεότυπα , που αφομοιώσαμε από το κοινωνικό περιβάλλον επί σειρά ετών , είναι ιδιαίτερα επίπονη.
Μπορεί ο ρατσισμός να εξυπηρετεί διάφορα συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες ; σίγουρα ναι. Ο ρατσισμός παρόλα αυτά μπορεί να εισχωρήσει σε ένα πνευματικό επίπεδο ισχνό και αδύναμο να χρησιμοποιεί ένα φίλτρο κριτικής θεώρησης των πεπραγμένων και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των ατόμων , που φέρουν κάποιο σύμπλεγμα ανωτερότητας ή κατωτερότητας και νιώθουν την ανάγκη να επιβληθούν πάνω σε κάποια άτομα.
Ο κάθε μορφής ρατσισμός , είτε αυτός έχει στο στόχαστρο τους μαύρους , τους εβραίους , τους τσιγγάνους ή την οποιαδήποτε μειονότητα , μπορεί να οδηγήσει στη περιθωριοποίηση ορισμένων ομάδων και τη καλλιέργεια ανισοτήτων.
Όπως φαίνεται λοιπόν , ο ρατσισμός είναι ένας συγκερασμός προκαταλήψεων , σοβινισμού και άκρατου εθνικισμού , για την αντιμετώπιση του οποίου, ο μόνος δρόμος είναι η παιδεία. Μόνο με ανθρωπιστική παιδεία και μόρφωση μπορούμε να πολεμήσουμε το ρατσισμό , ο οποίος έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις, όπως στη περίπτωση του νεοναζισμού. Όπως γίνεται εμφανές δεν υπάρχει , βιολογική ιεράρχηση των φυλών και η εξάπλωση του δεν ευνοεί κανέναν.