Τα «φετίχ» του καλοκαιριού
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Το καλοκαίρι οι διατροφικές μας συνήθειες αλλάζουν. Φρούτα εποχής, λαχανικά και μεζέδες συνυφασμένοι με την άλμη της θάλασσας μονοπωλούν το γαστρονομικό ενδιαφέρον. Ωστόσο, όπως κάθε τροφή έτσι και οι καλοκαιρινές λιχουδιές έχουν θρεπτική αξία αλλά και επιβαρυντικές για τον οργανισμό παρενέργειες.
Καρπούζι
Κόκκινο και γλυκό, σύμβολο της πιο funky εποχής του χρόνου. Οι μεγάλες παγωμένες φέτες του καρπουζιού συνοδεύουν απολαυστικά τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες. Και δικαίως, αφού αποτελείται κατά 92% από νερό, ενώ μία μεγάλη φέτα έχει μόνο 80 θερμίδες. Αρα, είναι μια καλή βάση για μια νόστιμη και αποτοξινωτική ολιγοήμερη δίαιτα, αφού από διατροφική πλευρά το καρπούζι είναι πραγματικά μια πολυβιταμινούχα κάψουλα:
περιέχει μεγάλες ποσότητες από τις βιταμίνες Α, Β και C, άφθονο λυκοπένιο και φολικό οξύ.
«Υποβρύχιο»
Δεν είναι βέβαια πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας, αλλά το περίφημο «υποβρύχιο» έχει περάσει στη μνήμη σαν φετίχ της καλοκαιρινής ραστώνης: ένα κουταλάκι με μαστίχα βανίλια μέσα σ’ ένα ποτήρι παγωμένο νερό. Σήμερα μπορεί κανείς να βρει στην αγορά «υποβρύχιο» με γεύση φιστίκι, φράουλα, ακόμα και σοκολάτα. Ωστόσο, το κλασικό με τη μαστίχα βανίλια παραμένει εκτός συναγωνισμού.
Η χιώτικη μαστίχα, παγκόσμια αποκλειστικότητα του νησιού, αναμειγμένη με ζάχαρη είναι η βάση του «υποβρυχίου» που διαδόθηκε σαν κέρασμα από το 19ο αιώνα στα σπίτια των πλουσίων Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Από κει διαδόθηκε και σε άλλες εθνότητες της Μικράς Ασίας (Αρμένιους, Εβραίους). Ακόμα και σήμερα το «άσπρο γλυκό» είναι το επίσημο γλυκό του Πατριαρχείου.
Σύμφωνα με δημοσίευμα στους Times του Λονδίνου, ερευνητές του πανεπιστημίου του Νότιγχαμ, ανέφεραν, στην Ιατρική Επιθεώρηση της Νέας Αγγλίας, ότι η μαστίχα, ακόμη και σε ελάχιστες ποσότητες, εξουδετερώνει το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (πρόσφατα και Ελληνες ερευνητές κατέληξαν στα ίδια συμπεράσματα).
Γεμιστά
Σε όλες τις μεσογειακές χώρες, από την Ελλάδα και την Ιταλία, μέχρι την Τουρκία, τις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, τα γεμιστά σε διαφορετικές εκδοχές είναι ένα κλασικό και πολύ αγαπημένο πιάτο του καλοκαιριού. Καθόλου περίεργο, αφού η ποικιλία των λαχανικών και των μυρωδικών της Μεσογείου δίνει άφθονο υλικό για εξαιρετικές μαγειρικές δημιουργίες.
Πιάτο καταπληκτικής διατροφικής αξίας με δεδομένη την πολύ υψηλή περιεκτικότητα της ντομάτας και της πιπεριάς σε αντιοξειδωτικές, αντιγηραντικές ουσίες (λυκοπένιο, β-καροτίνη και βιταμίνη C), αλλά και του ρυζιού και της πατάτας σε βιταμίνες κυρίως του συμπλέγματος Β. Το ελαιόλαδο επίσης έχει εξαιρετικές αντιοξειδωτικές και αντιγηραντικές ιδιότητες, αλλά βοηθάει και στην απορρόφηση του λυκοπενίου.
Μπίρα
Η μπίρα παρασκευάζεται από φυσικές πρώτες ύλες με υψηλή διατροφική αξία, όπως είναι το κριθάρι, η μαγιά, τα δημητριακά και το νερό, οι οποίες συμβάλλουν σ’ έναν υγιεινό τρόπο ζωής και μια ισορροπημένη διατροφή.
Η μπίρα διαθέτει πολλά ωφέλιμα συστατικά, όπως είναι οι αντιοξειδωτικές ουσίες, τα μεταλλικά άλατα, τα ιχνοστοιχεία και οι βιταμίνες (κυρίως του συμπλέγματος Β).
Προσφέρει πολλές βιταμίνες στον οργανισμό, αλλά καμία τροφή δεν παρέχει το σύνολο των ζωτικών ιχνοστοιχείων που χρειάζεται ο οργανισμός γι αυτό πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο για μια ισορροπημένη διατροφή.
