Καθ’έξιν εξάρθρημα του ώμου
Συγγραφείς: Γεώργιος Παπαδημητρίου & Νικόλαος Παπαδημητρίου Γράφτηκε στις ,
Αιτιοπαθογένεια
Συγγενής δυσπλασία της ωμογληνης, μυϊκή θυλακονσυνδεσμική χαλάρωση, πρωτογενές τραυματικό εξάρθρημα ώμου, το οποίο μετά από ρήξη του κάτω επιχείλιου χόνδρου και ανεπαρκή ακινητοποίηση μπορεί να μεταπέσει σε καθ’έξιν εξάρθρημα ή υποτροπιάζων εξάρθρημα (επειδή πρωτογενώς δημιουργήθηκε τραυματικά.
Κλινική εικόνα
Αντίστοιχα με την ανατομική κατασκευή της άρθρωσης του ώμου μπορεί να έχουμε εξάρθρημα, υπογλήνιο, οπίσθιο και πρόσθιο. Η τελευταία μορφή που χαρακτηρίζεται επίσης ως υποκορακοϊδές εξάρθρημα είναι η συχνότερη. Η κεφαλή του βραχιονίου ευρίσκεται μπροστά και κάτω από την κορακοειδή απόφυση. Το καθ’έξιν εξάρθρημα μπορεί να συμβεί ακόμη και σε φυσιολογική φόρτιση π.χ. κατά την απαγωγή και έξω στροφή (apprehensionstest). Η κεφαλή του βραχιονίου ολισθαίνει προς τα εμπρός ή προς τα κάτω και εξέρχεται από την γληνή. Όσο εύκολα συμβαίνει το εξάρθρημα ,τόσο και εύκολα ανατάσσεται, συχνά ανατάσσεται από τον ίδιο τον ασθενή χωρίς ιατρική βοήθεια. Ο γιατρός σπάνια βλέπει την κεφαλή απεξαρθρωμένη.
Εξάρθρημα ώμου.
α) Πρόσθιο εξάρθρημα, β) Υπογλήνιο εξάρθρημα, γ) οπίσθιο εξάρθρημα Ακτινογραφία Σε περίπτωση εξαρθρήματος η κεφαλή ευρίσκεται εκτός της ωμογλήνης (σε καθ’έξιν εξάρθρημα σπάνια). Η γλήνη συχνά είναι αβαθής και μικρή. Υπάρχει μια σχετική δυσαναλογία μεταξύ του μεγέθους της κεφαλής και της γλήνης. Σε πρωτοπαθές τραυματικό εξάρθρημα μπορεί να υπάρχουν σύνοδες οστικές κακώσεις (εμπιεσμα της κεφαλής του βραχιόνιου [HILL-SACHS-DEFEKT], απόσπαση του μείζονος ογκώματος, ή αποκόλυση της αρθρικης καψας απο το χείλος της γλήνης [BANKART-Lesion].
Θεραπεία
Συντηρητική:
Χειρουργική:
Στο καθ’έξιν εξάρθρημα η επέμβαση γίνεται για να αποκαταστήσουμε την λειτουργικότητα της άρθρωσης και για να μειώσουμε τον κίνδυνο της πρώϊμης εμφάνισης της οστεαρθρίτιδας από το επαναλαμβανόμενο εξάρθρημα. Για την αντιμετώπιση του καθ’έξιν εξαρθρήματος χρησιμοποιούνται σήμερα πολλοί μέθοδοι.Η ποιο συνηθισμένη είναι η αρθροσκοπική αποστάσταση της βλαβης με συραφη του θυλακου με τη χρηση ειδικών αγκυρών που τοποθετουνται αρθροσκοπικα για να στερεωθει το προσθιο χειλος του θυλακου που εχει αποκοληθει απο το προσθιο χειλοσ της γληνης. Με πλαστικές τενόντων και περιτονίων, ως και με μετάθεση της κατάφυσης του υποπλατίου στον αρθρικό θύλακα, μειώνεται η χαλαρότητα των μαλακών μορίων της άρθρωσης συνεπώς και ο κίνδυνος εξαρθρήματος. Για τον ίδιο σκοπό μειώνεται και η χαλαρότητα του πρόσθιου τμήματος του αρθρικού θυλάκου, με πτύχωση αυτού και συρραφή των πτυχών. Δια της εμφυτεύσεως μιας οστικής σφήνας στο κάτω χείλος της γλήνης δημιουργείται μια προπέτεια στην αποπλατυσμένη αυτή περιοχή, που φράζει το δρόμο εξόδου της βραχιονίου κεφαλής εξόδου (εγχείρηση κατά Eden-Hybinette, παραλλαγή της εγχείρησης Max Lange). Δια μιας υποκεφαλικής οστεοτομίας(Weber) περιορίζεται η έξω στροφή, η οποία αποτελεί αφορμή του εξαρθρήματος.
