Λίπανση της Ελιάς
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Η ελιά γενικά δεν θεωρείται απαιτητικό είδος και μπορεί να αναπτυχθεί σε μεγάλη ποικιλία εδαφικών τύπων. Η λίπανση αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της διαχείρισης του ελαιώνα και στοχεύει στη διατήρηση της καλής γονιμότητας και της φυσικής κατάστασης του εδάφους του ελαιώνα. Η κατάσταση του εδάφους έχει άμεση επίδραση στη συγκράτηση του νερού, στον αερισμό του και επιδρά στην ανάπτυξη όχι μόνο των ριζών, αλλά και των μικροοργανισμών.
Οι ανάγκες κάθε ελαιώνα για θρεπτικά στοιχεία εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες όπως η υγρασία του εδάφους, η χημική και μηχανική του σύσταση, η ποικιλία της ελιάς, η πυκνότητα φύτευσης, η ηλικία και παραγωγικότητα των δέντρων κ.λ.π.. Συνεπώς οι ποσότητες των λιπασμάτων και ο τρόπος εφαρμογής τους πρέπει να προσδιορίζονται κατά περίπτωση.
Οι πραγματικές ανάγκες ενός ελαιώνα σε θρεπτικά στοιχεία εξακριβώνονται με τη βοήθεια αναλύσεων εδάφους και την εφαρμογή χημικής ανάλυσης φυτικών ιστών (φυλλοδιαγνωστικής).
Η λίπανση της ελιάς μπορεί να εφαρμοστεί είτε με ανόργανα λιπάσματα, είτε με οργανικά υλικά (ζωική κοπριά, κομπόστα ή χλωρή λίπανση).
Οργανική Λίπανση
Η δομή, το βάθος, η γονιμότητα, η πανίδα και οι μικροοργανισμοί του εδάφους πρέπει να διατηρούνται και η οργανική και η ανόργανη ύλη πρέπει να ανακυκλώνονται όπου αυτό είναι δυνατόν.
Τα λιπάσματα πρέπει να χρησιμοποιούνται στη μικρότερη δυνατή ποσότητα, μόνο όταν η ανάλυση εδάφους και η φυλλοδιαγνωστική δικαιολογούν τη χρησιμοποίησή τους. Επίσης είναι απαραίτητο να τηρούνται αρχεία με όλες τις αναλύσεις εδάφους και φύλλων καθώς επίσης και των διαφόρων εφαρμογών λιπασμάτων.
Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται κυρίως τα οργανικά λιπάσματα και μόνον συμπληρωματικά να χρησιμοποιούνται ανόργανα λιπάσματα. Μία ορθολογική λίπανση των δένδρων με άζωτο μπορεί να γίνει όταν είναι γνωστή η περιεκτικότητα του εδάφους σε άζωτο καθώς και οι ανάγκες των δένδρων σε άζωτο.
Πρακτικές βελτίωσης της περιεκτικότητας του εδάφους σε οργανική ουσία:
Καλλιέργεια: Τα πειραματικά δεδομένα έχουν δείξει ότι εφαρμόζοντας καλλιέργεια μια φορά το χρόνο (συνήθως αργά το χειμώνα) πετυχαίνουμε καταπολέμηση των ζιζανίων και παράλληλα προστασία του εδάφους από τη απώλεια εδαφικής υγρασίας.
Κοπριά: Η παραγωγή κοπριάς πραγματοποιείται με ανάμιξη των στερεών και υγρών ζωικών απορριμμάτων με κάποιο απορροφητικό υλικό (σανό, άχυρο κλπ).
Η περιεκτικότητα της σε οργανική ουσία επηρεάζεται από το είδος του ζώου και τις συνθήκες συλλογής και διατήρησης.
Η κοπριά επιβάλλεται να εφαρμόζεται πάντα χωνεμένη και στις κατάλληλες ποσότητες γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος αποστράγγισης νιτρικών και εκπομπής αερίων από το έδαφος. Υπάρχει επίσης κίνδυνος επιβάρυνσης του εδάφους με οργανικούς ρύπους και βαρέα μέταλλα.
Κόμποστ: Το κόμποστ (compost) παρασκευάζεται από οργανικά υλικά (άχυρα, σανό, υπολείμματα κηπευτικών καλλιεργειών και απόβλητα γεωργικών βιομηχανιών), που κατά τη φάση της αποσύνθεσής τους αναπτύσσουν υψηλές θερμοκρασίες.
