Επτά σημάδια που δείχνουν οτι το παιδί σας χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια
Συγγραφέας Γεωργία Πανταζή Γράφτηκε στις ,
Συχνά οι γονείς ρωτούν σχετικά με το πότε πρέπει να πάνε τα παιδιά τους σε καποιον ειδικό. Εύλογο ειναι να μην θέλουν να στείλουν τα παιδιά τους για αξιολόγηση, εάν δεν υπάρχει κατι για το οποίο να ανησυχούν. Αλλωστε, τα να συβμουλευτούν εναν επαγγελματία ψυχικής υγείας απαιτεί χρόνο και χρήμα, και θα μπορούσε να προκαλέσει και μια μικρή ανησυχία κατα τη διαδικασία.
Για αρχή, προτείνεται μια επίσκεψη στον παιδιατρο, ή σε μια τυπική παδιατρική εξέταση, όπου καλό ειναι να ενημερώνεστε και να ρωτάτε τον γιατρό για τυχον συμπεριφορές του παιδιού σας που δεν κατανοείτε, επειδή σημάδια που φαίνονται να αποτελούν συμπεριφορικά, συναισθηματικά, ή μαθησιακά ζητήματα μπορεί να προκληθούν από σωματικά προβλήματα και συχνά οι παιδίατροι ξέρουν ποιόν να παραπέμψουν για βοήθεια σε κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας και ποιον οχι.
Εδώ είναι μια λίστα επτά σημείων που θα σας πληροφορήσει εάν το παιδί σας χρειάζεται περαιτέρω εκτίμηση:
1. Καθυστέρηση στην ανάπτυξη: Κατάλογοι του τι να περιμένουμε από την άποψη της συμπεριφοράς, των συναισθημάτων, και τη μάθηση σε διάφορες ηλικίες αφθονούν στο διαδίκτυο. Συμβουλευτείτε μερικές από αυτές τις λίστες σχετικα με την φυσιολογική-τυπική αναπτυξη των παιδιων. Αν δείτε ότι το παιδί σας μοιάζει να καθυστερεί η να επιβραδύνει σημαντικά της αναπτυξής του (και όχι μόνο για μερικές εβδομάδες ή έναν ή δύο μήνες), αξίζει να περάσει απο μια αξιολόγηση προσυμπτωματικού ελέγχου, όπως λέγεται. Η πρώιμη παρέμβαση για τα προβλήματα των παιδιών έχει αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματική από ό, τι οι επαγγελματίες συνήθιζαν να πιστεύουν για πολλές απο τις καθυστερήσεις στην ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας. Αγνοώντας τυχόν καθυστερήσεις μπορεί να κοστίσει στο παιδί σας σε μεγάλο βαθμό τα πιθανά κέρδη της πρώιμης παρέμβασης.
2. Αίσθημα κόπωσης ή έλλειψη ενδιαφέροντος: Οι γονείς, οι δάσκαλοι και οι φροντιστές δεν πρέπει να αγνοήσουν σημάδια όπου ένα παιδί φαίνεται να μην ενδιαφέρεται και να μην εμπλέκεται ενεργά με το περιβάλλον ή τους άλλους. Τα παιδιά που αγνοούν τους γονείς ή τους συνομηλίκους τους, ή που φαίνονται κουρασμένα ή λήθαργικά για περισσότερο από μερικές εβδομάδες θα πρέπει να εξεταστούν. Τα παιδιά με τυπική ανάπτυξη είναι φυσικά ενθουσιώδεις και ασχολούνται συνήθως έντονα με κάθε τι το καινούργιο. Από την άλλη πλευρά, μια μικρή έλλειψη ενδιαφέροντος και απόσυρσης από την οικογένεια και τους γονείς κατά τις σύντομες φάσεις της εφηβείας είναι αρκετά κοινή και συνηθισμένη, αν οχι αναμενόμενη. Ωστόσο, εάν η απόσυρση είναι έντονη ή παρατεταμένη, θα πρέπει να ελέγχεται δεδομένου ότι θα μπορούσε να υπάρχει πρόβλημα με κατάχρηση ουσιών, συμμορίες, εκφοβισμός (είτε ως θύμα ή δράστης), ή κατάθλιψη.
3. Κακοί Βαθμοί: Τα παιδιά πέρνουν άσχημους βαθμούς για πολλούς λόγους. Μερικές φορές οι κακές επιδόσεις στο σχολείο δείχνουν έναν συγκεκριμένο τύπο μάθησιακού προβλήματος. Άλλες φορές, θα μπορούσε να υποδηλώνει την ανάδυση μιας συναισθηματικής διαταραχής. Περιστασιακά, η κακή βαθμολογία θα μπορούσε να προκληθεί από μια διανοητική αναπηρία. Όταν αυτό συμβαίνει, είναι συνήθως εμφανής αρκετά νωρίς. Είτε η κακή σχολική επίδοση ξεκινά νωρίς ή έρχεται αργότερα, πάντα αξίζει να μάθουμε γιατι αυτό συμβαίνει. Οι βαθμοί έχουν μεγάλη προβλεπτική δύναμη όσον αφορά την μετέπειτα επιτυχία της ζωής, γι’αυτο και δεν πρέπει ποτέ να αγνοούνται.
