Ποια είναι τα συμπτώματα της νευρικής ανορεξίας
Συγγραφέας Αναστασία Μοσχοβάκη Γράφτηκε στις ,
Η νευρογενής ανορεξία είναι ένα σύνδρομο άγνωστης αιτιολογίας, όπου υπάρχει ανορεξία και άρνηση λήψης τροφής, λόγω διαταραχής της αντίληψης της εικόνας του σώματος (π.χ. ο ασθενής αισθάνεται παχύς ενώ δεν είναι) και φόβου παχυσαρκίας. Παρά την άρνηση λήψης τροφής, αρκετά άτομα παρουσιάζουν… επεισόδια πολυφαγίας. Αποτελεί την πιο συχνή αιτία χρονίζουσας ανορεξίας σε εφήβους και ιδιαίτερα γυναίκες.
Τα άτομα που αναπτύσσουν τη νόσο είναι άτομα τελειοθηρικά, που δίνουν μεγάλη έμφαση στην εικόνα του σώματος, συνήθως επηρεαζόμενα από τις αντιλήψεις του οικογενειακού και πολιτισμικού τους περιβάλλοντος κατά την παιδική και εφηβική ηλικία. Παρά ταύτα, η νευρική ανορεξία δεν προκαλείται αμιγώς από ψυχογενείς παράγοντες. Η όρεξη είναι το αίσθημα επιθυμίας για φαγητό, το οποίο ρυθμίζεται από υποθαλαμικά, σε συνδυασμό με ανώτερα φλοιώδη κέντρα. Αλλοιώσεις σε συστήματα νευρομεταβίβασης, διαταραχή επεξεργασίας ορεξιογόνων ερεθισμάτων, ορμονικές διαταραχές και γενετικές επιβαρύνσεις συντελούν στην παθογένεια της νόσου.
Στα αρχικά στάδια, ο ασθενής, σε αρκετές περιπτώσεις, έχει όρεξη και την καταπολεμά. Είναι συχνό το φαινόμενο, η νευρική ανορεξία, να εμφανίζεται ως συνέχεια μια δίαιτας απώλειας βάρους. Προοδευτικά, καθώς ο ασθενής σταδιακά αφιερώνεται στην δίαιτα, διαστρεβλώνεται το αίσθημα της τάσης για φαγητό. Ψυχαναγκαστικές δραστηριότητες και ακραίες συμπεριφορές, όπως υπερβολική άσκηση, απομάκρυνση από κοινωνικές επαφές, υπερβολική ενασχόληση με τη μελέτη, εμφανίζονται. Παρά ταύτα, η ανορεξία διακόπτεται σε αρκετά άτομα από βουλιμικά επεισόδια με πολυφαγία, για να επανέλθει με δριμύτητα στη συνέχεια. Πολλές φορές τα ανορεκτικά άτομα χρησιμοποιούν καθαρτικά και προκαλούν τα ίδια εμετό στον εαυτό τους, ενώ θέτουν αυστηρά όρια για το ιδανικό βάρος τους.
H ασθένεια παρουσιάζει σημαντικές παθολογικές επιπτώσεις στο σύνολο του οργανισμού. Οι ασθενείς παρουσιάζουν απώλεια βάρους και σημαντικές ελλείψεις ζωτικών για το σώμα ουσιών. Υπάρχει ελαττωμένη λειτουργία όλων των οργάνων, λόγω στέρησης ενέργειας. Δυσανεξία στο ψύχος, μείωση της κινητικότητας του γαστρεντερικού σωλήνα με δυσκοιλιότητα και αναστολή της εμμήνου ρήσεως είναι συχνά συμπτώματα. Τριχόπτωση και ανάπτυξη εστιών τριχοφυΐας με χνούδι σε περιοχές, όπου δεν προϋπήρχαν, διόγκωση σιελογόνων αδένων, που δίνουν την εντύπωση δυσανάλογα μεγάλου σε σχέση με το σώμα προσωπείου, οστικά άλγη, οίδημα, κυάνωση δακτύλων μπορεί να εμφανιστούν.
