Ποιοί οι κίνδυνοι δημιουργίας βρογχοκήλης και όζων του θυρεοειδή αδένα.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:
Ορμονικές αλλαγές κατά την εγκυμοσύνη, την εφηβεία ή την εμμηνόπαυση
Φλεγμονή του θυρεοειδούς (θυρεοειδίτιδα)
Υπερθυρεοειδισμός (υπερλειτουργικός θυρεοειδής)
Υποθυρεοειδισμός (υπολειτουργία του θυρεοειδούς)
Νόσος Basedow, θυρεοειδίτιδα Hashimoto (αυτοάνοσες διαταραχές που επηρεάζουν το θυρεοειδή)19 20
Ορισμένα φάρμακα (π.χ. θυρεοστατικά, λίθιο)
Διάγνωση και θεραπεία της βρογχοκήλης και των όζων
Ο γιατρός σας θα διενεργήσει αρχικά μια απλή κλινική εξέταση. Συνήθως ακολουθεί μια εξέταση αίματος κατά την οποία προσδιορίζεται εάν κυκλοφορεί επαρκής ποσότητα της ορμόνης που διεγείρει τον θυρεοειδή (ΤSH) στην παραγωγή των ορμονών του. Κατόπιν, με βάση αυτό το αποτέλεσμα, είναι δυνατόν να καθοριστεί εάν ο θυρεοειδής λειτουργεί κανονικά. Στο υπερηχογράφημα προσδιορίζεται το ακριβές μέγεθος του θυρεοειδούς και των όζων. Η εξέταση αυτή είναι εντελώς ανώδυνη και δεν εκθέτει τον εξεταζόμενο σε ακτινοβολία. Άλλες μέθοδοι εξέτασης για την αναγνώριση των όζων είναι οι εξής:
Σπινθηρογράφημα Θυρεοειδούς
Η εξέταση αυτή απαιτείται σε κάθε περίπτωση που υπάρχουν όζοι με ελάχιστη διάμετρο 1 cm. Ο ασθενής θα λάβει μια ένεση που περιέχει ασθενώς ραδιενεργή ουσία η οποία συσσωρεύεται στο θυρεοειδή. Σε απεικόνιση με γ-κάμερα, μπορεί κανείς να δει αν ο όζος έχει απορροφήσει περισσότερο ή λιγότερο αυτή την ουσία από ό, τι το υπόλοιπο του θυρεοειδικού ιστού. Σε περίπτωση που ορισμένες περιοχές του θυρεοειδούς απεικονίζονται με “ζεστά” χρώματα όπως το κόκκινο ή το κίτρινο, αυτό παραπέμπει σε ένα «θερμό» όζο. Αν τα χρώματα είναι μάλλον «ψυχρά» (μπλε ή μοβ), τότε υπάρχει παρουσία «ψυχρού» όζου
Παρακέντηση με λεπτή βελόνα (βιοψία)
Για να αποκλειστεί ή να επιβεβαιωθεί η κακοήθεια των όζων , λαμβάνεται ένα δείγμα ιστού με τη βοήθεια μιας μικρής βελόνας.
Πώς αντιμετωπίζεται η βρογχοκήλη και οι όζοι;
Οι όζοι δεν απαιτούν πάντα θεραπεία. Ανάλογα με τον τύπο και το μέγεθός τους (σε ορισμένες περιπτώσεις), η ανάπτυξή τους θα πρέπει απλώς να παρακολουθείται τακτικά. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν τρεις διαφορετικές μέθοδοι θεραπείας της βρογχοκήλης. Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από τη εξατομικευμένη διάγνωση σε κάθε ασθενή. Ο πρωταρχικός στόχος της θεραπείας είναι η συρρίκνωση του διογκωμένου θυρεοειδούς και των όζων.
