Νέα δεδομένα καταδεικνύουν ότι το everolimus εμποδίζει την ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
“Χωρίς ανάπτυξη του όγκου”
Νέα δεδομένα της μελέτης Φάσης ΙΙΙ BOLERO-2 καταδεικνύουν ότι το everolimus σε συνδυασμό με εξεμεστάνη, παρατείνει το διάστημα επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου.
Τα αποτελέσματα της μελέτης, τα οποία αντιπροσωπεύουν ένα πρόσθετο διάστημα παρακολούθησης 5 μηνών από την προηγούμενη ανακοίνωση, παρουσιάστηκαν στις 8 Δεκεμβρίου 2011 στο Διεθνές Συνέδριο για τον Καρκίνο του Μαστού στο Σαν Αντόνιο. Παράλληλα, τα πρώτα αποτελέσματα της μελέτης, που είχαν παρουσιαστεί στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Ογκολογίας 2011 δημοσιεύτηκαν στο New England Journal of Medicine (NEJM).
«Αυτά τα πιο μακροπρόθεσμα δεδομένα υποστηρίζουν περαιτέρω τα οφέλη από την προσθήκη του everolimus στην ορμονοθεραπεία σε ασθενείς οι οποίες παρουσίασαν εξέλιξη της νόσου κατά τη διάρκεια ή έπειτα από αρχική ορμονοθεραπεία. Αποτελούν μία σημαντική αλλαγή του τοπίου στη διαχείριση του ER+HER2- καρκίνου του μαστού,» δήλωσε ο Δρ Γκάμπριελ Χορτομπαγκβι, διευθυντής του Τμήματος Καρκίνου του Μαστού στο Αντικαρκινικό Κέντρο MD Anderson του Πανεπιστημίου του Τέξας και κύριος ερευνητής της μελέτης. «Το everolimus αποτελεί την πρώτη θεραπεία που ενισχύει την αποτελεσματικότητα της ορμονοθεραπείας σε αυτόν τον πληθυσμό ασθενών, όπου υπάρχει σημαντικό θεραπευτικό κενό.»
Τα δεδομένα από τη μελέτη BOLERO-2 κατέδειξαν ότι το everolimus, σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία, υπερδιπλασίασε το προσδόκιμο επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου (PFS) σε 7,4 μήνες έναντι 3,2 μηνών με ορμονοθεραπεία μόνο (p<1×10-16), κατόπιν αξιολόγησης από τους ερευνητές. Μετά από δώδεκα μήνες, εκτιμάται ότι οι ασθενείς χωρίς εξέλιξη της νόσου θα ανέρχονται σε 31% για τη συνδυαστική θεραπεία με everolimus και σε 10% για τη μονοθεραπεία με εξεμεστάνη. Μια πρόσθετη ανάλυση από ανεξάρτητη κεντρική επιτροπή ακτινολογικής αξιολόγησης έδειξε ότι το everolimus παρέτεινε το χρόνο χωρίς εξέλιξη της νόσου σε 11,0 μήνες έναντι 4,1 μηνών (p<1×10-16).
Τα ποσοστά ανταπόκρισης και κλινικού οφέλους (ασθενείς με πλήρη ανταπόκριση, μερική ανταπόκριση ή σταθερή νόσο για διάστημα άνω των έξι μηνών) ήταν υψηλότερα για τη συνδυαστική θεραπεία (12,0% έναντι 1,3% και 50,5% έναντι 25,5% αντίστοιχα, p<0.0001). Τα αποτελέσματα με το everolimus ήταν θετικά, ανεξάρτητα από την παρουσία νόσου σε άλλα όργανα, τη πρότερη χρήση χημειοθεραπείας ή του αριθμού προηγούμενων θεραπειών. Επιπλέον, ασθενείς με μεταστάσεις μόνο στα οστά, ωφελήθηκαν από το συνδυασμό. Αυτά τα αποτελέσματα αντιπροσωπεύουν ένα πρόσθετο διάστημα παρακολούθησης 5 μηνών (μέσο διάστημα παρακολούθησης 17,5 μηνών) και λειτουργούν υποστηρικτικά ως προς τα αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν προηγουμένως.
«Παρά τη σημαντική πρόοδο στη θεραπεία γυναικών με καρκίνο του μαστού, για περισσότερα από 15 χρόνια, δεν έχουν σημειωθεί νέες εξελίξεις στη θεραπεία γυναικών με ER+HER2- καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου,» δήλωσε ο Herve Hoppenot, Πρόεδρος της Novartis Oncology. «Τα αποτελέσματα της μελέτης BOLERO-2 είναι τα πρώτα που δείχνουν ότι το everolimus, σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία, επέτρεψε σε γυναίκες με αυτόν τον τύπο καρκίνου του μαστού να ζήσουν για σημαντικά μεγαλύτερο διάστημα χωρίς εξέλιξη της νόσου».
