Η καλύτερη μορφή άσκησης σε ασθενείς με την νόσο του Πάρκινσον
Συγγραφέας Εμμανουήλ Σμπώκος Γράφτηκε στις ,
Μελέτη αποκαλύπτει :
Χαμηλής έντασης άσκηση στο δαπεδοεργόμετρο (διάδρομο) είναι η καλύτερη μορφή άσκησης σε ασθενείς με την νόσο του Πάρκινσον.
Η νόσος του Πάρκινσον πλήττει περίπου 1 εκατομμύριο ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Οι περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα στα τέλη της πεντηκοστής ηλικίας τους ή στις αρχές της εξηκοστής, παρόλο που μπορεί να συμβεί και σε μικρότερη ηλικία. Η νόσος του Πάρκινσον επηρεάζει την ικανότητα του εγκεφάλου να παράγει τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη, η νευροδιαβιβαστών που εμπλέκονται στην επικοινωνία μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων για τον έλεγχο των κινήσεων. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τρέμουλο, μυϊκή ακαμψία, βραδυκινησία. Υπάρχουν επίσης μη κινητικά συμπτώματα, όπως, διαταραχές του ύπνου και καταθλιπτική διάθεση.
Ερευνητές της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Maryland σε συνεργασία με το ιατρικό κέντρο της Βαλτιμόρης των ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με την νόσο του Πάρκινσον που περπάτησαν στο δαπεδοεργόμετρο σε μια άνετη για εκείνους ταχύτητα για μεγάλο χρονικό διάστημα (χαμηλής ένταση άσκηση) βελτίωσαν την ικανότητα τους για περπάτημα με τα πόδια περισσότερο από τους ασθενείς που περπάτησαν για λιγότερο χρονικό διάστημα, αλλά με αυξημένη ταχύτητα και κλίση στο διάδρομο (υψηλότερη ένταση άσκηση).
Οι ερευνητές βρήκαν επίσης οφέλη με την χρησιμοποίηση των διατάσεων και τις ασκήσεις με βάρη.
Τα αποτελέσματα της μελέτης παρουσιαστηκαν στις 12 Απριλίου στην 63η ετήσια συνεδρίαση της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας που διεξήχθει στην Χονολουλού.
«Η μελέτη, μας έδειξε ότι η χαμηλής έντασης άσκηση που πραγματοποιείται για 50 λεπτά τρεις φορές την εβδομάδα ήταν η πλέον επωφελής στη συμβολή των συμμετεχόντων στη βελτίωση της κινητικότητας τους.
Η δυσκολία στο βάδισμα είναι η κύρια αιτία αναπηρίας στην νόσο του Parkinson. Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι η άσκηση στα άτομα με την νόσο του Πάρκινσον μπορεί να κάνει τη διαφορά στη λειτουργία του βαδίσματος τους. Η άσκηση μπορεί, πράγματι, να καθυστερήσει την δυσλειτουργία αυτή και να βοηθήσει στην διατήρηση της αυτόνομης κινητικότητας των ασθενών», λέει η διδάκτωρ Ιατρικής, καθηγήτρια Νευρολογίας Lisa Shulman, στο Πανεπιστήμιο του Maryland στην Ιατρική σχολή.
«Πολλοί ασθενείς μας ρωτήσαν ποιο είδος άσκησης πρέπει να κάνουν.
Τώρα μπορούμε να τους πούμε ότι με βάση την έρευνα μας το χαμηλής έντασης περπάτημα, το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι με νόσο του Πάρκινσον μπορεί να κάνουν σε συνδυασμό με διατάσεις και ασκήσεις αντίστασης (βάρη) μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή”, προσθέτει ο Dr Shulman, ο οποίος είναι επίσης συνδιευθυντής του Κέντρου Διαταραχών της Νόσου του Πάρκινσον στο Πανεπιστημίου του Μέριλαντ.
Η μελέτη συνέκρινε 67 ανθρώπους με νόσο του Parkinson οι οποίοι τυχαιοποιήθηκαν σε μία από τις τρεις ομάδες άσκησης: περπάτημα σε διάδρομο σε χαμηλή ένταση για 50 λεπτά, μεγαλύτερης έντασης άσκηση στο δαπεδοεργόμετρο για τη βελτίωση της καρδιαγγειακής φυσικής κατάστασης για 30 λεπτά, και χρησιμοποιώντας βάρη (ασκήσεις για την ενδυνάμωση των τετρακέφαλων και δικεφάλων μυών του ποδιού) και διατατικές ασκήσεις για τη βελτίωση της δύναμης των μυών και το εύρος της κίνησης τους. Οι συμμετέχοντες ασκούνταν τρεις φορές την εβδομάδα για τρεις μήνες, υπό την εποπτεία εργοφυσιολόγου.
“Είδαμε θετικά αποτελέσματα και με τα τρία είδη άσκησης, αλλά και η χαμηλής έντασης άσκηση έδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα στην βελτίωση του βαδίσματος και στην κινητικότητα», προσθέτει ο Dr Shulman. Για να διατηρήσουν την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής, τα άτομα με την νόσο του Πάρκινσον θα πρέπει να συμβουλευτούν τους ειδικούς σχετικά με το είδος άσκησης που θα τους ωφελήσει μακροπρόθεσμα.
Πηγή:
http://www.newsdesk.umd.edu/
English
French
German
Greek
Italian
Portuguese
Russian
Spanish