Μύκονος
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Η Μύκονος είναι ένα νησί του Αιγαίου Πελάγους που ανήκει στις Κυκλάδες. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Χώρα που βρίσκεται στην δυτική πλευρά του νησιού. Η Μύκονος είχε πληθυσμό 9.320 άτομα στην απογραφή του 2001. Η έκταση του νησιού είναι 85,5 τ.χλμ. ενώ έχει μήκος ακτών 89 χιλιόμετρα. Η Μύκονος ήταν από τα πρώτα ελληνικά νησιά που αναπτύχθηκε τουριστικά. Ήδη από την δεκαετία του 1960 συνέρρεαν μαζικά τουρίστες προς το νησί. Σήμερα η νυχτερινή ζωή της Μυκόνου θεωρείται από τις πιο ζωντανές και ενεργές στην Ευρώπη.
Ο κάτοκος της Μυκόνου ονομάζεται Μυκόνιος ή Μυκονιάτης – Μυκονιάτισσα.
Γεωγραφία
Γενικά η Μύκονος έχει σχήμα ακανόνιστου τριγώνου που διακόπτεται από μικρούς ορμίσκους κυριότεροι των οποίων είναι ο Πάνορμος προς Β., ο Τούρλας προς Δ. όπου και ο κύριος λιμένας και η Χώρα (πρωτεύουσα). Κυριότερα ακρωτήρια της Μυκόνου είναι η Αληγόμαντρα (ΝΔ.) ο Αρμενιστής (ΒΔ.), και το Ευρύ (Α.) απέναντι από το Δραγονήσι. Σε απόσταση 2 μίλια ΝΔ. της νήσου βρίσκεται η ιστορική Δήλος και δυτικότερα αυτής η Ρήνεια που μαζί με άλλες βραχονησίδες, όλες ακατοίκητες, υπάγονται διοικητικά στη Μύκονο.
Το έδαφος της Μυκόνου είναι επί το πλείστον πετρώδες και ελάχιστα ομαλό. Υφίστανται μόνο δύο βουνά αμφότερα δίκορφα μετρίου ύψους: ο Ανωμερίτης (ανατολικά) και ο Βορνιώτης (βόρεια). Και των δύο η υψηλότερη κορυφή τους λέγεται “Προφήτης Ηλίας”. Η Μύκονος στερείται δασών και παρουσιάζει λίγη φυτεία με αντίστοιχη περιορισμένη καλλιέργεια κυρίως σε σιτάρι, σταφύλια και σύκα. Έχει πολλούς χείμαρρους και κανένα ποταμό. Υφίσταται μόνο μια πηγή παρά τη θέση της Μονής Τουρλιανής, ενώ η ύδρευση γίνεται από πηγάδια.
Το υπέδαφος της Μυκόνου έχει χαρακτηριστεί πλούσιο σε κοιτάσματα μαγγανιούχου σιδήρου, χαλκού, και γαληνίτη πλην όμως παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Κυριότερα γεωργικά προϊόντα είναι κριθάρι σταφύλια και σύκα καθώς και περιορισμένη κτηνοτροφία. Χαρακτηριστικό είναι το τυρί της Μυκόνου η γνωστή «κοπανιστή». Παλαιότερα η Μύκονος ήταν σπουδαίος κυνηγότοπος για ορτύκια και τρυγόνια. Επίσης οι κάτοικοι ασχολούνται και με την αλιεία που καλύπτει τις ανάγκες της νήσου.
Εκκλησιαστική υπαγωγή
Αρχικά η Μύκονος αποτελούσε τμήμα της Επισκοπής της Δήλου. όταν όμως παρήκμασε η επισκοπή αυτή προσαρτήθηκε στην επισκοπή Τήνου. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας η Μύκονος ακολούθησε εκκλησιαστικά τη τύχη και των άλλων νήσων των Κυκλάδων μέχρι της κατάληψης από τους Τούρκους (1537), όπου η “Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία” ανασύνταξε τη Μητρόπολη Παροναξίας στην οποία και τέθηκε εξαρχικά μέχρι το 1646 όπου αποσπάσθηκε και αποτέλεσε τμήμα της επισκοπής Σίφνου και Μήλου. Σ΄ αυτήν παρέμεινε μέχρι το 1833 όπου συγχωνεύτηκε με την επισκοπή Κυκλάδων. Σήμερα υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Σύρου Τήνου και Άνδρου.
Σημειώνεται ότι όταν η Μύκονος καταλήφθηκε από τους Γκίζη ιδρύθηκε η λατινική επισκοπή Μυκόνου που διατηρήθηκε όμως μέχρι το 1449, όταν ο Πάπας Νικόλαος Ε΄ λόγω έλλειψης πιστών ένωσε την επισκοπή αυτή μ΄ εκείνη της Τήνου όπου έκτοτε η επισκοπή αυτή ονομάζεται Επισκοπή Τήνου και Μυκόνου.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια