Βουβωνοκήλη-μηροκήλη: πώς αντιμετωπίζονται;
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Γράφτηκε στις ,
Η θεραπεία τόσο της βουβωνοκήλης όσο και της μηροκήλης παλιότερα απαιτούσε χειρουργείο, επώδυνη ανάρρωση και αρκετές ημέρες απουσίας από τη δουλειά. Δείτε, πώς αντιμετωπίζει σήμερα η ιατρική τις συνηθέστερες κήλες του ανθρώπινου οργανισμού.
Η βουβωνοκήλη αποτελεί τη συχνότερη μορφή κήλης, με ποσοστό εμφάνισης άνω του 60% επί του συνόλου των κηλών της μηροβουβωνικής περιοχής. Τα συνηθέστερα συμπτώματα που οδηγούν έναν ασθενή με βουβωνοκήλη στο γιατρό είναι η συνεχής παρουσία, ή η διαλείπουσα εμφάνιση διογκώσεως ή/και άλγους στην περιοχή. Κάποιες φορές όμως η κήλη είναι ασυμπτωματική και εντελώς τυχαία διαγιγνώσκεται κατά την εξέταση από τον χειρουργό.Εάν όμως η κήλη παρουσιάσει επιπλοκή (περίσφιξη ή φλεγμονή) τότε η κλινική εικόνα αλλάζει δραματικά. Ο ασθενής νιώθει έντονο πόνο, μερικές φορές εμφανίζει πυρετό, και η νέκρωση του εντέρου είναι προ των πυλών!
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης
Η χειρουργική θεραπεία στην αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης είναι μονόδρομος. Ακόμη και μικρού μεγέθους κήλες με ελάχιστα συμπτώματα, απαιτούν χειρουργική επέμβαση, διότι ο κίνδυνος των επιπλοκών είναι άμεσος και η όλη κατάσταση μπορεί να γίνει επικίνδυνη.
Η φιλοσοφία της χειρουργικής επέμβασης είναι απλή. Θέλουμε να αποκαταστήσουμε τα κοιλιακά τοιχώματα, κατά τέτοιο τρόπο ώστε η κήλη να διορθωθεί, αλλά και να μην ξαναεμφανιστεί. Αν και αυτό ακούγεται πολύ εύκολο, παρά ταύτα υπάρχουν πολλές, και μερικές φορές αντικρουόμενες, χειρουργικές επεμβάσεις για την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης. Όλες οι τεχνικές με τη χρησιμοποίηση μόνο ραμμάτων παρουσιάζουν μεγάλο ποσοστό υποτροπής. Είναι όμως επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι τεχνικές με χρήση πλέγματος έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες για υποτροπή της κήλης. Μία εξ αυτών, η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης με πλέγμα, αποτελεί την καλύτερη επιλογή. Την τεχνική αυτή χρησιμοποιούμε στην κλινική μας από το 1992 με τεράστια επιτυχία (ποσοστό υποτροπής μικρότερο του 1% και απόλυτη ικανοποίηση από τους ασθενείς).
Υπάρχουν δύο ειδών λαπαροσκοπικές επεμβάσεις για τις βουβωνοκήλες. Η τεχνική της ενδοπεριτοναϊκής αποκατάστασης (TAPP), κατά την οποία τα λαπαροσκοπικά εργαλεία μπαίνουν μέσα στην κοιλιά. Η επέμβαση είναι πολύπλοκη και γι αυτό δε χρησιμοποιείται ευρέως.
Η εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση (TEP) αποτελεί την πλέον συνήθη και διαδεδομένη επέμβαση, καθώς:
-Γίνεται εξωπεριτοναϊκά, δηλαδή χωρίς να μπούμε μέσα στην κοιλιά.
-Τοποθετείται πλέγμα που καθηλώνεται με ράμματα, clips ή ειδική κόλλα στην πλέον ανατομική θέση για τον οργανισμό.
-Είναι η ιδανική μέθοδος, ακόμη και όταν έχουμε υποτροπή βουβωνοκήλης καθώς και όταν πρέπει να διορθωθούν αμφοτερόπλευρες βουβωνοκήλες.
Μηροκήλη: όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
Οι μηροκήλες αποτελούν το 5%-7% του συνόλου των κηλών. Απαντώνται πολύ συχνότερα στις γυναίκες και η συχνότητα εμφανίσεώς τους είναι μικρότερη από την αντίστοιχη των βουβωνοκηλών. Εδώ η πρόπτωση του σπλάχνου γίνεται συνήθως μέσω του μηριαίου δακτυλίου. Εμφανίζεται συχνά δε, σε ηλικιωμένες, παχύσαρκες και πολύτοκες γυναίκες. Οι μηροκήλες παρουσιάζουν πολύ μεγάλο κίνδυνο περίσφιξης, γεγονός που συνεπάγεται κίνδυνο νέκρωσης του εντέρου.
Συνήθως εμφανίζονται σαν μια διόγκωση, με ελάχιστα συμπτώματα, κοντά στη μηροβουβωνική πτυχή. Δυστυχώς πολλές φορές έχουν υποστεί περίσφιξη, οπότε εμφανίζονται με έντονο πόνο και διόγκωση στην περιοχή, και ο κίνδυνος περιτονίτιδας είναι ορατός. Η θεραπεία τους είναι πάντα χειρουργική. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζουμε τη λαπαροσκοπική τεχνική TEP με πλέγμα.
