Άσκηση στην Τρίτη Ηλικία ατόμων με σύνδρομο Down
Συγγραφέας Νίκη Προκόπη Γράφτηκε στις ,
Τα βασικά χαρακτηριστικά της Τρίτης Ηλικίας ισχύουν και για την ανάλογη περίοδο των ατόμων με σύνδρομο Down. Αυτά είναι η κυτταρική ατροφία, η διαταραχή του μεταβολισμού (αύξηση καταβολισμού), η μείωση της αμυντικής ικανότητας του οργανισμού, η μείωση των διαδικασιών επούλωσης και αναγέννησης, η εκφύλιση του νευρικού συστήματος. Οι βιολογικές αλλαγές που επέρχονται με την αύξηση της ηλικίας παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ποιότητα της φυσικής- κινητικής απόδοσης. Έτσι, τα άτομα της τρίτης ηλικίας είναι επιρρεπή σε ασθένειες, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πάθουν κάποιο κάταγμα λόγω προοδευτικής οστεοπόρωσης, εμφανίζουν μείωση των αισθητηριακών λειτουργιών της όρασης και της ακοής, σε μεγαλύτερη συχνότητα καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια αλλά και κακοήθη νοσήματα. Επιπλέον, εμφανίζουν μείωση στις κινητικές δεξιότητες, καθώς η ταχύτητα, η ευλυγισία, ο συντονισμός και η μυϊκή ισχύς μειώνονται σταδιακά.
Αν και συνολικά το προσδόκιμο ζωής έχει βελτιωθεί, τα άτομα με σύνδρομο Down έχουν ακόμη μεγαλύτερη θνησιμότητα σε οποιαδήποτε ηλικία, σε σύγκριση με αντίστοιχης ηλικίας-δείγμα από τον γενικό πληθυσμό ή σε σύγκριση με τα άτομα με νοητική αναπηρία που οφείλονται σε αίτια άλλα από το σύνδρομο Down.
Με την πάροδο της ηλικίας, το ύψος των ατόμων με σύνδρομο Down μειώνεται, η υποτονία βελτιώνεται, η μυϊκή σωματική μάζα μειώνεται και υπάρχει αύξηση της αποθήκευσης λίπους. Η παχυσαρκία, που εμφανίζει υψηλά επίπεδα εδώ, είναι ένας περιοριστικός παράγοντας διότι επηρεάζει κατά πολύ την δραστηριότητα των ατόμων αυτών.
Έτσι, η συχνή σωματική άσκηση ( ενδεδειγμένα τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα) βοηθάει τους ηλικιωμένους ανθρώπους με σύνδρομο Down, επειδή τους δίνεται η δυνατότητα μέσω της άσκησης να γίνονται ικανοί ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής και να συνεχίσουν να διατηρούν τις κοινωνικές δραστηριότητές τους.
Η πραγματοποίηση και η συμμετοχή σε προγράμματα κινητικών δραστηριοτήτων όπως είναι τα σπορ, βοηθάει τα ηλικιωμένα άτομα αφενός μεν να νιώθουν ανεξάρτητα, χρήσιμα και ικανά άτομα στην κοινωνία, αφετέρου δε τους δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουν νεότερα ή της ίδιας ηλικίας άτομα και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται ολοένα και πιο κοινωνικοί. Τα άτομα της τρίτης ηλικίας πρέπει να εντάσσονται σε κινητικά προγράμματα, δεδομένου ότι οι αλλαγές που γίνονται σχετικά με τη μυϊκή δύναμη, την αντοχή, το συντονισμό και την κίνηση των αρθρώσεων έχουν άμεση επίπτωση στην καθημερινή ζωή.
Υπάρχουν πολλές δραστηριότητες με πολλά πλεονεκτήματα για τα άτομα της τρίτης ηλικίας με σύνδρομο Down. Το βάδισμα είναι μία ιδανική άσκηση πχ σε πάρκα ή σε άλλους χώρους. Άλλες δραστηριότητες είναι η αεροβική άσκηση, τα διάφορα παιχνίδια με μπάλες, η άρση βαρών και η κολύμβηση. Μέσα στην πισίνα μπορούν να βαδίσουν και να κάνουν διάφορες ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών. Η άνωση του νερού παρέχει τη δυνατότητα κίνησης των μυών και των αρθρώσεων, υποβοηθώντας ή παρέχοντας αντίσταση και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποφυγή πολλών τραυματισμών και την ασφαλή ενδυνάμωση. Το νερό είναι το καταλληλότερο περιβάλλον για άσκηση, ιδίως για ομαδική, επειδή ο κίνδυνος για πτώσεις είναι μηδαμινός.
Η άσκηση με ομάδες βοηθάει στην διατήρηση των σχέσεων. Η αεροβική άσκηση, προσαρμοσμένη πάντα στις ανάγκες των ηλικιωμένων ατόμων με Down, τους δίνει τη δυνατότητα να μαθαίνουν ασκήσεις ή να κάνουν συνασκήσεις έχοντας κάποιο στόχο και ρυθμό. Έτσι, αποκτούν σωματική ευρωστία, μεγαλύτερη αντοχή, καλύτερη μυϊκή δύναμη και κινητικότητα στις αρθρώσεις.
Συμπερασματικά, η άσκηση κατέχει βασικό ρόλο στην περίοδο της τρίτης ηλικίας των ανθρώπων με σύνδρομο Down, όπως και γενικότερα στα άτομα της Τρίτης ηλικίας. Εάν δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα υγείας το οποίο καθιστά αδύνατη τη συμμετοχή του ατόμου σε διάφορες δραστηριότητες, τότε το άτομο αυτό δεν έχει κανένα λόγο να αποφεύγει την άσκηση και να μην αποκτήσει μία πλήρη δραστήρια ζωή.
