Χαλάρωση του κόλπου και λειτουργικά γυναικολογικά προβλήματα
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Μυρίλλας Γράφτηκε στις ,
Τριάντα εκατομμύρια Αμερικανίδες πάσχουν από συμπτώματα κολπικής χαλάρωσης και ακράτειας των ούρων από προσπάθεια. Πολλές γυναίκες δυσκολεύονται να ελέγξουν τα ούρα τους σε ορισμένες συνθήκες ή διαπιστώνουν αλλαγές στις εντερικές τους συνήθειες. Τα δύο παραπάνω συμπτώματα ενδέχεται να σχετίζονται με ένα σύνολο συνήθων προβλημάτων που απορρέουν από τον τοκετό, τη γήρανση ή συνδυασμό των δύο. Τα παραπάνω προβλήματα αναφέρονται συνολικά ως πυελική χαλάρωση.
Πολλές γυναίκες υποφέρουν χωρίς λόγω από καταστάσεις οι οποίες σχετίζονται με την πυελική χαλάρωση. Εάν παρουσιάζετε οποιοδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα, επικοινωνήστε μαζί μας στο (210) 72.92.055 ή χρησιμοποιήστε τη φόρμα Γρήγορης Επικοινωνίας στα δεξιά. Η κατάλληλη διάγνωση και θεραπεία δίνει συνήθως στους ασθενείς τη δυνατότητα να έχουν ξανά μια ζωή χωρίς τις ενοχλήσεις και τη δυσφορία που σχετίζονται με την πυελική χαλάρωση.
Ο στόχος μας είναι η εξοικείωσή σας αφενός με τις διάφορες μορφές πυελικής χαλάρωσης και αφετέρου με τα αίτια, τα συμπτώματα και τη θεραπεία τους. Στα όργανα της πυέλου περιλαμβάνονται ο κόλπος, η μήτρα, η ουροδόχος κύστη και το ορθό. Τα εν λόγω όργανα συγκρατούνται στη θέση τους από τρεις τύπους υποστηρικτικών δομών: 1) τους μύες, 2) στρώματα ιστού που ονομάζονται περιτονία 3) και τους συνδέσμους. Όταν, για διάφορους λόγους, οι υποστηρικτικές αυτές δομές υφίστανται βλάβη, ένα ή περισσότερα από τα πυελικά όργανα ενδέχεται να εμφανίσουν χαλάρωση και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και να προεκβάλουν εκτός του κόλπου. Οι περιπτώσεις αυτές καλούνται ανωμαλίες στήριξης της πυέλου.
Κατά τον τοκετό, καθώς το μωρό περνάει μέσα από το γεννητικό κανάλι, οι μύες, η περιτονία και οι σύνδεσμοι χωρίζονται και υπάρχει το ενδεχόμενο εξασθένισής τους. Η εξασθένιση αυτή παρουσιάζει σταδιακή επιδείνωση και, με την πάροδο του χρόνου, ενδέχεται να προκαλέσει πρόπτωση των οργάνων της πυέλου από τη φυσιολογική τους θέση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εξασθένιση αυτή των μυών και του ιστού ενδέχεται να εκδηλωθεί ακόμα και σε γυναίκες που δεν έχουν τεκνοποιήσει. Στις γυναίκες αυτές τα αίτια μπορεί να είναι τα εξής:
• Κληρονομική αδυναμία των υποστηρικτικών ιστών.
• Ασυνήθιστη καταπόνηση των υποστηρικτικών ιστών εξαιτίας χρόνιου βήχα.
• Ασυνήθιστη αύξηση της κοιλιακής πίεσης.
• Παχυσαρκία.
