Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Συγγραφέας Αντώνιος Αλεβιζόπουλος Γράφτηκε στις ,
Στο χώρο της αστρολογίας κινείται και η λεγόμενη χριστιανική αστρολογία. Εδώ καταβάλλεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ο χριστιανισμός ως αστρολογική θρησκεία. Το θέμα αυτό θα το εξετάσουμε σε άλλο σημείο αυτού τού βιβλίου. Όμως υπογραμμίζουμε εδώ ότι με την προσπάθεια της αστρολογίας να παρουσιαστεί ως χριστιανική θρησκεία και να υιοθετήσει τη χριστιανική πίστη εμφανίζεται ανοικτά πλέον ως θρησκεία, αφού είναι υποχρεωμένη να υποτάξει τη χριστιανική πίστη στα δικά της δόγματα. Το αποτέλεσμα είναι η αντικατάσταση της χριστιανικής πίστεως με τα δόγματα και τις προσφορές της αστρολογίας. Έτσι αντί για τη χριστιανική ελπίδα προσφέρεται η αστρολογική ελπίδα, η δική της μορφή ασφαλείας. Στη θέση της εμπιστοσύνης προς τον Θεό, τον Ιησού Χριστό, τοποθετείται η εμπιστοσύνη στο ωροσκόπιο. Η αστρολογία συνιστά μία πίστη, όπως ακριβώς την απαιτούν όλες οι θρησκείες.
Βέβαια η νέα πίστη δεν προσφέρει κλειστό θρησκευτικό σύστημα. Δεν έχει επί παραδείγματι εκδηλώσεις που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τη λατρεία των άλλων θρησκειών. Όμως έχει ιδιαίτερο εκκλησιαστικό έτος, το αστρολογικό, που αρχίζει από το ζώδιο τού Κριού (21.3.-20.4) και κλείνει με το ζώδιο των Ιχθύων (20.2.-20.3). Οι διάφοροι πλανητικοί συσχετισμοί χαρακτηρίζονται ως καλοί ή κακοί.
Η νέα θρησκεία έχει επίσης και τους ιερείς της, τους αστρολόγους. Αυτοί έχουν το αξίωμα τού μεσάζοντος ανάμεσα στον Κοσμικό Νόμο και στα άστρα από το ένα μέρος, και στους πιστούς της αστρολογίας από το άλλο. Έχει τα δόγματά της και εγείρει μάλιστα την απαίτηση πως είναι μοναδική για την κατανόηση τού κόσμου, τού ανθρώπου και της μοίρας του. Βέβαια μπορεί να υπάρξει και άθεη αστρολογία, αλλά παρ’ όλα αυτά σε όλες τις αστρολογικές σχολές υπάρχουν και τα διομολογιακά δόγματα, όπως είναι το Κοσμικό Έτος στον μεγάλο ζωδιακό κύκλο.
Θρησκεία τού Υδροχόου
Σύμφωνα με την αστρολογική αντίληψη, το Κοσμικό Έτος διαρκεί 25.863 χρόνια και κάθε Κοσμικός Μήνας 2.156 χρόνια. Ο καθένας από αυτούς τους Κοσμικούς Μήνες κυριαρχείται από ένα ζώδιο τού Μεγάλου Ζωδιακού Κύκλου. Σύμφωνα με την αστρολογία, αυτό το ζώδιο ασκεί επιδράσεις κατά την περίοδο που κυριαρχεί. Σήμερα, ισχυρίζονται οι αστρολόγοι, βρισκόμαστε στο χρόνο μετάβασης από την εποχή των ιχθύων στην εποχή τού υδροχόου. Το ρολόι των κοσμικών μηνών κινείται προς τα πίσω. Από το ζώδιο των ιχθύων, που αντιστοιχεί στο Μάρτιο, περνάμε στο ζώδιο τού υδροχόου, που αντιστοιχεί στον Φεβρουάριο.
Ο αστρολόγος Dr. Lomer διασαφηνίζει στο βιβλίο του Christus astrologish gesehen (Baumgartnen-Veslag Warpe-Billerbeck 1955), όπου περιλαμβάνει αυτή την αντίληψη για τους Κοσμικούς Μήνες: Πάντοτε είναι ΜΙΑ μεγάλη ιδέα που διαπερνά δύο χιλιετίες (ένα Κοσμικό Μήνα). Αυτή η ισχύουσα ιδέα για τον μήνα των Ιχθύων προσωποποιήθηκε στον Χριστό. Γι’ αυτό δεν έχει σημασία αν ο Χριστός έζησε ή όχι. Η ιδέα έζησε (δυστυχώς κάτω από τρομακτικές διαστροφές δια μέσου 20 αιώνων…). Ο Μωϋσής ανεγνώρισε ως Κριός την υψηλή αλήθεια: Οδόντα αντί οδόντος, οφθαλμό αντί οφθαλμού…. Ο Χριστός (ή το Πνεύμα της Εποχής των Ιχθύων) θεώρησε πως πάνω από όλες τις εντολές… βρίσκεται η μία εντολή: Η αγάπη! (Haack, σ. 24).
