Τι μαθαίνουμε από τα νήπια
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Είναι τρυφερά, γεμάτα φαντασία και λένε τις πιο έξυπνες ατάκες. Τα παιδιά νηπιακής ηλικίας είναι η καλύτερη παρέα, γιατί μαζί τους δεν βαριέσαι ποτέ!
Νήπια. Τόσο ιδιαίτερα, χαρισματικά και μοναδικά πλάσματα! Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, τις γκρίνιες, τα κλάματα και τις υστερίες τους και ας αγαπήσουμε το χιούμορ, την προσωπικότητα και την ενέργειά τους. Γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλοί λόγοι που τα κάνουν αξιαγάπητα. Όπως οι παρακάτω:
Αγαπούν την περιπέτεια
Για τα νήπια, ο κόσμος όλος είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Με εκπλήξεις, κινδύνους και μοναδικές εμπειρίες. Ο γιος της φίλης μου, ο μικρός Νικολάκης, κάθε φορά που έβλεπε ένα αεροπλάνο να προσγειώνεται μας έλεγε πως το κατέβασε ο ίδιος με τις μαγικές του δυνάμεις. Τα νήπια «πιστεύουν» πως είναι ικανά για τα πάντα. Να σκαρφαλώσουν στο φεγγάρι, να πετάξουν πάνω από τον ωκεανό, να περπατήσουν στον τοίχο, να ανοίξουν λαγούμια στη γη. Και αυτή η πίστη τους για το αδύνατο είναι που τους χαρίζει αυτή τη μαγεία. Τα νήπια είναι φυσικοί ορειβάτες. Σε νεαρή ηλικία θα βάλουν ως στόχο την κατάκτηση της κορυφής του καναπέ και, όταν αυτή θα έχει κατακτηθεί, θα βάλουν μπρος να κατακτήσουν τους πάγκους, τα τραπέζια και οτιδήποτε άλλο φαίνεται σε εμάς ακατόρθωτο.
Είναι δημιουργικά
Μόλις χτίσουν ένα κάστρο, αμέσως το γκρεμίζουν και φτιάχνουν ένα νησάκι. Δεν τους αρέσει; Το καταστρέφουν και φτιάχνουν ένα σπίτι με πόρτες, παράθυρα, αλλά και ειδική πορτούλα για το γάτο, σαν αυτό που βλέπουν στα κινούμενα σχέδια. Αν είσαι τυχερός, θα μπορέσεις να «κλέψεις» μια υπέροχη ζωγραφιά του πριν τη σκίσει, την καταστρέψει ή τη μουτζουρώσει. Εκείνο θα την καταστρέψει, γιατί τη θεωρεί ημιτελή. Γιατί για το νήπιό σας καμιά ζωγραφιά δεν είναι τόσο ωραία ή τόσο μεγάλη, ώστε να χωρέσει το μεγαλείο της δημιουργικότητάς του.
Είναι αποφασιστικά και ανεξάρτητα
Κάποιες φορές είναι τόσο ανεξάρτητα που δεν δέχονται να τα ταΐσεις ή να τα ντύσεις ή να τα βοηθήσεις ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί, καθώς περνάει ο καιρός, τα νήπια μαθαίνουν να παίρνουν απλές αποφάσεις. Είναι εντυπωσιακό το πώς αναπτύσσουν μέρα με τη μέρα την προσωπικότητά τους. Θέλουν μόνο αγγούρι στη σαλάτα τους και όχι κάππαρη. Δε θέλουν τίποτε πράσινο στο πιάτο τους. Πατάτες τρώνε μόνο χωρίς το κρέας, και το ψάρι το θέλουν μόνο ψητό. Ένα πρωί η Μαργαρίτα ξύπνησε και είπε πως θα φοράει μόνο ροζ. Και το έκανε. Για έναν ολόκληρο χρόνο δεν φόρεσε κανένα άλλο χρώμα ούτε στην Barbie της. Κάποιες φορές δείχνουν τόσο σίγουρα, που οι γονείς μπερδεύουν την αποφασιστικότητά τους με το πείσμα. Όμως, οι ψυχολόγοι λένε πως η αποφασιστικότητα είναι το πρώτο βήμα για την ανεξαρτησία τους.
