Συμβουλές πριν την άσκηση για διαβητικούς
Συγγραφέας Δημήτριος Ρηγόπουλος Γράφτηκε στις ,
Η πλειονότητα των διαβητικών τύπου 2 μπορούν να ασκούνται χωρίς ιδιαίτερες συστάσεις. Όμως, οι ασθενείς που λαμβάνουν σουλφονυλουρία η μεταγευματικώς δρώντες παράγοντες, ή ινσουλίνη, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικoί για να μην πάθουν υπογλυκαιμία. Η τακτική θα πρέπει να είναι συχνός έλεγχος της τιμής της γλυκόζης, κατάλληλη διατροφή και προσαρμογή στη δόση της ινσουλίνης.
Για να προστατευτεί κανείς από την υπογλυκαιμία, θα πρέπει να καταναλώνει 10-15 γρ. υδατανθράκων 30 λεπτά πριν την άσκηση. Σε περίπτωση άσκησης μεγάλης διάρκειας θα πρέπει να καταναλώνει 10-20 γρ. υδατανθράκων για κάθε 30 λεπτά άσκησης.
Όταν κάποιος ξεκινά ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα άσκησης, θα πρέπει να μετρά συχνά το σάκχαρό του, πριν και μετά την προπόνηση, ώστε να μπορεί να υπολογισθεί η προσωπική αντίδραση που έχει στο συγκεκριμένο είδος και τη συγκεκριμένη ποσότητα άσκησης. Εάν συμβαίνει όμως να παρουσιάζεται υπογλυκαιμία, η ινσουλίνη που χορηγείται και τα αντιδιαβητικά δισκία θα πρέπει να μειώνονται. Η ινσουλίνη θα ήταν καλό να γίνεται σε κάποιο σημείο το οποίο δεν είναι ενεργό κατά την άσκηση. Η προπόνηση δεν θα πρέπει να αρχίζει αμέσως, όταν η ινσουλίνη είναι ταχείας δράσης.
Πολλοί διαβητικοί τύπου2 αναπτύσσουν χρόνιες επιπλοκές ( οστεοαρθρίτιδες και στεφανιαία νόσο). Επίσης εάν συνυπάρχει νευροπάθεια, θα πρέπει να φοράει κάποιος ειδικά παπούτσια πριν ξεκινήσει την προπόνηση. Το πρόγραμμα της άσκησης θα πρέπει να εξατομικεύεται και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και αερόβια αλλά και άσκηση με βάρη.
Ο στόχος πρέπει να είναι τουλάχιστον 30 λεπτά άσκησης μέτριας έντασης την ημέρα, για 3ή 4 ημέρες την εβδομάδα. Πιθανότατα αν αυξηθεί το ποσό και η ένταση της άσκησης να υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα, αλλά είναι ακόμα ένα ερώτημα που θα απαντηθεί με περισσότερες ιατρικές μελέτες.
Προσοχή θα πρέπει να δοθεί στο πρόβλημα της αυτόνομης νευροπάθειας, στην οποία η αίσθηση της έντασης δεν είναι η σωστή και δεν μπορεί να υπολογισθεί με βάση τον σφυγμό της καρδιάς.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρχει περίοδος προθέρμανσης 5-10 λεπτών, καθώς και περίοδος αποθεραπείας μετά την προπόνηση και η προβλεπόμενη λήψη υδατανθράκων κατά την διάρκεια αυτής.
Γενικά ο κίνδυνος της αδράνειας είναι μεγαλύτερος από τον κίνδυνο της άσκησης.
Εάν η γλυκόζη είναι >180 mg η άσκηση θα πρέπει να αναβάλλεται μέχρι να διορθωθεί το σάκχαρο.. το ίδιο αν η γλυκόζη είναι <100.
Οι ασθενείς που έχουν επίσης υπέρταση ή ενεργό παραγωγικού τύπου αμφιβληστροειδοπάθεια θα πρέπει να αποφεύγουν ασκήσεις μεγάλης έντασης , ιδίως αν χρειάζονται χειρισμούς τύπου Valsava. Οι ασκήσεις δύναμης θα πρέπει να γίνονται με ελαφριά βάρη και αργό ρυθμό επαναλήψεων.
Οι ασθενείς που έχουν νευροπάθεια και έλκη στα πόδια θα πρέπει να αποφεύγουν ασκήσεις που χρησιμοποιείται το βάρος του σώματος. Διαφορετικά θα επιδεινωθούν τα έλκη στα πόδια. Σε αυτή τη περίπτωση ο διάδρομος, οι περίπατοι, το τρέξιμο δεν συνιστάται, ενώ αντίθετα συνιστάται το ποδήλατο, το κολύμπι και η κωπηλασία.
Μεγάλη προσοχή λέμε ξανά στους ασθενείς με αυτόνομη νευροπάθεια, γιατί μπορούν να πάθουν ισχαιμία μυοκαρδίου, χωρίς τα αντίστοιχα συμπτώματα και υποτασικά επεισόδια, απρόβλεπτη διακύμανση του σακχάρου και κακή θερμορύθμιση. Αυτά τα άτομα έχουν συνήθως ταχυκαρδία κατά την ηρεμία και συμπτώματα ορθοστατικής υπότασης. Δεν θα πρέπει να γυμνάζονται σε ακραίες θερμοκρασίες και θα πρέπει να έχουν πάντα επαρκή ενυδάτωση. Αυτά τα άτομα διατρέχουν κίνδυνο αιφνιδίου θανάτου και θα πρέπει να εποπτεύονται από ιατρό κατά την διάρκεια της άσκησης.