Η διαδικασία κομποστοποίησης (composting) έχει στόχο τη μετατροπή κάθε οργανικού υπολοίπου ή αποβλήτου σε χούμο. Το κομπόστ συγκριτικά με την κοπριά είναι οργανικό λίπασμα ταχείας αποδέσμευσης.
Χλωρή λίπανση: Η χλωρή λίπανση καλύπτει το έδαφος στο διάστημα κατά το οποίο δεν καλλιεργούνται φυτά με αποτέλεσμα την προστασία της μηχανικής σύστασης και δομής του εδάφους, τον περιορισμό της διάβρωσης από τις βροχοπτώσεις και την δημιουργία των συνθηκών για τον σχηματισμό του χούμου.
Οι χλωρές λιπάνσεις εφαρμόζονται σε χρονικά διαστήματα αραιότερα από το ένα έτος. Τα φυτά που χρησιμοποιούνται είναι :
- Αζωτοδεσμευτικά φυτά, όπως τα φθινοπωρινά ψυχανθή (κουκιά, λούπινο, βίκος, ετήσιο τριφύλλι)
- Φυτά που καταναλώνουν άζωτο, όπως η σίκαλη και βρώμη και γενικά τα είδη ταχείας και μεγάλης ανάπτυξης
- Φυτά σταυρανθή ή αγρωστώδη, σε συγκαλλιέργεια με ψυχανθή.
Αμειψισπορά: Στην Ελλάδα οι πιο συνηθισμένες ετήσιες καλλιέργειες που πραγματοποιούνται περιλαμβάνουν τα σιτηρά (π.χ. σιτάρι, κριθάρι), τα όσπρια (φακές, ρεβίθια, κουκιά, φάβα κ.α..), τα κτηνοτροφικά ψυχανθή (π.χ. βίκος, τριφύλλι, μηδική) και τις πατάτες.
Όλα τα ψυχανθή (όσπρια και κτηνοτροφικά) εμπλουτίζουν το έδαφος με άζωτο, δεσμεύοντας το ατμοσφαιρικό άζωτο σε μορφές που μπορούν να απορροφηθούν από τα φυτά, εξαιτίας των συμβιωτικών αζωτοβακτήριων που φέρουν στις ρίζες τους.
Η αμειψισπορά με ψυχανθή αποτελεί μια παλιά μέθοδος φυσικής λίπανσης ενός αγρού με άζωτο. Όπως είναι γνωστό από πιο παλιές μελέτες η μηδική (Medicago spp.) είναι δυνατόν να δεσμεύσει υπό ευνοϊκές συνθήκες μέχρι και 25 kg άζωτο/στρέμμα ετησίως, ενώ το λειμώνιο τριφύλλι (Trifolium pratense) μέχρι 15 kg.
Δημιουργία επίστρωσης στην επιφάνεια του εδάφους (mulching): Εμπλουτισμός του εδάφους με οργανική ουσία αλλά και συγκράτηση της υγρασίας που βελτιώνεται με την κάλυψη του εδάφους από τα φυτικά υπολείμματα, εξαιτίας της απορρόφησης μεγαλύτερων ποσοτήτων βρόχινου νερού και της μείωσης της εξάτμισης, που συνδέονται άμεσα με την καλή φυτρωτικότητα των σπόρων. Πρέπει να εφαρμόζεται το χειμώνα διότι το έδαφος είναι περισσότερο ευαίσθητο στις διαβρώσεις από τις έντονες βροχοπτώσεις.
Ανόργανη Θρέψη
Η ελιά έχει ανάγκη από την ετήσια εφαρμογή αζώτου και αντιδρά κατά τρόπο θεαματικό στην αζωτούχο λίπανση.
Η αντίδρασή της στα καλιούχα λιπάσματα, άλλοτε είναι μικρή ή δεν υπάρχει, αλλά αρκετά συχνά είναι θετική. Αυτό εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τις εδαφοκλιματικές συνθήκες και το ιστορικό της λίπανσης του ελαιώνα.
Συνήθως, η προσθήκη Ρ σε ετήσια βάση δεν είναι απαραίτητη (και πρέπει να εφαρμόζεται μόνο εφόσον η φυλλοδιαγνωστική δείξει προβλήματα θρέψης για το συγκεκριμένο στοιχείο.
Από τα ιχνοστοιχεία, η συνηθέστερη τροφοπενία για την ελιά είναι αυτή του (Β).
Οι ποσότητες των λιπασμάτων που θα απαιτηθούν και ο τρόπος της εφαρμογής τους επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες.
