Όταν ο Διαβήτης φτάνει… στα άκρα!
Συγγραφέας Δημήτριος Ρηγόπουλος Γράφτηκε στις ,
Ένας σημαντικός παράγοντας ρύθμισης του Σακχαρώδη Διαβήτη είναι η άσκηση, ή το απλό περπάτημα. Η υγεία των ποδιών είναι, λοιπόν, σημαντική για να μπορεί ο ασθενής να διατηρεί ένα αυξημένο επίπεδο φυσικής δραστηριότητας. Είναι γνωστό ότι ο Διαβήτης προκαλεί πολλά προβλήματα. Οι τιμές του σακχάρου όταν είναι αρρύθμιστες επιταχύνουν την ανάπτυξη των επιπλοκών, με πιο συνηθισμένες την στεφανιαία νόσο, την νεφρική ανεπάρκεια, την διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, την περιφερική αγγειοπάθεια και την αυτόνομη νευροπάθεια. Όταν όμως ο Διαβήτης φτάνει… στα άκρα, γίνεται τρομακτικός, γιατί τότε ο ασθενής έρχεται αντιμέτωπος με την απειλή του ακρωτηριασμού στα πόδια! Η κατάσταση αυτή ονομάζεται σύνδρομο του διαβητικού ποδιού και είναι από τις πιο σοβαρές συνέπειες του Διαβήτη. Η αιτία του προβλήματος είναι η καταστροφή των νεύρων που καταλήγουν στο πόδι λόγω των υψηλών τιμών του σακχάρου στο αίμα, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνήθως το διαβητικό πόδι εμφανίζεται στους ασθενείς που έχουν τουλάχιστον 10 χρόνια διαγνωσμένο διαβήτη. Η εικόνα του διαβητικού ποδιού παρουσιάζεται μόνο όταν η καταστροφή των νεύρων, ή αλλιώς η διαβητική νευροπάθεια είναι αρκετά προχωρημένη, με αποτέλεσμα να μην ενεργούν προληπτικά, τόσο οι ασθενείς, όσο και οι γιατροί, για να αποφύγουν την εκδήλωσή του. Οι τελευταίοι δε, δεν έχουν πάντα την εμπειρία που απαιτείτε και υποεκτιμούν τον κίνδυνο. Όταν το διαβητικό πόδι εξελίσσεται, αναπτύσσονται έλκη στα σημεία που το πόδι πιέζεται περισσότερο. Αρχικά αναπτύσσονται κάλοι οι οποίοι αυξάνουν τοπικά την πίεση και οδηγούν σε τοπική ισχαιμία και νέκρωση του υποκείμενου ιστού. Στη συνέχεια δημιουργείται πληγή η οποία συνήθως δεν πονάει, λόγω της διαβητικής νευροπάθειας, και λόγω του Διαβήτη δύσκολα επουλώνεται. Τις περισσότερες φορές αυτή η κατάσταση συνοδεύεται με ανάπτυξη λοίμωξης και με μειωμένη αιμάτωση, λόγω της περιφερικής αγγειοπάθειας, που συχνά συνυπάρχει στους διαβητικούς. Το σύνδρομο αυτό αν δεν αντιμετωπισθεί αμέσως και επιθετικά, μπορεί να οδηγήσει σε επέκταση της φλεγμονής και την ανάπτυξη οστεομυελίτιδας στο γειτονικό οστό. Στη περίπτωση αυτή η απειλή του ακρωτηριασμού είναι μεγάλη, κάτι που βάζει σε κίνδυνο την επιβίωση του ασθενή και τη ποιότητα της ζωής του. Τα έλκη του διαβητικού ποδιού εμφανίζονται σε 2-10% των διαβητικών, ενώ η συχνότητα των ακρωτηριασμών είναι 1,5-8% αυτών που εμφανίζουν έλκη.
