Συναισθήματα και Διατροφή
Συγγραφέας Ιωάννης Κερίμης Γράφτηκε στις ,
Συνήθως τρώμε γιατί πεstress-eatingινάμε και το σώμα χρειάζεται φαγητό, για να πάρει βιταμίνες και πολλά άλλα αναγκαία στοιχεία, για να αποθηκεύσει ενέργεια, για να συνεχίσει να λειτουργεί το εργοστάσιο «ΣΩΜΑ» . Όμως πολλές φορές τρώμε λάθος φαγητά η/και λάθος ποσότητες φαγητού η και καθόλου.
Όταν δεν νοιώθουμε καλά πολλές φορές ξεσπάμε στο φαγητό. Tρώμε τεράστιες ποσότητες από κάποια φαγητά για να αντικαταστήσουμε την ανάγκη και την έλλειψη αγάπης, σημασίας, αναγνώρισης ύπαρξης! Πολλές φορές νοιώθουμε μόνοι και ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για μας! Κανένας δεν μας προσέχει! Είναι σαν να μην υπάρχουμε! Αυτό μπορεί να συμβεί και όταν είμαστε στο σπίτι μόνοι, και όταν είμαστε στη δουλειά με άλλους 10 συναδέλφους, και όταν είμαστε στην εκκλησία με ακόμα 3 η 300 άτομα και όταν είμαστε σε ένα ξέφρενο πάρτυ με 250 άτομα που συνέχεια μας μιλάνε και μας ακουμπάνε!
«Μόνος/Μόνη» δεν σημαίνει δεν υπάρχει κανείς γύρω μας! Μπορεί να υπάρχουν πολλοί γύρω μας αλλά να μην μας «βλέπουν» η να μην τους «βλέπουμε» εμείς! Το ότι καθόμαστε δίπλα-δίπλα και βλέπουμε τηλεόραση η θέατρο, η ακόμα μιλάμε για τα τελευταία 10 λεπτά, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι είμαστε μαζί! Ακόμα και το ότι τρώμε μαζί στο ίδιο τραπέζι, η χορεύουμε μαζί σαν ζευγάρι, η μένουμε στο ίδιο σπίτι, η ακόμα κοιμόμαστε στο ίδιο κρεββάτι, δεν σημαίνει ότι «είμαστε μαζί» και δεν νοιώθω μόνη/μόνος!
Γιατί αυτό; Αφού είμαστε μαζί και κάνουμε τόσα πράγματα μαζί! Ναι σωστό αυτό.! Όμως προσέξαμε καθόλου ο ένας τον άλλο σαν ύπαρξη, σαν άτομο, σαν οντότητα, σαν ψυχή, σαν προσωπικότητα, σαν ολοζώντανη ζωή που αναπνέει, νοιώθει, αισθάνεται και έχει ανάγκες; Συνήθως, δυστυχώς η απάντηση είναι όχι, αν τολμήσουμε να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας πρώτα και μετά με τους άλλους!
Πολλές φορές κάνουμε πράγματα «τυφλά», για να τα κάνουμε, γιατί έτσι έπρεπε, γιατί έτσι κάνουμε κάθε μέρα, γιατί οι καθώς πρέπει έτσι κάνουν, χωρίς να τα ζούμε. Χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι πραγματικά κάνουμε και γιατί, πια η σημασία αυτού που κάνουμε, πια τα επακόλουθα. Θέλουμε πραγματικά να κάνουμε αυτό η κάτι εντελώς διαφορετικό; Το κάνουμε τουλάχιστον σωστά και ολοζώντανα η ημίνεκρα; Το αντιλαμβανόμαστε αυτό; Μας προβληματίζει καθόλου;Δυστυχώς κάνουμε πολλά απλώς για να τα κάνουμε και αντί να γεμίζουμε κενά, μεγαλώνουμε τα κενά μέσα μας και δημιουργούμε και άλλα νέα κενά αέρος στη ζωή μας, στη ψυχή μας στην ύπαρξη μας.
