Νέες εξελίξεις στην θεραπεία των ινομυωμάτων και σύγκριση τους με παλαιότερες τεχνικές(μέρος δεύτερο)
Συγγραφέας Παναγιώτης Παπαλάμπρος Γράφτηκε στις ,
Μη εγχειρητική
Αν και έχουν περιγραφεί αρκετές μέθοδοι για την αντιμετώπιση των ινομυωμάτων, εμείς θα εστιάσουμε σε δύο από αυτές.
Η μία είναι η απόφραξη των μητριαίων αγγείων (είναι τα δύο κύρια αγγεία που δίνουν αίμα στην μήτρα). Αυτό κατορθώνεται με την βοήθεια ακτινολογικού ελέγχου όπου εισάγουμε ειδικό καθετήρα από την μηριαία αρτηρία ο οποίος φθάνει στα μητριαία αγγεία και αφού τα καθετηριάσουμε εισάγουμε ειδικό υγρό το οποίο έχει την ιδιότητα να “πήζει” γρήγορα. Αποτέλεσμα αυτού είναι η μείωση του μεγέθους του ινομυώματος και τελικά η ανακούφιση από τα συμπτώματα. Αυτή η μέθοδος είναι εξαιρετική σε γυναίκες που δεν πρέπει ή δεν θέλουν να χειρουργηθούν. Λόγω δε της ακτινοβολίας που θα “πάρουν”, αυτή η μέθοδος πρέπει να χρησιμοποιείται σε γυναίκες άνω των 40-45 ετών οι οποίες έχουν τελειώσει με την οικογένεια τους δηλ. που έχουν αποκτήσει τα τέκνα που επιθυμούν.
Εικόνα 4 (Ο καθετήρας περάνει στην μητριαία αρτηρία-uterine artery)
Άλλη μη χειρουργική μέθοδος αφορά στην χρήση των Laser με την βοήθεια του MRI (μαγνητικής τομογραφίας). Για να το πετύχουμε αυτό εισάγουμε ειδικές βελόνες διά μέσου του δέρματος και κάτω από τοπική αναισθησία μέσα στο ινομύωμα. Μέσα από των αυλό τους περνούμε ίνες Laser οι οποίες μεταφέρουν θερμότητα μέσα στο ινομύωμα και έτσι το καταστρέφουν. Αυτή είναι μία πολλή αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας ινομυωμάτων αλλά αφορά αυτά τα οποία βρίσκονται στο πρόσθιο τοίχωμα ή στον πυθμένα της μήτρας. Δεν μπορεί να θεραπεύσει ινομυώματα που βρίσκονται μέσα στην κοιλότητα της μήτρας ή στο οπίσθιο τοίχωμα της. Οι μελέτες αυτής της μεθόδου συνεχίζονται.
Αμιγώς χειρουργική
Ο ακρογωνιαίος λίθος στην θεραπεία των ινομυωμάτων ακόμη και σήμερα είμαι η αφαίρεση τους. Ανάλογα με τη θέση τους, με το μέγεθος τους και την εμπειρία του χειρουργού θα αποφασισθεί και η οδός προσπέλασης.
Έτσι λοιπόν, τα υποβλεννογόνια (αυτά που βρίσκονται μέσα στην κοιλότητα της μήτρας), θα αντιμετωπιστούν υστεροσκοπικά. Το καλύτερο χειρουργικό υστεροσκόπιο για αφαίρεση ινομυωμάτων είναι το ρεζεκτοσκόπιο. (εικόνες 5, 6 και 7).
Εικόνα 5
Το ρεζεκτοσκόπιο αποτελείται από ένα σύνολο σωλήνων οι οποίοι περιβάλλουν το υστεροσκόπιο (είναι το επάνω εργαλείο της εικόνας 5). Από τους σωλήνες περνάει υγρό το οποίο μας δίνει την δυνατότητα να δούμε καλύτερα, διευρύνει αλλά και καθαρίζει διαρκώς την μήτρα. Τέλος, το ρεζεκτοσκόπιο, συνδέεται με ηλεκτρικό ρεύμα έτσι ώστε να μπορεί να κόβει τους ιστούς και ταυτόχρονα σταματά
την αιμορραγία.