Σε σοβαρές περιπτώσεις εμφανίζονται βραδυκαρδία, υπόταση, υποθερμία, ολιγουρία, ηπατική δυσλειτουργία, πρήξιμο, πτώση ανοσοποιητικού με συχνές λοιμώξεις.
Εργαστηριακά ευρήματα, τα οποία μπορεί να εμφανίζονται από κοινού ή μεμονωμένα, είναι η αναιμία, η πτώση λευκών αιμοσφαιρίων, οι διαταραχές ηλεκτρολυτών, η αύξηση της ουρίας, η αύξηση της κρεατινίνης, το χαμηλό σάκχαρο ορού, η πτώση ορμονών του φύλου, η πτώση των θυρεοειδικών ορμονών, η αύξηση της κορτιζόλης, η αύξηση των τρανσαμινασών, η οστεοπενία. Ο καρδιακός όγκος παλμού μειώνεται και ενίοτε αναπτύσσεται καρδιακή ανεπάρκεια. Ορισμένα άτομα εμφανίζουν αρρυθμίες.
Η κατάσταση χρήζει άμεσης ιατρικής παθολογικής αντιμετωπίσεως, με δεδομένο ότι εάν δεν αντιμετωπιστεί, ο πάσχων μπορεί να καταλήξει. Η ασφαλής επανασίτιση πρέπει να είναι σταδιακή και ελεγχόμενη. Κατά την ελεγχόμενη επανασίτιση χορηγούνται ειδικά φάρμακα και συμπληρώματα τόνωσης των οργανικών συστημάτων. Η ταυτόχρονη ψυχοθεραπευτική παρέμβαση είναι απαραίτητη.
Άμεση νοσηλεία και επανασίτιση σε νοσοκομειακό περιβάλλον απαιτείται, όταν ισχύει ένα από τα παρακάτω:
Όταν το σωματικό βάρος είναι κάτω του 75% του αναμενόμενου για την ηλικία και τα σωματομετρικά στοιχεία του πάσχοντα
Όταν υπάρχουν σοβαρές εργαστηριακές αλλοιώσεις ή σοβαρή βραδυκαρδία
Όταν υπάρχει ταχεία επιδείνωση της κατάστασης
Όταν υπάρχει αυτοκτονική διάθεση
Όταν δεν υπάρχει άτομο, που να μεριμνά συνεχώς, ώστε ο πάσχων να τηρεί την ενδεικνυόμενη θεραπεία και να κάνει ορισμένους επιβαλλόμενους εργαστηριακούς ελέγχους
Η επανασίτιση στις παραπάνω περιπτώσεις, γίνεται σε νοσοκομειακό περιβάλλον, διότι πρέπει να γίνει σταδιακά και ελεγχόμενα με ταυτόχρονη λήψη μέτρων αντιμετώπισης σοβαρών επιπλοκών.
Οι επιπλοκές κατά την επανασίτιση, διακρίνονται σε ψυχιατρικές και παθολογικές.
Οι ψυχιατρικές επιπλοκές περιλαμβάνουν τις κρίσεις άγχους, κατάθλιψης, τον αυτοκτονικό ιδεασμό. Παθολογικές επιπλοκές κατά την επανασίτιση είναι η γαστρική διάταση, το παθολογικό σύνδρομο επανασίτισης (εκδηλώνεται με συνδυασμό χαμηλού φωσφόρου-χαμηλού μαγνησίου-καρδιαγγειακή αστάθεια), η κατακράτηση υγρών και το οίδημα, η αύξηση των ηπατικών ενζύμων.
Η πρόληψη της νόσου συνδέεται κυρίως με παρεμβάσεις στην οικογένεια, αναμόρφωση των γυναικείων προτύπων που επιβάλλονται στα νέα κορίτσια και τόνωση της αυτοπεποίθησης και της εικόνας του σώματος.