Μας διασκεδάζουν χωρίς να το ξέρουν
Ποιος χρειάζεται την τηλεόραση όταν έχει μπροστά του ένα νήπιο; Κάθε φορά που επισκέπτομαι τον τετράχρονο γιο της φίλης μου, νομίζω πως είμαι σε μια πριβέ προβολή. Αλλάζει συνέχεια ρόλους (κάνει πως κοιμάται, μαγειρεύει, μεταμορφώνεται σε υδραυλικό), δημιουργεί καινούργια σενάρια και μιλάει τουλάχιστον τρεις γλώσσες. Οι δύο ακαταλαβίστικες. Ακόμη περισσότερο διασκεδαστικά είναι όταν τα παρακολουθείς χωρίς να το γνωρίζουν. Η stand-up comedy του νηπίου είναι καλύτερη κι από το πιο δημοφιλές σόου. Ακριβώς επειδή είναι αυθόρμητη.
Κάνουν εύκολα πιστούς φίλους
Αφού περάσουν τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής τους σε μια σχεδόν «εγωκεντρική» πορεία, στα τρία αρχίζουν και κινητοποιούνται κοινωνικά. Το νήπιο χρειάζεται τον κολλητό του για να παίξει, να του πει τα μυστικά του, να μοιραστεί τα παιχνίδια του, να τσακωθεί. Μοιρασιά, αγάπη, ανταλλαγή, καβγάδες, όλα είναι βήματα προς την ανεξαρτησία αλλά και το χτίσιμο της προσωπικότητάς του.
Κάνουν καλή παρέα
Τα μωρά είναι σίγουρα γλυκά, αλλά δεν είναι και η καλύτερη παρέα. Ενώ η δύναμη της επικοινωνίας ενός νηπίου είναι τεράστια. Στο σούπερ μάρκετ, θα δώσει τη δική του ερμηνεία για τα καταναλωτικά είδη, θα περιπλανηθεί, θα βρει αυτό που του αρέσει. Στο αυτοκίνητο, θα περιγράψει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τα πάντα: τις πινακίδες, τη σηματοδότηση, τα παράξενα κτίρια. Στα μάτια του ακόμη και μια λακκούβα με νερό είναι μια μεγάλη θάλασσα, ένα κακό οδόστρωμα ένα τραμπολίνο. Τα νήπια μπορούν να μεταμορφώσουν μια απλή βόλτα στο περίπτερο σε ένα μαγικό ταξίδι φαντασίας.
Είναι βοηθητικά
Εντάξει, ίσως όχι το δικό σας, αλλά υπάρχει πιο όμορφη σκηνή από ένα τρίχρονο κοριτσάκι που προσπαθεί να μιμηθεί τη μαμά του πλένοντας την κούκλα της; Ή που σου φέρνει το τηλεκοντρόλ όταν εσύ βαριέσαι να σηκωθείς; Επίσης, τα νήπια είναι τρυφερά και στοργικά και ανταποδίδουν εύκολα την αγάπη που έχουν λάβει από τους γύρω τους.
Έχουν φαντασία
Για εσάς, το συρτάρι της κουζίνας περιέχει απλώς μαχαιροπίρουνα. Για το νήπιο, πρόκειται για έναν κόσμο γεμάτο καινούργια, μαγικά εργαλεία. Το πιρούνι είναι μια τσουγκράνα, και δύο μαχαίρια μαζί ο έλικας ενός αυτοσχέδιου ελικοπτέρου που πετάει ψηλάαααααα! Τα (τακτοποιημένα) συρτάρια σας είναι τα πρώτα απαγορευμένα σημεία που πάντα κρύβεται ένας καινούργιος θησαυρός. Μια κάλτσα που θα φορέσει στο κεφάλι μεταμορφώνεται σε σκούφο, ένα κασκόλ σας γίνεται κουβέρτα, και ένα ζευγάρι παπούτσια το φοράει στα χέρια και διασχίζει στα τέσσερα το δωμάτιο. Η ζωή μαζί τους δεν είναι ποτέ πληκτική.
Φιλάνε όμορφα
Όταν τους ζητάς φιλάκι, συνήθως δεν θέλουν, άλλωστε όλοι οι ενήλικοι κάποια στιγμή τα «εκβιάζουμε» για φιλάκι. Όταν, όμως, μας φιλήσουν εκείνα για πρώτη φορά, θα το κάνουν με τόση ένταση και χαρά που θα νιώθεις να φουντώνει μέσα σου μια πρωτόγνωρη αγάπη. Που δεν μοιάζει με καμία άλλη.