Τα γενικά συμπτώματα που σχετίζονται με την πυελική χαλάρωση εξαρτώνται από προσβαλλόμενα όργανα. Συχνά, παρουσιάζεται αίσθημα βάρους ή πληρότητας. Ενδέχεται επίσης να υπάρχει απώλεια μικρής ή μέτριας ποσότητας ούρων μετά από φυσιολογικές φυσικές δραστηριότητες, όπως το γέλιο, ο βήχας, το περπάτημα ή το τρέξιμο. Σε πιο προχωρημένες και σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να σημειωθεί ακόμα και προεκβολή μάζας από την είσοδο του κόλπου. Ανάλογα με το εμπλεκόμενο όργανο ή όργανα, οι ανωμαλίες στήριξης της πυέλου ορίζονται πιο συγκεκριμένα ως:
• Κυστεοκήλη.
• Ουρηθροκήλη (τις περισσότερες φορές η κυστεοκήλη και η ουρηθροκήλη εμφανίζονται από κοινού – κυστεοουρηθροκήλη).
• Ορθοκήλη.
• Εντεροκήλη.
• Πρόπτωση της μήτρας.
Η κυστεοκήλη οφείλεται σε πτώση ή κάθοδο της ουροδόχου κύστης από τη φυσιολογική της θέση. Το συνηθέστερο σύμπτωμα που σχετίζεται με την κυστεοκήλη είναι η δυσκολία πλήρους κένωσης της ουροδόχου κύστεως. Αυτό μπορεί να σχετίζεται με λοιμώξεις της κύστεως. Οι μεγάλες κυστεοκήλες μπορεί να προκαλέσουν υπερπλήρωση της ουροδόχου κύστεως και διαρροή μικρών ποσοτήτων ούρων. Η διαρροή είναι συχνότερη κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων, όπως το περπάτημα ή κρίσεις βήχα.
Η ουρηθροκήλη εμφανίζεται συνήθως σε συνδυασμό με κυστεοκήλη. Και οι δύο καταστάσεις έχουν ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, τη ακούσια απώλεια ούρων, ιδίως όταν ασκείται αυξημένη πίεση στην κοιλιά κατά το περπάτημα, τα άλματα, το βήχα, το φτάρνισμα, το γέλιο ή τις απότομες κινήσεις. Ορθοκήλες σημειώνονται όταν υπάρχει προεκβολή του ορθού εντός ή εκτός του κόλπου.
Οι ορθοκήλες οφείλονται συνήθως σε τραυματισμούς κατά τον τοκετό. Λόγω της εξασθένισης ή της διόγκωσης του ορθού, η δραστηριότητα του εντέρου γίνεται δυσκολότερη.
Η εντεροκήλη συνίσταται σε προεκβολή του λεπτού εντέρου στο οπίσθιο τοίχωμα του κόλπου.
Η πρόπτωση της μήτρας συνίσταται σε υποχώρηση ή μετατόπιση της μήτρας από τη φυσιολογική της θέση. Ο βαθμός της σοβαρότητας ποικίλλει αναλόγως της καθόδου. Η κατάσταση αυτή προκαλεί γενικό αίσθημα βάρους και πληρότητας ή την αίσθηση ότι η μήτρα αποκολλάται.
Η διάγνωση αυτών των προβλημάτων περιλαμβάνει τη λήψη πλήρους ιστορικού και τη φυσική εξέταξη. Ανάλογα με τις συνθήκες, άλλες εξετάσεις περιλαμβάνουν τη λήψη επιχρίσματος με στυλεό, ουροδυναμικές μελέτες (ανώδυνες λειτουργικές μελέτες της ουροδόχου κύστεως και της ουρήθρας με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή που διαρκούν 15 έως 20 λεπτά), ουρηθροκυστεοσκόπηση (με τη χρήση οργάνου για την αξιολόγηση του εσωτερικού της ουροδόχου κύστεως και της ουρήθρας) και τη λήψη ακτινογραφιών του ουροποιητικού συστήματος.
Για κάθε πρακτικό λόγο, η οριστική θεραπεία συνίσταται σε χειρουργική αποκατάσταση των ειδικών ανά περίπτωση ανωμαλιών.