Σ’ αυτά τα πλαίσια πρέπει να κατανοηθεί και η εξής δήλωση από την αστρολογική έκδοση Astrologische Auskunftsbogen, άριθ. 15 (Baumgartnen-Verlag):
«Η αστρολογία είναι θρησκεία, η μόνη αληθής θρησκεία, η μόνη απόδειξη για τον θεό και δεν είναι μόνο το αστρολογικό επίπεδο της ανθρωπότητος, που άφησε προ καιρού πίσω του τη λανθασμένη χριστιανική πίστη».
Αυτές οι δύο θέσεις συνδέονται μεταξύ τους και αποτελούν τις κύριες θέσεις τού τεύχους 15 τού αστρολογικού έντυπου. Η αστρολογία είναι η μόνη αληθής θρησκεία, που ανταποκρίνεται στο επίπεδο της ανθρωπότητας σήμερα, κατά την ανατολή μιας Νέας Εποχής, της Εποχής τού Υδροχόου. Αυτή η Εποχή με τις νέες αλήθειες, που όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί της εναρμονίζονται με ένα ανώτερο εξελικτικό επίπεδο της ανθρωπότητος, άφησε προ καιρού πίσω της την παλαιά εποχή, την εποχή της δήθεν λαθεμένης χριστιανικής πίστης!
Η Μάργκαρετ Χόουν αναφερόμενη στην Εποχή των Ιχθύων, γράφει (σ. 302):
«Ένα μεγάλο μέρος τού ζωδιακού συμβολισμού εμφανίζεται στα γραπτά της χριστιανικής εκκλησίας. Οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποίησαν το σημείο τού Ιχθύος. Ο Ιησούς ονομαζόταν Ιχθύς, ψάρι. Καλωσορίστηκε από τους βοσκούς (Κριός) σαν ο Αμνός τού Κυρίου, αλλά διάλεξε ψαράδες (Ιχθείς) σαν μαθητές του. Η Βιβλική ιστορία επαναλαμβάνει πολλές φορές τον συμβολισμό. Η Εκκλησία τον διατηρεί με το σχήμα τού κεφαλιού τού ψαριού στη μίτρα τού επισκόπου και στο φάγωμα τού ψαριού την Παρασκευή, την ημέρα της Αφροδίτης, τού πλανήτη που είναι σε έξαρση στους Ιχθείς».
Η Ρώμη σκόπευε σε μια παγκόσμια ειρήνη και μια ομαλή λειτουργία της Pax Romana, αλλά έπεσε σε παρακμή τόσο τυπικά Ιχθυακή. Ο Ιησούς, ο πνευματικός οδηγός της εποχής ονομάστηκε Πρίγκηπας της Ειρήνης, αλλά επίσης και Άνθρωπος των Θλίψεων, και οι δύο φράσεις Ιχθυακές. Πρέπει να παρατηρηθεί κάτι από το αντίθετο ζώδιο, και σ’ αυτή τη περίπτωση είναι φανερό, καθώς η Παρθένος Μαρία είναι το αντιπροσωπευτικό σύμβολο τού ζωδίου της Παρθένου. Ο συμβολισμός των δύο αντιθέτων ζωδίων επαναλαμβάνεται στις ιστορίες των θεαινών τού κρασιού και των δημητριακών, καθώς και στην παραβολή των άρτων και των ιχθύων.
Δεν χρειάζεται να προχωρήσουμε στην αναίρεση όλων αυτών των αυθαιρεσιών της αστρολογίας. Θα περιοριστούμε σε επιγραμματική μόνο κριτική θεώρηση.
Κατ’ αρχήν το πρωτοχριστιανικό σύμβολο ΙΧΘΥΣ δεν έχει καμμία σχέση με το ζώδιο των Ιχθύων. Έχει τη σημασία Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ και υπενθυμίζει τη διατροφή των 5.000 ατόμων από τον Χριστό (Ματθ. ιδ 13-21). Στο ζώδιο των Ιχθύων δεν έχουμε ένα, αλλά δύο ψάρια.
Ο επίσκοπος ίσταται κατά την πίστη της Εκκλησίας μας εις τόπον και τύπον Χριστού (Αγιος Ιγνάτιος). Η μίτρα τού ορθοδόξου επισκόπου δεν έχει καμμία σχέση με το ζώδιο των Ιχθύων και η Εκκλησία μας δεν επιτρέπει να τρώμε ψάρι την Παρασκευή. Ο Χριστός δεν εμφανίζεται στην Αγία Γραφή ως πνευματικός οδηγός μιας συγκεκριμένης εποχής, αλλά ως το Α και το Ω, ως Κύριος ο Θεός, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ (Αποκ. α’ 8), ο οποίος είπε: εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης… και ιδού εγώ μεθ’ υμών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντέλειας τού αιώνος (Ματθ. κη’ 18-20). Δεν είναι ο Κύριος μιας Εποχής η ενός αιώνος, αλλά ο δημιουργός των εποχών και όλων εκείνων, τα οποία έλαβαν ύπαρξη (Ιω. α’ 3, Εβρ. α’ 2).
