Αναπτυξιακή δυσπλασία (Συγγενές εξάρθρημα του ισχίου)
Η αναπτυξιακή δυσπλασία του ισχίου, παλαιότερα γνωστή ως. συγγενές εξάρθρημα του ισχίου είναι η συχνότερη συγγενής (συγγενής σημαίνει ότι το παιδί γεννιέται με αυτή την ανωμαλία) ορθοπεδική ανωμαλία.
Είναι ιδιαίτερα συχνή στις Μεσογειακές χώρες όπως είναι η Κύπρος και η Ελλάδα. Τα κορίτσια προσβάλλονται πέντε φορές συχνότερα σε σχέση με τα αγόρια, το δε αριστερό ισχίο τρεις φορές συχνότερα σε σχέση με το δεξί.
Τι είναι η Αναπτυξιακή δυσπλασία (Συγγενές εξάρθρημα του ισχίου);Η κεφαλή του μηριαίου οστού δεν εφαρμόζει σωστά πάνω στα οστά της λεκάνης και έτσι πολύ εύκολα μπορεί το μηριαίο οστού να ξεφύγει από την άρθρωση του ισχίου. Δε ξέρουμε τι ακριβώς ευθύνεται για αυτή την ανωμαλία, αλλά πιθανό να φταίει η θέση του εμβρύου μέσα στη μήτρα, το φάσκιωμα (τυλίγουν σφικτά τα μωρά μέσα στο σεντόνι) των μωρών μετά τη γέννηση ή ακόμα και κάποια χαλαρότητα της ίδιας της άρθρωσης με αποτέλεσμα να μην συγκρατεί το μηριαίο οστού καλά στη θέση του.
Πώς γίνεται η διάγνωση και ποια η θεραπεία;
Η διάγνωση πρέπει να γίνεται έγκαιρα, γιατί μόνο τότε η αντιμετώπιση έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα σύμπτωμα που να προειδοποιεί τους γονείς. Ο μόνος υπεύθυνος για να διαγνώσει τη συγκεκριμένη πάθηση είναι ο ορθοπεδικός γιατρός ο οποίος θα ζητήσει να γίνουν κάποιες ακτινογραφίες ή υπερηχογράφημα. Στα μικρά βρέφη η θεραπεία είναι σχετικά εύκολη. Τοποθετούνται, συνήθως, διπλά πανιά έτσι ώστε τα δυο πόδια να βρίσκονται σε απαγωγή. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις μπορεί να τοποθετηθούν ειδικοί νάρθηκες. Αν η διάγνωση αργήσει, τότε πιθανό να χρειαστεί και χειρουργική επέμβαση. Μια επίσκεψη στον ορθοπεδικό θα δείξει και την λύση του προβλήματος.
Η διάγνωση πρέπει να γίνεται έγκαιρα, γιατί μόνο τότε η αντιμετώπιση έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένα σύμπτωμα που να προειδοποιεί τους γονείς. Ο μόνος υπεύθυνος για να διαγνώσει τη συγκεκριμένη πάθηση είναι ο ορθοπεδικός γιατρός ο οποίος θα ζητήσει να γίνουν κάποιες ακτινογραφίες ή υπερηχογράφημα. Στα μικρά βρέφη η θεραπεία είναι σχετικά εύκολη. Τοποθετούνται, συνήθως, διπλά πανιά έτσι ώστε τα δυο πόδια να βρίσκονται σε απαγωγή. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις μπορεί να τοποθετηθούν ειδικοί νάρθηκες. Αν η διάγνωση αργήσει, τότε πιθανό να χρειαστεί και χειρουργική επέμβαση. Μια επίσκεψη στον ορθοπεδικό θα δείξει και την λύση του προβλήματος.