Τα αρχικά αποτελέσματα που δημοσιεύτηκαν παράλληλα στο NEJM κατέδειξαν ότι, σε μια προσχεδιασμένη ενδιάμεση ανάλυση, η μελέτη BOLERO-2 πέτυχε τον πρωτεύον καταληκτικό σημείο που ήταν η επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου. Έδειξαν ότι η θεραπεία με everolimus σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία παρέτεινε την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου σε 6,9 μήνες σε σύγκριση με τους 2,8 μήνες με ορμονοθεραπεία μόνο (p<0.001), σύμφωνα με την αξιολόγηση των ερευνητών. Η πρόσθετη ανάλυση από ανεξάρτητη κεντρική επιτροπή ακτινολογικής αξιολόγησης έδειξε ότι το everolimus παρέτεινε τη διάρκεια ζωής χωρίς εξέλιξη της νόσου σε 10,6 μήνες έναντι 4,1 μηνών (p<0.001).
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που παρατηρήθηκαν συνάδουν με αυτές που έχουν αναφερθεί για το everolimus σε προηγούμενες μελέτες. Στις πιο συνηθισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες Βαθμού 3 ή 4 περιλαμβάνονται: στοματίτιδα (8% vs. 1%), αναιμία (7% vs 1%), υπεργλυκαιμία (5% vs <1%), δύσπνοια (4% vs 1%), κόπωση (4% vs 1%) και πνευμονία (3% vs 0%) για τη συνδυαστική θεραπεία και τη μονοθεραπεία με εξεμεστάνη, αντίστοιχα. Συνολικά 137 ασθενείς έχουν καταλήξει, αριθμός ο οποίος αντιστοιχεί σε 17,2% των ασθενών σε θεραπεία με το συνδυασμό και σε 22,7% των ασθενών σε μονοθεραπεία.
Η ορμονοθεραπεία παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας γυναικών με καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου, ωστόσο, σχεδόν όλοι οι ασθενείς που τελικά ανταποκρίνονται στη θεραπεία αναπτύσσουν αντίσταση. Το everolimus στοχεύει το μονοπάτι της mTOR στα καρκινικά κύτταρα. Η mTOR είναι μια πρωτεΐνη, η οποία δρα ως σημαντικός ρυθμιστής της κυτταρικής διαίρεσης του όγκου, της ανάπτυξης των αιμοφόρων αγγείων και του κυτταρικού μεταβολισμού. Στο καρκίνο του μαστού, η αντίσταση στην ορμονοθεραπεία σχετίζεται με την υπερδιέγερση του μονοπατιού της mTOR.
Κάθε χρόνο, περίπου 220.000 γυναίκες παγκοσμίως διαγιγνώσκονται με ER+HER2- καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου. Η αποτελεσματικότητα του everolimus ερευνάται επίσης για τη θεραπεία ασθενών με HER2+ καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου.
H υποβολή του σχετικού φακέλου στις αρμόδιες Αρχές προς έγκριση αναμένεται έως το τέλος του 2011.
Σχετικά με τη μελέτη BOLERO-2
Η BOLERO-2 (Breast cancer trials of OraL EveROlimus-2) είναι μια τυχαιοποιημένη, διπλά-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο (placebo), πολυκεντρική μελέτη Φάσης ΙΙΙ που εξετάζει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας με everolimus σε συνδυασμό με εξεμεστάνη έναντι της μονοθεραπείας με εξεμεστάνη σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ER+HER2- καρκίνο του μαστού προχωρημένου σταδίου οι οποίες παρουσίασαν υποτροπή ή εξέλιξη της νόσου κατά τη διάρκεια ή έπειτα από προηγούμενη θεραπεία με τις ορμονοθεραπείες λετροζόλη ή αναστροζόλη. Η μελέτη διενεργήθηκε σε 189 κέντρα παγκοσμίως, σε 24 χώρες και με τη συμμετοχή 724 ασθενών. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν ο χρόνος χωρίς εξέλιξη της νόσου, βάσει ακτινολογικής αξιολόγησης από τον ερευνητή.
Σχετικά με το everolimus
Το everolimus έχει εγκριθεί σε περισσότερες από 80 χώρες, περιλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη θεραπεία του νεφροκυτταρικού καρκίνου (RCC) προχωρημένου σταδίου κατόπιν επιδείνωσης κατά τη διάρκεια ή έπειτα από τη λήψη στοχευμένης θεραπείας κατά του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGF), ενώ στις ΗΠΑ και την ΕΕ έχει εγκριθεί επίσης για τη θεραπεία παγκρεατικών νευροενδοκρινών όγκων (pNET) προχωρημένου σταδίου.
HEALTH.IN.GR