Εικόνα 6
Εικόνα 7 (ρεζεκτοσκόπιο μόνο του και κατά την διάρκεια αφαίρεσης ινομυώματος από την κοιλότητα της μήτρας)
Ο συγγραφέας αυτού του άρθρου έχει μεγάλη εμπειρία στην αφαίρεση τέτοιων ινομυωμάτων με ρεζεκτοσκόπιο και έχει επίσης εισαγάγει παγκοσμίως το μίνι-ρεζεκτοσκόπιο για την αφαίρεση ινομυωμάτων και πολυπόδων, χωρίς γενική αναισθησία, με ειδική χειρουργική τεχνική. Την μελέτη του εκπόνησε στο Royal Free Hospital, του Λονδίνου και δημοσιεύτηκε το 2009.
Τα αποτελέσματα από την χρήση του ρεζεκτοσκοπίου είναι πολύ ικανοποιητικά, αρκεί ο χειρουργός να είναι πολύ καλά εξοικειωμένος με το ρεζεκτοσκόπιο, ή δε ασθενής παίρνει εξιτήριο την ίδια ημέρα.
Τα ενδομυϊκά και τα υπορογόνια ινομυώματα (αυτά δηλ. που βρίσκονται μέσα στο μυϊκό τοίχωμα της μήτρας και αυτά που βρίσκονται στο εξωτερικό τοίχωμα της μήτρας), αφαιρούνται διά μέσου της κοιλιακής οδού, είτε α) με λαπαροτομή δηλ. μεγάλη τομή στην κοιλιά, (εικόνα 8)
Εικόνα 8 (Αφαίρεση μήτρας με πολλά ινομυώματα από την κοιλιά – λαπαροτομή)
είτε β) με λαπαροσκόπηση
Αυτή γίνεται με 4 μικρά ανοίγματα της κοιλιάς από 0,5 μέχρι 1 εκατοστό το καθένα από αυτά. Το ινομύωμα θρυμματίζεται με ειδικό εργαλείο και αφαιρείται από ένα από τα μικρά ανοίγματα στο δέρμα. Θετικά της μεθόδου είναι έχει πολύ γρήγορη ανάρρωση και ο λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος.
Αρνητικά της μεθόδου είναι:
α) ο σχετικός περιορισμός στην αφαίρεση των ινομυωμάτων αν είναι πολλά στον αριθμό,
β) το μέγεθος της μήτρας να είναι αρκετά εκατοστά κάτω από το ύψος του ομφαλού και
γ) λόγω της μεγάλης νοσηρότητας που έχουν τέτοια χειρουργεία. Το κύριο πρόβλημα είναι η σημαντική απώλεια αίματος που συμβαίνει κατά την διάρκεια της επέμβασης αλλά και μετεγχειρητικά με αποτέλεσμα οι ασθενείς αυτές να πρέπει συχνά να μεταγγισθούν.
Είναι λοιπόν σημαντικό όταν μιλάμε για τέτοιου είδους χειρουργεία να γνωρίζουμε τι εγχειρητική μέθοδο θα ακολουθήσουμε προκειμένου να μειώσουμε την αιμορραγία.
Για την μείωση της αιμορραγίας κατά την λαπαροσκόπηση έχουν περιγραφεί διάφορες τεχνικές, όπως:
Α) Χρήση των GnRH αναλόγων προεγχειρητικά. Συνήθως στις ημέρες μας τα χορηγούμε για 3 μήνες. Με την χρήση τους, κατορθώνουμε να μειώσουμε το μέγεθος των ινομυωμάτων και άρα την αιμορραγία κατά την διάρκεια του χειρουργείου αλλά δεν ελέγχεται τυχόν αιμορραγία μετά την επέμβαση.
