Αυστραλιανό αντιγόνο-Australia antigen (HBsAg)
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
γνωστό και ως αντιγόνο επιφάνειας της ηπατίτιδας Β που εμφανίζεται στον ορό του αίματος 6-16 εβδομάδες μετά τη λοίμωξη με τον ιό. Το Αυστραλιανό αντιγόνο είναι μια πρωτεΐνη του ιικού φακέλλου (envelope) ηπατίτιδας (HBsAg), το οποίο
βρίσκεται σε οξεία αλλά και σε χρόνια μόλυνση με τον ιό της ηπατίδας Β (DNA ιός). To όνομά του οφείλεται στο γεγονός ότι περιγράφηκε πρώτη φορά σε Αβοριγίνα (τοπικό κάτοικο της Αυστραλίας).
Το Αυστραλιανό αντιγόνο είναι ο δείκτης που εμφανίζεται πρώτος σε μια οξεία Ηπατίτιδα Β και συχνά ανιχνεύει τα μολυσμένα άτομα πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα. Το HBsΑg εξαφανίζεται από το αίμα κατά την διάρκεια της περιόδου ανάρρωσης.
Σε ορισμένα όμως άτομα (ιδιαίτερα σε αυτά που μολύνθηκαν στην παιδική ηλικία ή σε αυτά με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα, όπως π.χ. αυτοί που πάσχουν από AIDS) είναι δυνατόν να υφίσταται χρόνια λοίμωξη από τον HBV και το HBsAg να παραμένει θετικό (θετικό αντιγόνο >6 μήνες). Άρα ένα θετικό αποτέλεσμα δείχνει μια ενεργό λοίμωξη, αλλά δεν δείχνει εάν ο ιός μπορεί να μεταδίδεται σε άλλους. Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη φάση της λοίμωξης καθώς οι ασθενείς παρουσιάζουν κίνδυνο ανάπτυξης κίρρωσης του ήπατος και ηπατοκυτταρικού καρκίνου.
Μερικές φορές, ο HBV «κρύβεται» στο ήπαρ και σε άλλα κύτταρα του οργανισμού και δεν παράγει νέα ιικά σωματίδια ώστε να είναι μολυσματικός, ή παράγει τόσο μικρές ποσότητες που δεν μπορούν να ανιχνευτούν στο αίμα. Τα άτομα στα οποία ο ιός συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο ονομάζονται φορείς και έχουν τον ιό σε λανθάνουσα φάση (ανενεργή μορφή). Σε άλλες περιπτώσεις, ο οργανισμός εξακολουθεί να παράγει ιικά σωματίδια (ιούς ) τα οποία μολύνουν περαιτέρω το ήπαρ και διατηρούν την ικανότητα να μεταδοθούν σε άλλους ανθρώπους. Και στις δύο περιπτώσεις το HBsAg θα είναι θετικό.
Σε αντίθεση με το αντιγόνο της επιφανείας, υπάρχει και η εξέταση για το αντιγόνο e το οποίο ανιχνεύεται στο αίμα μόνο όταν είναι παρόντα και τα ιικά σωματίδια. Όταν ο ιός «κρύβεται» το αντιγόνο e δεν ανιχνεύεται στο αίμα.
Το αρνητικό αποτέλεσμα για το αυστραλιανό αντιγόνο δείχνει ότι το άτομο δεν ήρθε ποτέ σε επαφή με τον ιό της ηπατίτιδας Β ή ότι έχει αναρρώσει από οξεία ηπατίτιδα και έχει απαλλαγεί από τον ιό (virus )ή έχει το πολύ μια λανθάνουσα λοίμωξη.
Τρόποι μετάδοσης
Ο ιός της ηπατίτιδας μεταδίδεται με το αίμα (μεταγγίσεις, ατυχήματα σε χώρους εργασίας, piercing για απόκτηση τατουάζ, μεταχειρισμένες σύριγγες) αλλά και με το σπέρμα και το σάλιο. Επίσης μεταφέρεται από τη μητέρα που φέρει τον ιό στο νεογνό (90% πιθανότητα μετάπτωσης σε χρόνια νόσο).
Πρόληψη
Η πρόληψη γίνεται με επαναληπτικές δόσεις εμβολίου και στην Ελλάδα που υπάρχει το εθνικό σύστημα εμβολιασμού για την ηπατίτιδα Β η ενδημικότητα είναι χαμηλή. Η συνιστώμενη χορήγηση 3 δόσεων εμβολίου ηπατίτιδας Β ενδομυϊκά προκαλεί προστατευτικό τίτλο αντισωμάτων (antiHBS >10 mlU/ml) σε ποσοστό άνω του 90% σε ανοσοεπαρκείς ενηλίκους και άνω του 95% σε ανοσοεπαρκή βρέφη, παιδιά και εφήβους Η ανοσία από το εμβόλιο αρχίζει 14-21 ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Η ανοσιακή απάντηση στον εμβολιασμό είναι σημαντικά χαμηλότερη αν ο εμβολιασμός γίνει στον γλουτό.
Αν και έχουν διατυπωθεί επιφυλάξεις κατά καιρούς για τη χρησιμότητα του γενικευμένου εμβολιασμού εν τούτοις αυτό επιβάλλεται για ομάδες υψηλού κινδύνου (ομοφυλόφυλοι, νοσηλευτές ιατροί, άτομα στην υποδοχή μεταναστών κα)
