Τι είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα;
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Ρευματοειδής Αρθρίτιδα
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (RA) προκαλείται από φλεγμονή of the lining in synovial (free moving) joints.
Μπορεί να προσβάλει οποιανδήποτε άρθρωση, συνήθως όμως προσβάλλει τις περιφερικές αρθρώσεις όπως τις αρθρώσεις των χεριών, των δαχτύλων των χεριών και των δαχτύλων των ποδιών.
Μπορεί να προκαλέσει λειτουργική ανικανότητα, δυνατό πόνο, και καταστροφή των αρθρώσεων και να οδηγήσει σε παραμόρφωση και πρόωρη θνησιμότητα.
Συνήθως προσβάλλει άτομα μεταξύ 25 και 55 ετών.
Σε αντίθεση με την οστεοαρθρίτιδα η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι συστηματική πάθηση και προσβάλλει το σώμα συμμετρικά.
Τι προκαλεί την ρευματοειδή αρθρίτιδα;
Η αιτία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας δεν είναι πλήρως αντιληπτή, είναι όμως γνωστό πως έχει να κάνει με το ανοσοποιητικό σύστημα.
Σαν αυτοάνοση ασθένεια επηρεάζει την φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, που είναι να προστατεύει το σώμα από οργανισμούς που εισβάλλουν σε αυτό, με αποτέλεσμα το σώμα να επιτίθεται στον ίδιο τον εαυτό του.
Ρευματοειδής αρθρίτιδα και ποιότητα ζωής
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα προκαλεί μεγαλύτερη εξασθένιση από ό,τι η οστεοαρθρίτιδα.
– Τα δύο τρίτα των ασθενών έχουν ήπια προς σοβαρή αναπηρία.
– Σχεδόν το 10% έχουν πολύ σοβαρή αναπηρία.
– 10 χρόνια μετά την έναρξη της, τουλάχιστον 50% των ασθενών στις αναπτυγμένες χώρες δεν μπορούν να κρατήσουν μια δουλειά με πλήρη απασχόληση.
– Πολυάριθμα δεδομένα δείχνουν μια μέση ελάττωση in life expectancy που κυμαίνεται μεταξύ 5 και 10 χρόνων.
Συχνότητα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα υπολογίζεται πως το 2004 επηρεάζει μεταξύ 0,5 και 1% του ενήλικα πληθυσμού ή περισσότερους από 20.000.000 ανθρώπους παγκόσμια.
Η συχνότητα της είναι περίπου 2,5 φορές μεγαλύτερη στις γυναίκες παρά στους άνδρες.
Θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας
Εφόσον δεν υπάρχει αποθεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας οι θεραπευτικοί στόχοι είναι οι εξής:
Ελάττωση των συμπτωμάτων που επηρεάζουν τις αρθρώσεις.
Επάνοδος της πλήρους λειτουργίας.
Διατήρηση της ύφεσης.
Η θεραπεία τις περισσότερες φορές περιλαμβάνει κάποιο συνδυασμό ασκήσεων, ανάπαυσης, προστασίας της άρθρωσης και φυσιοθεραπεία και εργασιοθεραπεία.
Χειρουργική επέμβαση είναι δυνατή για αρθρώσεις που έχουν πάθει ζημιά και είναι επώδυνες.
Τα φάρμακα για την ρευματοειδή αρθρίτιδα χωρίζονται σε τρεις κυρίως ομάδες:
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAIDs):
Μη επιλεκτικά ( π.χ. naproxen, ibuprofen, diclofenac, meloxicam)
Επιλεκτικούς COX-2 αναστολείς (π.χ.lumiracoxib, celecoxib,rofecoxib)
Κορτικοστεροειδή (π.χ. hydrocortisone, prednisolone)
Disease modifying αντιρρευματικά φάρμακα (DMARDs)
Συνθετικά (π.χ. methotrexate, leflunomide)
Βιολογικά (π.χ. infiximab, etanercept,adalimunab)
Ρευματοειδής Αρθρίτιδα:Πρέπει να αντιμετωίζεται σαν επείγον περιστατικό;
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας άλλαξε ριζικά τα τελευταία 10 χρόνια μια και η συσσωρευμένη εμπειρία των κλινικών Ρευματολόγων και των ερευνητών έχει δείξει ότι η καθυστέρηση της θεραπείας έστω και για μερικούς μήνες μπορεί να έχει σημαντικά αρνητικά επακόλουθα στην πορεία της νόσου.
Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες που έχουν παρουσιαστεί στο τελευταίο ετήσιο συνέδριο Ρευματολογίας που έγινε στη Στοκχόλμη τον Ιούνιο του 2002 επικυρώνει τις κλινικές παρατηρήσεις που αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Οι ασθενείς με Ρευματοειδή Αρθρίτιδα που άρχισαν θεραπεία εντός 3 μηνών από την εμφάνιση της ασθένειας τους έχουν πολύ πιο καλά αποτελέσματα και ανταπόκριση στην θεραπεία τους σε σύγκριση με τα άτομα που δεν άρχισαν θεραπεία εντός 20 μηνών από την έναρξη της ασθένειας τους.
Αυτή η μελέτη που έγινε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βιέννης σύγκρινε 20 άτομα με Ρευματοειδή Αρθρίτιδα που η ασθένεια τους άρχισε περίπου εντός 3 μηνών και 20 άτομα που η ασθένεια τους άρχισε πριν από 20 μήνες περίπου. Οι δύο ομάδες ήταν παρόμοιες όσον αφορά την ηλικία τους και το φύλο τους.
Και στις δύο ομάδες έδωσαν θεραπεία με φάρμακα τροποποιητικά της νόσου (DMARDS). Μετά από 3 μήνες και χρησιμοποιώντας πάρα πολλές μεθόδους μέτρησης της ενεργητικότητας της πάθησης έχουν επισημάνει στατιστικώς σημαντική διαφορά στην ανταπόκριση των δύο ομάδων.
Μετά από 1 χρόνο οι ακτινολογικές αλλοιώσεις-διαβρώσεις- ήταν πολύ πιο σοβαρές στους ασθενείς που καθυστέρησαν την έναρξη της θεραπείας τους.
Μετά από 3 χρόνια η βελτίωση των ασθενών, που άρχισαν θεραπεία από νωρίς, ήταν στατιστικώς σημαντική, σύμφωνα με τον δείκτη DAS, σε σύγκριση με τους ασθενείς που άρχισαν θεραπεία καθυστερημένα.
Το συμπέρασμα που είναι πέρα πάσης αμφιβολίας επιστημονικά και μεθοδολογικά τεκμηριωμένο, είναι ότι η έγκαιρη διάγνωσης και η άμεση έναρξη της θεραπείας με τροποποιητικά της νόσου φάρμακα (DMARDS) μπορούν να σταματήσουν ή να επιβραδύνουν σημαντικά την πορεία της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας.
Γι αυτό σήμερα άτομα που παρουσιάζουν αρθραλγίες, πρωινή δυσκαμψία, συμμετρική προσβολή των αρθρώσεων θα πρέπει άμεσα να παραπέμπονται στους ειδικούς Ρευματολόγους για λόγους έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας. Έγκαιρη θεραπεία σημαίνει ποιότητα ζωής και πολύ σημαντικά μειωμένα έξοδα για το άτομο και το κράτος.