4. Καθυστέρηση: Όταν τα παιδιά φαίνεται να έχουν πολύ καλά τον έλεγχο ειδικών δεξιοτήτων όπως η οδήγηση ενός ποδηλάτου, η ανάγνωση, η γλώσσα, δεν θα πρέπει να παατηρούμε μια σημαντική κατηφόρα (τουλάχιστον οχι για πολύ καιρό). Αν δείτε μια οπισθοδρόμηση του παιδιού από τις δεξιότητες που έχει κατακτήσει, θεωρείστε οτι το πρόβλημα πρέπει να ελεγχθεί. Ίσως είναι απλά μια προσωρινή δυσλειτουργία. Και δεν μιλάμε για όταν το παιδί βαρεθεί μια δραστηριότητα και πάψει να ασχολείται, αλλα για οταν ασχολείται λιγότερο αποτελεσματικά απο ότι προηγουμένως. Σε καθε περίπτωση πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να είστε ασφαλείς σχετικά με την εξέλιξη των παιδιών σας.
5. Υπερβολικά παράπονα για άλγη και πόνους: Κάθε παιδί στον πλανήτη παραπονιέται για άλγη και πόνους εδώ και εκεί – στομαχόπονους, ωτίτιδες, πόνους στα πόδια, και πολλά άλλα – και είναι τόσο κοινό και καθημερινό, όσο το να αφήνουν τα παιχνίδια τους στο σαλόνι! Ωστόσο, όταν αυτά τα πράπονα γίνονται επανειλημμένα, έντονα ή συνεπάγονται συχνά ασαφείς πόνους όπως «δεν αισθάνομαι καλά», έχει έρθει η ώρα να συμβουλευτείτε γιατρό σας. Μερικές φορές ο γιατρός προτείνει πως το πρόβλημα μπορεί να σχετίζεται με άγχος στο σχολείο ή προβλήματα σε σχέση με τους συμμαθητές. Στις περιπτώσεις αυτές, είναι η ώρα να συμβουλευτείτε κάποιον απο το χώρο της ψυχικής υγεία.
6. Έντονο αίσθημα θυμού: Εντάξει, είναι αλήθεια ότι όλα τα παιδιά θυμώνουν. Ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά που έχουν εκρήξεις θυμού κατ διαστήματα. Ωστόσο, όταν αυτά τα ξεσπάσματα ξεκινούν και συμβαίνουν κάθε μέρα επανειλημένως ή συνεχίζονται απο πολύ πριν την νηπιακή ηλικία, ή αν το παιδί σας αρχίσει να πληγώνει τους άλλους, τοτε η κατάσταση χρειάζεται να ελεγχθεί από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που συνήθως μπορεί να επιλυθεί σχετικά γρήγορα αν δεν περιμένετε πολύ καιρό.
7. Υπερβολικό αίσθημα φόβου: Παρομοίως, ο φόβος είναι ένα εντελώς φυσιολογικό κομμάτι της παιδικής ηλικίας, ιδιαίτερα από την ηλικία των έξι μηνών έως 6 ετών, όταν τα παιδιά συχνά παρουσιάζουν το φόβο στους ξένους, αναστατώνονται όταν χωρίζονται από τους γονείς τους, φόβος για παράξενα παιδιά, φόβος για το σκοτάδι και τέρατα, και φόβο του σχολείου. Ολα αυτά ειναι φυσιολογικά και πειραματικώς μελετημένα στον χώρο της ψυχολογίας, μεταξύ άλλων. Ωστόσο, αν οι φόβοι αυτοί συνεχίζουν πολύ πέρα από την ηλικία των 6 ή αν φαίνονται υπερβολικοί σε σύγκριση με άλλα παιδιά, θεωρείται οτι πρέπει να αναζητηθεί μια αξιολόγηση. Ακόμη, αν αναπτυχθούν άλλοι, καινούργιοι και συνάμα παράλογοι φόβοι, καλό ειναι να αξιολογηθούν γιατι μπορεί να αποτελούν έναρξη κάποιας πιθανής συναισθηματικής διαταραχής ή απλά…πείσματα!
Να προσθέσουμε ακόμη το στοιχείο της γλώσσας και του λόγου. Όταν το παιδί καθυστερεί σημαντικά στην ανάπτυξη του λόγου και οχι απλώς «αργεί να μιλήσει», ή αναπτύσσει την γλώσσα με μη αναπτυξιακά φυσιολογικό τρόπο, ή, ακόμα, δεν έχει αναπτύξει καθόλου λόγου μεχρι την ηλικία των 3 το περισσότερο, τότε θα πρέπει να απευθυνθείτε σε καποιον ειδικό ψυχικής υγείας ή λογοθεραπευτή.
Εν κατακλείδει, τα παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν διάφορες συμπεριφορές, φυσιολογικές και μη, που δεν θα μπορείτε πάντα να κατανοήσετε, δε θα ξέρετε πως να τις δικαιολογήσετε και μπορεί να σας τρομάξουν, άδικα πολλές φορές. Όπως και να έχει, ειναι καλύτερο να συμβουλευτείτε τον παιδίατρο και αν χρειάζεται κάποιον ειδικό, παρά να περιμένετε «να περάσει μόνο του». Τα συναισθηματικά προβλήματα των παιδιών συχνά ανταποκρίνονται στην έγκαιρη παρέμβαση εκπληκτικά καλά και γρήγορα. Μερικά προβλήματα απαιτούν πιο έντονες παρεμβάσεις από άλλα, αλλά η έγκαιρη βοήθεια είναι πάντα η καλύτερη.
Μετάφραση/επιμέλεια/συζήτηση του άρθρου Seven Signs Your Kid Needs Professional Help By Charles H. Elliott, Ph.D.απο το http://blogs.psychcentral.com
