Διουρηθρική εξάχνωση του προστάτη.
Συγγραφέας Νίκος Μερτζιώτης Γράφτηκε στις ,
Μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδος για την αντιμετώπιση της καλοήθους υπερπλασίαςτου προστάτη
Ο Έλληνας γιατρός Ηρόφιλος παρατήρησε για πρώτη φορά κατά την αρχαιότητα ένα όργανο στερεωμένο μπροστά στην κύστη. Το ονόμασε «προστάτη» γιατί ακριβώς ‘προΐστατο της κύστεως’.
Κι ενώ ο καρκίνος του προστάτη θεωρείται η πλέον συχνή πάθηση του ανδρικού αυτού οργάνου, αγνοείται ίσως το ακόμη πιο κοινό και διαδεδομένο πρόβλημα, η καλοήθης υπερτροφία του προστάτη, που ταλαιπωρεί τους μισούς άνδρες του γενικού πληθυσμού μετά την ηλικία των 50 ετών.
Ο προστάτης είναι ένας αδένας που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την κύστη και περιβάλλει ( αγκαλιάζει ) την ουρήθρα, δηλαδή το σωλήνα που συνδέει την κύστη με το πέος δια μέσου του οποίου βγαίνουν τα ούρα. Ήδη στην ηλικία των 50 ετών οι μισοί άνδρες έχουν μεγάλο (διογκωμένο) υπερτροφικό προστάτη, ένα πρόβλημα που ταλαιπωρεί τον ανδρικό πληθυσμό.
Απο τα πρώτα συμπτώματα της υπερτροφίας του προστάτη είναι η συχνουρία δηλ. η συχνή ανάγκη ούρησης κατά τη διάρκεια της ημέρας. Άλλο πρώιμο σύμπτωμα αποτελεί η μείωση της ακτίνας των ούρων είναι αυτό που λέμε τα «ούρα δεν πάνε μακριά» και χαρακτηριστικά πολλές φορές σε προχωρημένη υπερτροφία προστάτη ο ίδιος ο ασθενής αναφέρει ότι ουρεί «σχεδόν πάνω στα παπούτσια του». Η νυκτουρία η έντονη και ενίοτε συχνή ανάγκη ούρησης στη διάρκεια της νύχτας περιορίζει σημαντικά τον ύπνο προκαλώντας έντονη κόπωση σε όλη τη διάρκεια της μέρας. Επιπλέον, η δυσκολία στο ξεκίνημα της ούρησης, η επιτακτική (τρέχω στην τουαλέτα) και η διακεκομμένη ούρηση είναι άλλα τρία συμπτώματα ενός υπερτροφικού προστάτη.
Ακόμη, η αίσθηση ότι δεν έχει αδειάσει τελείως η κύστη και ότι έχουν μείνει και άλλα ούρα μετά από κάθε ούρηση, η λεγόμενη χρόνια κατακράτηση ούρων είναι μια ένδειξη διογκωμένου προστάτη που οδηγεί σε μία επικίνδυνη κατάσταση καθότι τα ούρα που μένουν μέσα στην κύστη , δημιουργούν ουρολοιμώξεις παλινδρομούν (πηγαίνουν) προς τα νεφρά, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται και να επιβαρύνεται η λειτουργία τους με τελικό αποτέλεσμα τη νεφρική ανεπάρκεια.
Όσον αφορά τη χειρουργική θεραπεία, εφαρμόζονται πολλές μέθοδοι. Η πιο κλασική και δημοφιλής χειρουργική μέθοδος είναι η ‘διουρηθρική προστατεκτομή’, που γίνεται χωρίς τομή, από την ουρήθρα . Μια από τις ελάχιστα επεμβατικές ,ανώδυνες και αναίμακτες μορφές διουρηθρικής θεραπείας αποτελεί η πλάσμα εξάχνωση του προστάτη με διπολική διαθερμία. Με αυτή τη μέθοδο μπορούν να οδηγηθούν στο χειρουργείο χωρίς γενική αναισθησία μέχρι και ασθενείς που χρησιμοποιούν αντιπηκτικά φάρμακα ,καθώς είναι σχεδόν αναίμακτη χειρουργική και ταυτόχρονα σε υψηλό βαθμό ασφαλής. Ο ασθενής συνήθως χρειάζεται νοσηλεία μόνον 24 ώρες ,ενώ ο καθετήρας παραμένει για λιγότερο από μία ημέρα. Σε αντίθεση με τη θεραπεία με λέιζερ, είναι σαφώς πιο οικονομική μέθοδος, μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ μεγάλους σε μέγεθος προστάτες σε λιγότερο χρόνο χειρουργείου και μεγαλύτερη ασφάλεια, ενώ δεν παρουσιάζει τα μειονεκτήματα της έντονης δυσουρίας την πρώτη μετεγχειρητική περίοδο που παρουσιάζει η θεραπεία με το λέιζερ.Η τελευταία αποτελεί μία αξιόπιστη λύση για μεγαλύτερους σε όγκο αδένες.
Πρέπει, επίσης, να διευκρινιστεί ότι οι επέμβασεις για καλοήθη υπερτροφία του προστάτη δεν έχουν καμία επίπτωση στην στυτική ικανότητα και λειτουργία . Συμπερασματικά είναι μια μέθοδος που απευθύνεται στο σύνολο σχεδόν των ασθενών με καλοήθη υπερπλασία του προστάτη.
