Νόσος Legg-Calvé-Perthes
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Τι είναι;
Μη αγγειακή (άσηπτη) νέκρωση της μηριαίας κεφαλής (μέρος του μηριαίου οστού, που είναι το πιο κοντινό στο ισχίο).
Πόσο συχνή είναι;
Δεν είναι μία συνηθισμένη νόσος, εμφανίζεται σε 1 ανά 10.000 παιδιά. Είναι πιο συχνή στα αγόρια (4 ή 5 αγόρια για κάθε κορίτσι) μεταξύ των 3 και 12 ετών, ιδίως σε παιδιά 4 εως 9 ετών.
Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα;
Τα περισσότερα παιδιά κουτσαίνουν και πονούν (λίγο ή πολύ) στο ισχίο. Μερικές φορές δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα. Συνήθως προσβάλλεται το ένα μόνο ισχίο αλλά στο 10% περίπου των περιπτώσεων προσβάλλονται και τα δύο.
Πώς μπαίνει η διάγνωση;
Η κινητικότητα του ισχίου είναι μειωμένη και επώδυνη. Οι ακτινογραφίες μπορεί να είναι φυσιολογικές στην αρχή αλλά αργότερα αποκαλύπτουν την εξέλιξη που παρουσιάστηκε στο κεφάλαιο «εισαγωγή». Το σπινθηρογράφημα οστών και η μαγνητική τομογραφία εντοπίζουν τη νόσο νωρίτερα από τις απλές ακτινογραφίες.
Θεραπεία
Τα παιδιά με νόσο Legg-Calvé-Perthes πρέπει να παραπέμπονται πάντα σε Παιδιατρική Ορθοπεδική Μονάδα. Η θεραπεία εξαρτάται από τη βαρύτητα της νόσου. Σε πολύ ήπιες περιπτώσεις η παρακολούθηση μπορεί να είναι αρκετή.
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις η θεραπεία αποσκοπεί στη διατήρηση της προσβεβλημένης μηριαίας κεφαλής μέσα στην ισχιακή άρθρωση, έτσι ώστε όταν αρχίσει ο σχηματισμός του νέου οστού, να επανακτήσει η μηριαία κεφαλή τη σφαιρική της μορφή. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί σε ποικίλλο βαθμό φορώντας ένα νάρθηκα απαγωγής (μικρότερα παιδιά) ή με χειρουργική ανάπλαση του μηριαίου οστού (οστεοτομία), ή σε άλλα παιδιά κόβοντας ένα τμήμα του οστού για να κρατήσουμε την κεφαλή σε καλύτερη θέση.
Πρόγνωση
Εξαρτάται από το πόσο εκτεταμένη είναι η προσβολή της κεφαλής του μηριαίου (όσο μικρότερη τόσο καλύτερη) καθώς και από την ηλικία του παιδιού (είναι καλύτερη σε παιδιά κάτω των 6 ετών). Η όλη διαδικασία (από την κατάτμηση μέχρι την ανάπλαση) χρειάζεται 12-18 μήνες για να ολοκληρωθεί. Γενικά, τα δύο τρίτα των ισχίων έχουν καλό μακροχρόνιο ακτινογραφικό αποτέλεσμα.
Καθημερινή ζωή
Εξαρτάται από τη θεραπεία που εφαρμόζεται. Τα παιδιά που βρίσκονται υπό παρακολούθηση θα πρέπει να αποφεύγουν την ισχυρή πίεση στο ισχίο (άλματα, τρέξιμο). Ωστόσο θα πρέπει να ακολουθούν μία κατά τα άλλα φυσιολογική μαθητική ζωή και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες που δεν επιβαρύνουν σημαντικά την άρθρωση.
