Κρυψορχία
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Είναι η κατάσταση κατά την οποία ο όρχις δεν βρίσκεται στη φυσιολογική του θέση μέσα στην κοιλότητα του οσχέου.
Αιτιολογία
Ο όρχις κατά την εμβρυϊκή ζωή κατεβαίνει σιγά-σιγά μέσω του βουβωνικού πόρου και καταλήγει λίγο πριν τη γέννηση στην οσχεϊκή κοιλότητα.
Ανατομικές λειτουργικές αλλά και ορμονικές διαταραχές έχουν προταθεί κατά καιρούς σαν πιθανά αίτια της ατελούς καθόδου του όρχεως.
Διάγνωση
Συνήθως η διάγνωση της κρυψορχίας είναι εύκολη. Η απουσία του όρχεως από το όσχεο διαπιστώνεται εύκολα από την κλινική εξέταση του ασθενή.
Η δυσκολία πολλές φορές έγκειται στην εντόπιση του όρχεως, ο οποίος συνήθως ανευρίσκεται σε κάποιο σημείο της πορείας του μεταξύ της κοιλιακής κοιλότητας και του οσχέου. Η πιο συνήθης εντόπιση είναι στη βουβωνική χώρα. Προσοχή απαιτείται στη διάκριση μεταξύ ενός κινητού (ανασπώμενου) όρχεως, ο οποίος ανεβοκατεβαίνει μέσα στο όσχεο και πραγματικής κρυψορχίας. Σε περιπτώσεις που ο όρχις δεν ανευρίσκεται με την κλινική εξέταση, ο ιατρός προσφεύγει στη χρήση άλλων εξετάσεων όπως το υπερηχογράφημα, η αξονική τομογραφία ή ακόμη λαπαροσκοπίας ή σπινθηρογραφήματος σε περιπτώσεις ενδοκοιλιακών όρχεων.
Θεραπεία
Είναι κατά κύριο λόγο χειρουργική και συνίσταται στην ανεύρεση και παρασκευή του όρχεως, την τοποθέτησή του μέσα στην κοιλότητα του οσχέου και την καθήλωσή του στο σημείο αυτό. Ως κατάλληλη ηλικία για την εκτέλεση της επέμβασης, προτείνεται η ηλικία των 2 ετών, καθώς η πρώιμη αντιμετώπιση της κρυψορχίας θεωρείται ότι μπορεί να περιορίσει τις επιπλοκές που οι έκτοποι όρχεις παρουσιάζουν.
Η ορμονοθεραπεία με τη μορφή χορήγησης χοριακής γοναδοτροπίνης για μία μικρή χρονική περίοδο κατά πολλούς βοηθά στην κάθοδο του όρχεως. Υπάρχει διχογνωμία στο θέμα καθώς πολλοί υποστηρίζουν πως μόνο οι κινητοί (ανασπώμενοι) όρχεις απαντούν στη θεραπεία αυτή και όχι οι πραγματικά έκτοποι όρχεις.
Η πρώιμη θεραπεία της κρυψορχίας είναι απαραίτητη γιατί:
· Ο έκτοπος όρχις παρουσιάζει γρήγορα σοβαρές ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις με αποτέλεσμα να καταστεί μη λειτουργικός σε ότι αφορά την παραγωγή σπερματοζωαρίων.
· Ο έκτοπος όρχις έχει 20-40 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξει καρκίνο (σεμίνωμα του όρχεως) μετά την πάροδο αρκετών χρόνων.
· Μπορεί να συμβεί συστροφή του έκτοπου όρχεως η οποία μερικές φορές είναι δύσκολο να διαγνωσθεί.
· Μπορεί να διαταραχθεί μέσω ανοσοβιολογικών μηχανισμών η λειτουργία και του άλλου όρχεως.
http://www.huanet.gr/