Ντολμαδάκια γιαλαντζί
Τα αμπελόφυλλα δίνουν την ανεπανάληπτη λεπτή γεύση στα ντολμαδάκια και είναι μια εξαιρετική περίπτωση. Τα 100 g βρασμένα αμπελόφυλλα περιέχουν: 126 mg φώσφορο, 70 mg ασβέστιο, 33 mg κάλιο, 12 mg μαγνήσιο, 4 mg νάτριο και 2,6 mg χρώμιο. Yalanci σημαίνει «ψεύτικος» και γιαλαντζί ντολμάς είναι ο νηστίσιμος ντολμάς, χωρίς κρέας.
Πρόκειται για άλλο ένα είδος φαγητού που μοιραζόμαστε με όλες τις χώρες της Μεσογείου και πάντοτε με βάση το ρύζι και πολλά αρωματικά χόρτα – μπόλικο ξερό κρεμμύδι, λίγο σκόρδο, δυόσμο, μαϊντανό και λεμόνι.
Οσον αφορά τη θρεπτική τους αξία, εκτός από τα μέταλλα που δίνουν τα αμπελόφυλλα, περιέχουν βιταμίνες του συμπλέγματος Β (ρύζι), αντιοξειδωτικές ουσίες και βιταμίνη Ε (ελαιόλαδο), καθώς και αντιοξειδωτική βιταμίνη C (λεμόνι).
Μαριδάκι τηγανητό
Ενας κλασικός μεζές για την παραθαλάσσια ουζοποσία. Ενα ψαράκι που βρίσκεται στα καλύτερά του το καλοκαίρι και είναι πολύ πλούσιο σε βιταμίνη D και ασβέστιο, καθώς και σε ω-3 λιπαρά οξέα. Αν είναι και καλοτηγανισμένο σε ελαιόλαδο (που έχει χρησιμοποιηθεί μία και όχι δεκάδες φορές), παρέχει και τα πλουσιότατα θρεπτικά συστατικά του ελαιολάδου: τη βιταμίνη Ε, τις αντιοξειδωτικές πολυφαινόλες, καθώς και το σκουαλένιο.
Παγωτό: πόθος γεμάτος θερμίδες
Το παγωτό είναι το πιο αγαπημένο γλυκό σε ολόκληρο τον κόσμο, ο κρυφός πόθος όσων κάνουν δίαιτα και το λατρεύουν τα παιδιά. Προσφέρει πρωτεϊνες υψηλής βιολογικής αξίας, αφού βασικό συστατικό του είναι το γάλα, τις λιποδιαλυτές βιταμίνες Α και D, υδατάνθρακες, ζάχαρα και αρκετό λίπος. Και βέβαια, έχει αρκετές θερμίδες.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Μάρκο Πόλο έφερε τα μυστικά του παγωτού από την Ανατολή στην Ευρώπη μαζί με άλλες λιχουδιές.
Σίγουρα όμως οι Κινέζοι δίδαξαν τους Αραβες εμπόρους πώς να συνδυάζουν φρούτα και χιόνι, φτιάχνοντας έτσι ένα πρώτο είδος παγωτού.
Αυτοί με τη σειρά τους το δίδαξαν στους Ενετούς (κάπου εδώ εμφανίζεται ο Ενετός Μάρκο Πόλο) και αυτοί πέρασαν την τεχνογνωσία στους κατοίκους της Ρώμης. Σήμερα υπάρχει μια τεράστια ποικιλία για όλα τα γούστα, συμπεριλαμβανομένων των παγωτών light, που σας απαλλάσσουν από τις όποιες ενοχές.
Γενικά, αν δεν έχετε προβλήματα με το βάρος σας, τη χοληστερίνη ή το σάκχαρο, μπορείτε να τρώτε παγωτά, πάντοτε όμως με μέτρο. Ωστόσο, αν και περιέχει πρωτεϊνες, ασβέστιο και βιταμίνες, συστατικά που είναι καλά για τον οργανισμό, κάποια άλλα συστατικά του (πολλή ζάχαρη, πολλά λιπαρά) δεν κάνουν καθόλου καλό ούτε στην υγεία, αλλά ούτε και στη σιλουέτα.
Χωριάτικη σαλάτα: πάει με όλα…
Η χωριάτικη σαλάτα, κορωνίδα του καλοκαιρινού τραπεζιού, είναι ένα διαιτητικά σοφό πιάτο και παράλληλα ένα γευστικό αριστούργημα.
Το όνομά της πιθανόν οφείλεται στα υλικά της, που βρίσκονταν εύκολα σε κάθε ελληνικό κήπο όλο το καλοκαίρι: μια-δυο ντοματούλες, πιπεριές, αγγούρι, λίγη φέτα. Βέβαια, το ίδιο εύκολα βρίσκονται και σήμερα, σε όλα τα μανάβικα της χώρας. Οσο για το λάδι, ευτυχώς υπάρχει ακόμα σε κάθε σπίτι.
