Βλάβες του μεσοσπονδυλίου δίσκου
Συγγραφείς: Γεώργιος Παπαδημητρίου & Νικόλαος Παπαδημητρίου Γράφτηκε στις ,
Χόνδρωση, Οστεοχόνδρωση, σπονδύλωση
Η εξεργασία γηράνσεως του μεσοσπονδύλιου δίσκου αρχίζει με την απώλεια ύδατος του πηκτοειδή πυρήνα. Επακόλουθα αυτής είναι η απώλεια της ελαστικότητας και η ιστική φθορά του δίσκου με αρχόμενη στένωση του μεσοσπονδυλίου διαστήματος. Η αλλοίωση αυτή χαρακτηρίζεται ως μεσοσπονδύλια χόνδρωση (chondrosis intervertebralis).
Η ποιοτική αλλοίωση του ιστού του μεσοσπονδυλίου δίσκου, η οποία συμπεριλαμβάνεται στη γενική έννοια «βλάβες του μεσοσπονδυλίου δίσκου» συνδέεται στενά με το πρόβλημα της στάσης του ανθρώπου.
Στη προσπάθεια διατηρήσεως της στάσης, οι δίσκοι συμβάλλουν ως όργανα αποσβέσεως των δονήσεων και της ομοιόμορφης μεταβιβάσεως ισχυρών πιέσεων, εκτός αυτού σταθεροποιούν τους σπονδύλους μεταξύ των και παρέχουν στη σπονδυλική στήλη την αναγκαία κινητικότητα. Πρώιμη, μακρόχρονη και υπερβολική μηχανική καταπόνηση του δίσκου αποτελεί αιτία εκφύλισης αυτού.
Για την εκτίμηση των εκφυλιστικών αλλοιώσεων του μεσοσπονδύλιου δίσκου, οι οποίες κατά κανόνα μπορούν να ελεγχθούν ακτινολογικά, σπουδαίο είναι να γνωρίζουμε αν ο οργανισμός μπόρεσε ή όχι να σταθεροποιήσει την πάσχουσα κινητική μονάδα. Σε περίπτωση που το μεσοσπονδύλιο διάστημα περιβάλλεται από ισχυρό δακτύλιο οστεοφύτων, τότε επιτρέπεται η οστεοφυτική αυτή επεξεργασία να χαρακτηρίζεται ως ένα είδος ιάσεως, η οποία καταργεί μεν την κινητικότητα της πάσχουσας κινητικής μονάδας, απαλλάσσει όμως τον ασθενή από τον πόνο και καθιστά δυνατή την φόρτιση αυτής.