Η θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή (ες)
Αν ο όζος που έχει σχηματιστεί δεν θεωρείται ότι είναι κακοήθης, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ιώδιο, L-θυροξίνη (ένα παρασκεύασμα θυρεοειδικής ορμόνης) ή συνδυασμό και των δύο. Όταν συνυπάρχει υπερθυρεοειδισμός (για παράδειγμα, όπως συμβαίνει με τους “θερμούς” όζους), εφαρμόζονται συμπληρωματικές μέθοδοι θεραπείας που περιλαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή για τον υπερθυρεοειδισμό.
Θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο
Όπως μπορεί κανείς να καταλάβει από το όνομα, το ραδιενεργό ιώδιο είναι η ραδιενεργός μορφή του ιωδίου το οποίο είναι ένα φυσικό ιχνοστοιχείο. Απορροφάται καλά από τον οργανισμό και (κατά τη διάρκεια της θεραπείας) χορηγείται στον ασθενή με τη μορφή κάψουλας ή ως υγρό. Ακολούθως εισέρχεται στο θυρεοειδή, μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, όπου και αποθηκεύεται. Η ακτινοβολία μικρής εμβέλειας που παράγεται από το ραδιενεργό ιώδιο προκαλεί μια σταδιακή συρρίκνωση του θυρεοειδικού ιστού.
Χειρουργική επέμβαση
Εάν η διόγκωση του θυρεοειδούς πιστεύεται ότι είναι κακοήθης – ή εάν η βρογχοκήλη / όζος προκαλεί τεράστια δυσφορία λόγω του μεγέθους της/του – μπορεί να αφαιρεθεί. Μια άλλη πιθανή λύση είναι η μερική ή η ολική χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα. Μετά από μια τέτοια επέμβαση, είναι απαραίτητη η θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή, η οποία πιθανώς να χορηγείται δια βίου.
Ανεξάρτητα από την επιμέρους θεραπεία και για την αποφυγή εκδήλωσης κάποιας δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς σας θα πρέπει να εξασφαλίζετε πάντα την επαρκή πρόσληψη ιωδίου στην καθημερινή διατροφή σας.
References
12 McNeill A. Tobacco use and effects on health. In: European Commission (Eds.): Tobacco or health in the European Union – Past, present and future. Office for Official Publications of the European Communities, p 25-68. Luxembourg, 2004
13 Derwahl K. M., Duntas L.H., Butz S.: The Thyroid and Cardiovascular Risk: Merck European Thyroid Symposium, Berlin, 10-13 June, 2004. Thieme; 1 edition (2005)
14 van Maanen J.M.S. et al.: Consumption of drinking water with high nitrate levels causes hypertrophy of the thyroid. Toxicology Letters, Volume 27, Issues 1-3, June 1994,Pages 365-374. URL doi:10.1016/0378-4274(94)90050-7 (Accessed October 2010)
15 Shils M. E. et al.: Modern nutrition in health and diseases. Lippincott Williams & Wilkins; Tenth edition (2005)
16 Greenspan, F.S., Gardener, D.G.: Basic and Clinical Endocrinology. McGraw-Hill Medical, 7. edition (2003)
17 Terris D.J., Gourin C.G.: Thyroid and Parathyroid Diseases: Medical and Surgical Treatment. Thieme; 1 edition (2008)
18 ibid.
19 Aufderheide A.C., Rodriguez-Martin C.: The Cambridge encyclopedia of human paleopathology. Cambridge University Press; 1 edition (1998)
20 American Association of Clinical Endocrinologists (AACE). Hashimoto’s Thyroiditis: Information for Patients. 2005. www.aace.com/pub/thyroidbrochures/pdfs/Hashimoto.pdf (Accessed October 2010)
21 cf. Source6
22 Becker K.L.: Principles and practice of endocrinology and metabolism. Lippincott Williams & Wilkins; Third edition (2001)
23 Meikle A.W.: Endocrine replacement therapy in clinical practice. Humana Press; 1 edition (2003)
24 Skugor M., Wilder J.B.: Thyroid Disorders: A Cleveland Clinic Guide. Cleveland Clinic Press (2006)