Οι σπουδαιότεροι από τους οποίους είναι η υγρασία του εδάφους, η χημική και κυρίως η μηχανική του σύσταση, η ποικιλία, η πυκνότητα φύτευσης, η ηλικία, η παραγωγικότητα των δέντρων κ.λπ. Επομένως, είναι απαραίτητη η εξατομίκευση των αναγκών για κάθε συγκεκριμένο ελαιώνα.
Εφαρμογή λίπανσης
Αφού γίνουν γνωστές οι απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία και οι ιδιότητες του εδάφους πρέπει να καθορισθούν:
- Ο χρόνος εφαρμογής των λιπασμάτων
- Ο τύπος των λιπασμάτων που θα χρησιμοποιηθούν
- Η ποσότητα των λιπασμάτων (ανάλογα με την περιεκτικότητά τους σε θρεπτικά στοιχεία)
- Οι απαραίτητες διορθωτικές ενέργειες για βελτίωση της γονιμότητας του εδάφους
- Η κατάλληλη μέθοδος εφαρμογής, ανάλογα με τα διαθέσιμα μέσα και τις εδαφοκλιματικές συνθήκες.
Γενικά, η εφαρμογή Κ και Ρ καλό είναι να γίνεται μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου. Αρκετά πιο σημαντική πάντως είναι η σωστή χρονικά εφαρμογή των αζωτούχων λιπασμάτων.
Ενδεικτικά, η λίπανση με Άζωτο πραγματοποιείται από μέσα Ιανουαρίου (θειική αμμωνία) έως μέσα Φεβρουαρίου (ασβεστούχος νιτρική αμμωνία). Αν εφαρμοσθεί συμπληρωματική αζωτούχος λίπανση, αυτή πρέπει να εφαρμοσθεί πριν το τέλος των βροχοπτώσεων (μετά τα μέσα Μαρτίου για την περιοχή της Κρήτης).
Γενικά, καλό είναι να προτιμώνται τα απλά από τα σύνθετα λιπάσματα.
Σε περίπτωση που χρησιμοποιηθούν σύνθετα λιπάσματα, αυτά θα πρέπει να περιέχουν την κατάλληλη αναλογία θρεπτικών στοιχείων που υπαγορεύεται από τις ανάγκες λίπανσης του ελαιώνα.
Η ποσότητα του κάθε λιπάσματος εξαρτάται από τη σύνθεσή του (Ν-Ρ-Κ), ώστε ή συνολική ποσότητα του κάθε στοιχείου που προστίθεται στον ελαιώνα να είναι η επιθυμητή.
Πρέπει να καθορισθούν πιθανές ενέργειες για τη βελτίωση του pH του εδάφους. Επίσης όπου είναι εφικτό, καλό είναι να ενθαρρύνονται ενέργειες που μπορούν να αυξήσουν την οργανική ουσία του εδάφους.
Σε ξηρικές συνθήκες, η διασπορά των λιπασμάτων κάτω από την κόμη έχει δώσει τα ίδια αν όχι καλύτερα αποτελέσματα, από την τοποθέτηση των λιπασμάτων σε αβαθή αυλάκια (10-15 εκ.) που ανοίγονταν ακτινοειδώς στην περιοχή της προβολής της κόμης των δέντρων, με την προϋπόθεση όμως της άμεσης ενσωμάτωσης τους στό έδαφος με ελαφρά άροση.
Στην περίπτωση αυτή όμως, θα πρέπει να επιλέγεται με προσοχή ο κατάλληλος χρόνος εφαρμογής της λίπανσης και να σταθμίζονται οι πιθανές αρνητικές επιπτώσεις από την όψιμη εφαρμογή των αζωτούχων κυρίως λιπασμάτων.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για την διαφυλλική εφαρμογή θρεπτικών στοιχείων. Μεγάλη σημασία για την ελιά έχουν οι ψεκασμοί με Ν και σε μικρότερο βαθμό με B, Ca και Κ για τον λόγο ότι οι έλλειψη στα τρία τελευταία στοιχεία αντιμετωπίζεται σχετικά εύκολα με την εφαρμογή τους από το έδαφος.
Πέρα από τη χειμερινή εφαρμογή των λιπασμάτων, εφόσον ληφθεί απόφαση για μερική εφαρμογή της λίπανσης μέσω διαφυλλικών ψεκασμών ή υδρολίπανσης, ο χρόνος εφαρμογής θα πρέπει να συμπίπτει με τις περιόδους κατά τις οποίες παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες ανάγκες σε θρεπτικά στοιχεία.
————————-
Πηγή: infoil.gr
