Ο πυρετός είναι φίλος μας!
Συγγραφέας Μαρία-Αδαμαντία Μαλλιαρού Γράφτηκε στις ,
Η θερμοκρασία του παιδιού πρέπει να ελέγχεται κάθε φορά που το παιδί μοιάζει αδιάθετο. Μην εμπιστεύεστε τα χέρια σας.
Για να θερμομετρήσετε σωστά το παιδί, πρέπει να έχετε υπόψη σας τα εξής:
Λέμε πυρετό, τη θερμοκρασία μασχάλης πάνω από 37° C. (Για τα νεογνά θερμοκρασία πάνω από 37,5° C). Το θερμόμετρο πρέπει να το κρατάμε στη μασχάλη για 3 λεπτά, ακόμα και τα λεγόμενα θερμόμετρα του λεπτού. Δεν θερμομετρούμε τα παιδιά στο ορθό (εκτός από τα νεογνά). Η θερμοκρασία ορθού είναι κατά 0,4° C υψηλότερη από την θερμοκρασία μασχάλης. Με το φαγητό, τον ύπνο, το παιχνίδι, υπάρχει μια διακύμανση της φυσιολογικής θερμοκρασίας. Οι πιο πάνω τιμές είναι θερμοκρασία σε κατάσταση ηρεμίας.
Ο πυρετός είναι η πιο συνηθισμένη αντίδραση του παιδικού οργανισμού στην αρρώστια. Το παιδί κάνει πιο εύκολα πυρετό από ό,τι ο ενήλικας. Αντιμετωπίζοντας τον πυρετό (το σύμπτωμα της αρρώστιας) δε σημαίνει ότι θεραπεύουμε και την αρρώστια.
Οι πληροφορίες που πρέπει να δοθούν στο γιατρό για τον πυρετό είναι:
1) Πόσο υψηλός είναι και πόσο συχνά εμφανίζεται.
2) Συνοδεύεται με ρίγος; (Προσοχή: άλλο ρίγος και άλλο σπασμοί. Ρίγος είναι η αντίδραση μας σαν να κρυώνουμε.)
3) Πόση ώρα μένει απύρετο το παιδί μετά από το αντιπυρετικό;
4) Πως είναι το κέφι του παιδιού όταν πέφτει ο πυρετός
Ο πυρετός είναι φίλος μας. Αφενός μάς ειδοποιεί ότι κάτι άσχημο συμβαίνει με τον οργανισμό μας, και αφετέρου είναι αμυντικός μηχανισμός στον αγώνα που κάνουμε εναντίον στους μικροοργανισμούς (δες πρωτεΐνες θερμικού στρες). Από την άλλη μεριά τα αντιπυρετικά έχουν πολλές παρενέργειες. Αν εξαιρέσει κανείς ένα 3 % του παιδικού πληθυσμού ηλικίας 6 μηνών έως 6 χρονών, που έχουν ευαισθησία στον πυρετό και κάνουν πυρετικούς σπασμούς, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν χρειαζόμαστε αντιπυρετικά. Επειδή μας ενδιαφέρει να είμαστε, παρά την αρρώστια, σε καλό κέφι, γι αυτό συστήνουμε τα αντιπυρετικά. Κανόνας όμως είναι:
– Η χορήγηση του αντιπυρετικού πρέπει να γίνεται μόνον όταν ο πυρετός είναι πολύ υψηλός και ενοχλεί το παιδί (το παιδί και όχι τη μητέρα). Δηλαδή του προκαλεί κακουχία, πονοκέφαλο, ανορεξία, ταχύπνοια ή το παιδί (που είναι ηλικίας 6 μηνών – 6 χρονών) έχει κάνει επεισόδιο πυρετικών σπασμών ή πάσχει από χρόνιο νόσημα ( καρδιοπάθεια, νεφροπάθεια, κλπ).
– Δεν χορηγούμε αντιπυρετικά σε συνδυασμό (πχ Depon και Ponstan), εναλλάξ. Αυτός ο τρόπος εφαρμόζεται ευρέως και όμως δεν είναι αποδεκτός βιβλιογραφικά και φαίνεται να ευθύνεται για πολλά περιστατικά δηλητηριάσεων, διότι συχνά οι γονείς χορηγούν συχνά και σε μεγάλες δόσεις την ίδια φαρμακευτική ουσία η οποία κυκλοφορεί στο εμπόριο με διαφορετικό όνομα ( πχ η παρακεταμόλη κυκλοφορεί με διάφορα εμπορικά ονόματα πχ Depon, Dolal, κ.ά).
– Η χορήγηση του αντιπυρετικού πρέπει να γίνεται στη σωστή δόση.
– Δεν πρέπει να χορηγούνται τα αντιπυρετικά σε υπόθετα. Η μόνη εξαίρεση είναι απαραίτητη η χρήση αντιπυρετικού και το παιδί έχει εμέτους.