Οι ξένοι επισκέπτες τη λατρεύουν και την παραγγέλνουν ως κύριο και μοναδικό πιάτο. Δικαίως. Με μια-δυο φέτες ψωμί (υδατάνθρακες) αποτελεί ένα πλήρες γεύμα, αφού περιέχει λαχανικά, πρωτεϊνες (φέτα) και λιπαρά (ελαιόλαδο).
Τα υπέροχα… λαδομπούκια (αλλιώς «παπάρες»), δηλαδή μπουκίτσες ψωμιού στο ζουμί που μαζεύεται στο πιάτο της σαλάτας, συμπληρώνουν την καλοκαιρινή γευστική φιέστα.
Παχαίνει; Και βέβαια, αφού περιέχει γύρω στις 470 θερμίδες, ενώ μαζί με δυο φέτες ψωμί (80 θερμίδες η κάθε φέτα) μπορεί να ξεπεράσεις τις 600 θερμίδες. Αν είναι το μοναδικό σας πιάτο, έχει καλώς. Αλλιώς, καλύτερα να τη μοιραστείτε με τους άλλους…
Φραπέ: Ελληνική πατέντα… από τύχη
Εδώ και 51 χρόνια ο «κουνημένος» καφές με τον πλούσιο αφρό χαρακτηρίζει το ελληνικό καλοκαίρι. Η ιστορία του άρχισε το 1957 στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Ο διανομέας της Nestle στην Ελλάδα Γ. Δρίτσας παρουσίαζε ένα στιγμιαίο σοκολατούχο ρόφημα για παιδιά, το οποίο παρασκευαζόταν σε σέικερ. Ενας υπάλληλός του, ο κ. Βακόνδιος, επειδή δεν έβρισκε ζεστό νερό για να φτιάξει το νεσκαφέ του, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το σέικερ του σοκολατούχου ροφήματος και να τον φτιάξει με κρύο νερό.
Ο φραπέ -αποκλειστικά ελληνική πατέντα-, έστω και από τύχη, είχε πλέον γεννηθεί! Frapper στα γαλλικά σημαίνει «χτυπώ, ανακατεύω».
Η μέτρια χρήση της καφεϊνης δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στη υγεία. Στα παιδιά η καφεϊνη είναι καλό να αποφεύγεται διότι έχει ανορεξιογόνο δράση, προκαλεί υπερκινητικότητα και δεν έχει κάποια θρεπτική ιδιότητα. Επίσης στις έγκυες γυναίκες, σε άτομα με στεφανιαία νόσο και με έλκος στο στομάχι. Προσοχή στην αλληλεπίδραση με άλλα φάρμακα.
Ούζο: μεσογειακό ποτό με πολλές παραλλαγές
Οι περισσότεροι ίσως πιστεύετε ότι ούζο είναι μόνο το ελληνικό. Ομως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Σε όλες σχεδόν τις μεσογειακές χώρες υπάρχουν ποτά που αποτελούν παραλλαγές του ούζου: στη Γαλλία το pastis, στην Τουρκία το ρακί, στην Ιταλία η sambuca, στις χώρες της Μέσης Ανατολής το arak. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η προσθήκη γλυκάνισου (απλού ή αστεροειδούς), που τους προσδίδει το χαρακτηριστικό άρωμα και την ιδιαίτερη γεύση τους.
Εκτός από το γλυκάνισο και ανάλογα με τη συνταγή του κάθε κατασκευαστή, το ούζο παίρνει το άρωμά του και με ένα «κοκτέιλ» από άλλα αρωματικά, όπως το κάρδαμο, τα άνθη κανέλας, το μοσχοκάρυδο, το κόλιαντρο ακόμα και η μαστίχα, που προστίθενται με τη μορφή αιθέριων ελαίων.
Σύμφωνα με την παραδοσιακή μέθοδο, το ούζο παρασκευάζεται μετά τη ζύμωση των στέμφυλων (τσίπουρα) με διπλή απόσταξη.
Στην πρώτη προστίθεται το γλυκάνισο και στη δεύτερη τα άλλα αρωματικά.
Σήμερα, μικροί, κυρίως, παραγωγοί παρασκευάζουν το ούζο με την ανάμειξη αλκοόλης, νερού και ανηθόλης, που προέρχεται από τον γλυκάνισο, με την προσθήκη πάντοτε αρωματικών υλικών.
Η διατροφική του σημασία δεν είναι απόλυτα γνωστή, αλλά είναι βέβαιο ότι σε μέτρια ποσότητα συμβάλλει την καλή αγγειακή λειτουργία και στον περιορισμό των θρόμβων και των καρδιαγγειακών νοσημάτων.
– Σε μέτρια ποσότητα το ούζο συμβάλλει στην καλή αγγειακή λειτουργία και στον περιορισμό των θρόμβων και των καρδιαγγειακών νοσημάτων.
http://www.neo.gr