Αλλά αν λάβουμε στα σοβαρά τη δοξασία περί Νέας Εποχής τού Υδροχόου, ως εποχής αρμονίας, με την οποία τελειώνει δήθεν η χριστιανική εποχή των Ιχθύων, που ήταν όπως υποστηρίζουν, εποχή δυσαρμονίας και διαμάχης, τότε δημιουργείται σοβαρότατο πρόβλημα από αστρολογικής σκοπιάς. Γιατί η συμπεριφορά και ο χαρακτήρας των ανθρώπων που έχουν ως ζώδιο τους ιχθείς, και ο χαρακτήρας εκείνων με ζώδιο τον Υδροχόο, δεν εναρμονίζονται καθόλου προς τον χαρακτήρα των δύο αντίστοιχων εποχών, όπως τις διακηρύττουν οι ίδιοι οι αστρολόγοι.
Κατά τον Ε. Βιλάρ, το ζώδιο των Ιχθύων χαρακτηρίζεται από αισιοδοξία (σ. 38), ομαδικότητα, ευαισθησία (δεν τσακώνονται ποτέ με κανέναν) (σ. 39). Μεγαλώνοντας… φτιάχνουν ένα δικό τους υγρό, απαλό κόσμο που όλοι οι άνθρωποι είναι ήσυχοι και κάθε τι χαριτωμένο και αρμονικό… Είναι οι περισσότερο ήρεμοι άνθρωποι τού Ζωδιακού Κύκλου… ποτέ δεν θα μοιάσουν με φουρτουνιασμένη θάλασσα που κρύβουν μέσα τους οι Σκορπιοί. Οι Ιχθείς μοιάζουν με την ήρεμη επιφάνεια της λίμνης…, συγχωρούν εύκολα και ξεχνούν ευκολότερα. Δεν κρατούν ποτέ κακία σε κανέναν… (σ. 40). Η θετική πλευρά των… είναι η αγάπη για δημιουργία και οι αναμφισβήτητα πολύ καλοί τρόποι τους (σ. 41). Ο Ιχθύς στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους είναι ιδιαίτερα προσεκτικός και συμφιλιωτικός (σ. 42). Επιθυμία τους είναι να βλέπουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους, και για να το επιτύχουν αυτό θυσιάζονται πρόθυμα για χάρη τους και είναι σίγουρα αρκετά πονόψυχοι (σ. 42-43).
Αντίθετα οι Υδροχόοι χαρακτηρίζονται ως οι φαντασμένοι της κοινωνίας, ως φανατικοί της θρησκείας και ακατάστατοι (Μ. Βιλάρ, 43). Κατά την Μ. Χόουν (σ. 84) ο Υδροχόος είναι ξεροκέφαλος, δίνει στις δικές του ιδέες υπερβολική έμφαση, παραγκωνίζοντας όλες τις άλλες.
Παρ’ όλα αυτά, κατά τους ισχυρισμούς των αστρολόγων και των οπαδών της Εποχής τού Υδροχόου, η Εποχή των Ιχθύων που κατά την ίδια αντίληψη ταυτίζεται με την εποχή τού χριστιανισμού, διακρίνεται από την στενότητα της αντιλήψεως, από την τάση τού δογματισμού και γι’ αυτό, λέγουν, οι Εκκλησίες ως καθιδρύματα της Εποχής των Ιχθύων, κατεδίωκαν πάντοτε τους αντιφρονούντες.
Κατά την μετακίνηση τού δείκτη τού Κοσμικού ρολογιού από το σημείο των Ιχθύων στο σημείο τού Υδροχόου, πρόκειται να ανατείλει η εποχή της ανεκτικότητας και τού πνευματικού φωτισμού. Αναρίθμητες νέες θρησκείες και απόκρυφες κινήσεις τού ΙΘ’ και Κ’ αιώνα ενέταξαν στα συστήματα τους αυτή τη μετάβαση από την Εποχή των Ιχθύων στην Εποχή τού Υδροχόου.
Η Σχολή Aργκέην, οι Ροδόσταυροι, το Lectorium Rosircrucianum, οι οπαδοί τού Νέου Πνεύματος, τού Fraternitas Saturni, της ανθρωποσοφίας και εκατοντάδες άλλες ομάδες, με την ανατολή της Νέας Εποχής αναμένουν το μεγάλο άνοιγμα των ανθρώπων προς την ελευθερία και την ανεκτικότητα…
Όμως για το πότε θα αρχίσει αυτή η Εποχή τού Υδροχόου, υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις. Το 1935, το 1972 ή κάποιο ενδιάμεσο ή μετέπειτα έτος. Δεν υπάρχει ενότητα σ’ αυτό το θέμα. Αν υπολογίσουμε με βάση τις δοξασίες τού Max Heindel (σ. 41), τότε πρέπει να πούμε πως η Εποχή τού Υδροχόου θα αρχίσει το έτος 2.645 μ.Χ.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΘΗΝΑ 1995
ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ Π. Ε. Γ, τηλ. 210 6396665
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