Β) Χρήση χημικών αιμοστατικών κατά την διάρκεια του χειρουργείου όπως είναι η βασοπρεσσίνη. Έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα στην μείωση της διεγχειρητικής αιμορραγίας δηλ. κατά την διάρκεια του χειρουργείου. Ο χειρουργός πριν τη χορηγήσει θα πρέπει να συνυπολογίσει κάποιες πολύ σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες του φαρμάκου καθώς επίσης και την πιθανότητα για μετεγχειρητική αιμορραγία αφού το φάρμακο θα έχει ήδη μεταβολιστεί με το τέλος της επέμβασης.
Γ) Υπάρχει η τεχνική των τριών ίσχαιμων περιδέσεων η οποία λειτουργεί και κατά την επέμβαση και μετά από αυτήν. Είναι πολύ χρήσιμη και σε λαπαροτομή και στην λαπαροσκόπηση. Το πρόβλημα είναι ότι ειδικά κατά την λαπαροσκόπηση χρειάζεται πολύς χρόνος για να τοποθετήσεις αυτές τις περιδέσεις (εικόνα 9).
Εικόνα 9 (Λαπαροσκοπική τοποθέτηση της πρώτης περίδεσης στον τράχηλο της μήτρας η οποία παραμένει και μετά την επέμβαση και απορροφάται σε λίγες εβδομάδες. Το αποτέλεσμα είναι η θεαματική μείωση της αιμορραγίας)
Παρά την δυσκολία στην τοποθέτηση αυτών των ραμμάτων έχει αποδειχθεί ότι η αιμορραγία μειώνεται θεαματικά, η ασθενής αναρρώνει πολύ γρήγορα.
Αυτό το αποδείξαμε στο Royal Free Hospital του Λονδίνου και η εργασία δημοσιεύτηκε το 2010.
Δ) Πολλοί γυναικολόγοι χρησιμοποιούν κατά την διάρκεια τέτοιων χειρουργείων αιμοστατικές περιδέσεις, τις οποίες αφαιρούν στο τέλος του χειρουργείου. Όπως και η παραπάνω μέθοδος, είναι πολύ καλή μέθοδος για την μείωση της αιμορραγίας κατά την διάρκεια του χειρουργείου, αλλά εδώ μπορεί να υπάρξει αιμορραγία μετά την επέμβαση.
Συνοψίζοντας λοιπόν, θα λέγαμε ότι τα ινομυώματα είναι ένα από τα κοινά προβλήματα που συναντά ένας γυναικολόγος στο ιατρείο του καθημερινά. Μπορούν να παραμείνουν αδιάγνωστα για καιρό ενώ άλλες φορές μπορεί να δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα. Επειδή όπως ελέχθη στην αρχή του άρθρου μπορεί να είναι μονήρη (ένα μόνο) ή πολλαπλά, από ένα μέχρι πολλά εκατοστά σε μέγεθος και μπορεί να καταλαμβάνουν οποιοδήποτε μέρος στη μήτρα, υπάρχουν πολλές θεραπείες που έχουν προταθεί είτε συντηρητικές είτε εγχειρητικές. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλές άλλες τεχνικές ειδικά για την χειρουργική αντιμετώπιση των ινομυωμάτων. Αυτό όμως είναι ένα άρθρο για την πληροφόρηση των γυναικών το οποίο δίνεται αρκετά απλουστευμένο με στόχο την κατανόηση του γεγονότος ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές μέθοδοι στην αντιμετώπιση αυτής της πάθησης. Η καθεμιά τους έχει συγκεκριμένες ενδείξεις και μπορεί να έχει κάποιες επιπλοκές. Κάθε γυναίκα με τέτοιο πρόβλημα θα πρέπει να συζητά διεξοδικά με τον γυναικολόγο της την θεραπεία της και να γνωρίζει ποιες οι πιθανές επιπλοκές και ποιο είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
.
