Αιμολυτική αναιμία
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Με τον όρο αιμολυτικές αναιμίες περιγράφεται μία ομάδα διαταραχών στις οποίες παρατηρείται σημαντική μείωση της επιβίωσης των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Η ελάττωση αυτή της μέσης διάρκειας ζωής των ερυθροκυττάρων κάτω από το φυσιολογικό χρόνο ζωής τους (120 ημέρες), μπορεί να συμβεί είτε οξέος είτε χρονίως, ενώ μπορεί να οφείλεται σε κληρονομικά είτε σε επίκτητα αίτια.
Φυσιολογικά ο μυελός των οστών αντιδρά σε αυτή την αυξημένη καταστροφή των ερυθροκυττάρων, με αντίστοιχη αύξηση της ερυθροποιητικής του δραστηριότητας έως και οκτώ φορές. Όταν όμως η μείωση της επιβίωσης των ερυθρών αιμοσφαιρίων είναι μεγάλη, είτε όταν η αιμοποιητική ικανότητα του μυελού των οστών είναι περιορισμένη, η αντιρρόπηση αυτή δεν επαρκεί και αναπτύσσεται αναιμία. Οι αιμολυτικές αναιμίες καλύπτουν το 5% του συνόλου των αναιμιών, ενώ εμφανίζονται με την ίδια συχνότητα στις διάφορες ηλικίες, τα δύο φύλα και τις φυλές (με την εξαίρεση της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας όπου είναι συχνότερη στη μαύρη φυλή και τις αυτοάνοσες αιμολυτικές αναιμίες όπου είναι συχνότερες στις γυναίκες).
