Έρωτας και σεξουαλικότητα στη δυτική εκκλησιαστική παράδοση
Στην πρώτη χιλιετία, πέρα από τις όποιες επί του θέματος ακρότητες και τη νομική του αντίληψη, οι πατέρες της Δύσης εμμένουν στην ασκητική και ποιμαντική αντιμετώπιση του ζητήματος με σωτηριολογική προοπτική. Προσπαθούν να εξαλείψουν τα ανθρώπινα πάθη και να ανακόψουν την πορεία προς την πορνεία.
Στη μετά το σχίσμα περίοδο επικρατεί ένα φοβικό σύνδρομο, το οποίο γεννιέται κατ’ αποκλειστικότητα μέσα στα εκκλησιαστικά περιβάλλοντα, που ευθύνονται για τη θρησκειοποίηση του χριστιανισμού. Η απολυτοποίηση των αυστηρών τάσεων της προγενέστερης παράδοσης με τα ενοχικά συμπλέγματα, την καταδίκη της σάρκας αλλά και την υποτίμηση του γυναικείου φύλου ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό και για τις ανάλογες τάσεις, που καθ’ επίδρασιν, αναπτύχθηκαν και στον ορθόδοξο ανατολικό χριστιανισμό.