Είναι γλωσσοπλάστες
«Η μαμά της Κατερίνας κουρεύει μαλλιά και είναι κουρεύτρια», «Κοίτα πόσες πολλές θάλασσες», «Δεν σου δώνω από το παγωτό μου». Η απόλυτη κατάργηση των γλωσσικών κανόνων δείχνει τόσο χαριτωμένη όταν πρόκειται για τα νήπια. Δημιουργούν καινούργιες λέξεις, χρόνους, έννοιες. Η ανάπτυξη της Γλώσσας στο παιδί είναι ένα απόλυτα αυτόνομο πεδίο. Και τόσο πλούσιο σε φαντασία.
Ρωτούν συνέχεια…
… και τα πιο απίθανα πράγματα: «Γιατί οι μύγες πετάνε προς τα πάνω;», «Πού πήγε ο μπαμπάς;», «Γιατί αυτό;», «Γιατί το άλλο;». Για τα νήπια, ο κόσμος των μεγάλων είναι ένας πλανήτης ανεξερεύνητος. Γι’ αυτά, κάθε μέρα είναι ένα βήμα προς τη γνώση και την κατάκτηση. Εμάς, πάλι, στις τόσες αναπάντητες ερωτήσεις μας μας βοηθούν να σκεφτούμε πόσα λίγα ξέρουμε για το θαύμα που λέγεται ζωή.
Τους αρέσει το διάβασμα
Αν οι ερωτήσεις βοηθούν τα νήπια να καταλάβουν τον κόσμο, το διάβασμα τους ανοίγει τις πόρτες για να μπουν σε έναν καινούργιο κόσμο: αυτόν της φαντασίας. Ακόμη κι αν δεν ξέρουν να διαβάζουν, συγκεντρώνονται με έναν τρόπο μοναδικό στις εικόνες. Σε ορισμένα αρέσει να κάθονται και να ακούν, και σε άλλα να παρεμβαίνουν στις εικόνες. Όπως και να έχει, το διάβασμα είναι για τα νήπια δημιουργικότητα, φαντασία, επικοινωνία.
Σκαλίζουν τη μύτη τους
«Κοίτα, μαμά, από τη σπηλιά έβγαλα μια μεγάλη μαμούνα». Ναι, είναι μια συνήθειά τους που μας εκνευρίζει, όμως τα ίδια τη θεωρούν μεγαλειώδη. Το ίδιο και τους «θησαυρούς» που ανακαλύπτουν μέσα της.
Είναι ειλικρινή και δεν κρατούν μυστικά
Πολύ απλά, γιατί δεν πιστεύουν σε αυτά. Από ένα νήπιο δεν μπορείς να πάρεις ποτέ τίποτε εκβιαστικά. Θα πάρεις αυτό ακριβώς που νιώθει. Είναι ευτυχισμένο; Θα γελάει. Το μάλωσες; Θα σου θυμώσει. Μυρίζει το στόμα της γιαγιάς; Δεν θα τη φιλήσει. Τα νήπια είναι αυτό ακριβώς που νιώθουν, και αυτό τα κάνει αξιολάτρευτα.
Η ζωή μαζί τους είναι απρόβλεπτη
Και γι’ αυτό καθόλου βαρετή. Τη μια μέρα θέλουν ένα κίτρινο μπουφάν, την άλλη δεν μπορούν να δουν το κίτρινο ούτε σε καλαμπόκι στο πιάτο τους. Σήμερα αγαπούν το αρκούδι τους, αύριο το πετάνε από το παράθυρο. Τη μια ανακαλύπτουν το παγωτό, την επόμενη στιγμή το πετάνε κάτω.
Είναι γεμάτα ζωντάνια
Τα νήπια είναι η ενσάρκωση της ενεργητικότητας. Ξυπνούν στις 6.00 το πρωί, περπατούν, τρέχουν, πηδάνε, παίζουν, και συγχρόνως μιλούν, καβγαδίζουν. Ίσως κάποιες φορές νιώθετε εξαντλημένες, αλλά τα παιδιά λειτουργούν και σαν φορτιστές μπαταρίας. Σκεφτήκατε ποτέ πώς είχατε όλη αυτή την ενέργεια; Δεν υπάρχουν πιο θετικά πλάσματα από τα νήπια.
Αλλάζουν γνώμη πολύ εύκολα
«Θέλεις να παίξεις με τη Μαριάνα;», «Όχι, θέλω να παίξω με τη Μαριάννα». «Θέλεις παγωτό;», «Όχι, ναι». Αποφασίζουν να κάνουν κάτι, και στα επόμενα δευτερόλεπτα που κάτι άλλο θα τραβήξει την προσοχή τους, θα αλλάξουν γνώμη και θα θελήσουν να ασχοληθούν με αυτό. Το κάθε ερέθισμα αποτελεί μια νέα πρόκληση για αυτά.
