Αλλεργίες και πώς ν’ απαλλαγούμε
Συγγραφείς: Πάνος Κατσακιώρης & Σαντζούκ Σαμίρ Γράφτηκε στις ,
Αλλεργίες
Οι αλλεργίες, ταλαιπωρούν ένα μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων παγκοσμίως και ιδιαίτερα τους κατοίκους του δυτικού ημισφαιρίου (ανεπτυγμένες χώρες). Τα τελευταία μάλιστα χρόνια, οι διαστάσεις των διαταραχών αυτών παίρνουν τη μορφή επιδημίας (και ιδιαίτερα τις μέρες της Ανοιξης), επηρεάζουν τις καθημερινές ασχολίες και υποχρεώνουν τον κόσμο να απευθύνεται σε ειδικούς και να καταναλώνει από μικρές έως μεγάλες ποσότητες χημικών φαρμάκων με μικρή συνήθως αποτελεσματικότητα, και με παροδική μόνο ανακούφιση.
Τι και ποιές είναι οι αλεργίες ;
Οι αλλεργίες, είναι συστηματικές ή τοπικές διαταραχές που οφείλονται σε αντιδράσεις υπερευαισθησίας του οργανισμού απέναντι σε μιά ατέλειωτη ποικιλία υπεύθυνων παραγόντων (αντιγόνων) . Αυτοί οι παράγοντες μετρούνται σε χιλιάδες και η εντόπισή τους σε κάθε άτομο, είναι μία μακρόχρονη και επίπονη προσπάθεια. Μερικοί απο αυτούς είναι η γύρη διαφόρων λουλουδιών, σκόνη, φτερά και τριχώματα πουλιών και ζώων, δηλητήρια φιδιών και εντόμων, μικροοργανισμοί,τροφές, απορρυπαντικά, ρούχα, καλλυντικά, μέταλλα, φάρμακα κλπ.
Μορφές αλλεργιών όπως έχουν ταξινομηθεί και που εκδηλώνονται στα διάφορα όργανα ή συστήματα του οργανισμού, είναι : Το αλλεργικό έκζεμα, η κνίδωση, η αναφυλαξία, η ατοπική και εξ επαφής δερματίτιδα, το hay fever (δηλαδή ρινίτιδα με επιπεφυκίτιδα), το βρογχικό άσθμα, αυτόνοση αιμόλυση, αιμολυτική αναιμία, ορονοσία, αντιδράσεις μεταγγίσεων, απόρριψη ιστικού μοσχεύματος, κλπ.
Oι περισσότερο γνωστές, που ταλαιπωρούν μικρές και μεγάλες ηλικίες, είναι οι δερματικές εκδηλώσεις, η ρινίτιδα (συνοδευόμενη συχνά από επιπεφυκίτιδα) και το άσθμα.
Πώς και γιατί προκαλούνται ;
Είναι γνωστό, οτι σε κάθε επίθεση κάποιου παράγοντα (αντιγόνου), ο οργανισμός ευαισθητοποιείται και αντιδρά προκαλώντας συμπτώματα και σημεία.
Η επίδραση λοιπόν ενός ή πολλών αντιγόνων προκαλεί την απάντηση του οργανισμού με τη δημιουργία αντισωμάτων. Τα αντισώματα,οι λεγόμενες ανοσοσφαιρίνες, είναι οι στρατιώτες του ανοσοποιητικού μας συστήματος που εμπλέκονται με τον εχθρό, τα αντιγόνα, και επιβάλλουν την ειρήνη και την ισορροπία, δηλαδή διατηρούν την κατάσταση υγείας.
Στην περίπτωση, όμως,επίθεσης, ή καλύτερα επίδρασης, μιάς απλής φυσικής ουσίας (αντιγόνο), σε ένα αλλεργικό άτομο, έχουμε υπερευαισθητοποίηση των φυσιολογικών αντιδραστικών μηχανισμών του, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιάς απρόβλεπτης κλινικής οντότητας : Της αλλεργίας.
Τί γίνεται εδώ δηλαδή ; Πώς εξελίσσεται αυτή η μάχη ;
Οταν το αντίσωμα συνδυάζεται με το αντιγόνο, το σύμπλεγμα που προκύπτει προκαλεί ρήξη της μεμβράνης κάποιων κυττάρων (μαστοκύτταρα ή βασεόφιλα) και έτσι ελευθερώνονται κάποιες ουσίες (ισταμίνη, λευκοτριένες, κινίνες, προσταγλανδίνες κλπ). Αυτές οι χημικές ουσίες, δρουν στα όργανα – στόχους (όπως το δέρμα και τα βρογχιόλια) και είναι υπεύθυνες για τις κλινικές εκδηλώσεις ενός τύπου αλλεργίας.
-Πολύ καλά είναι όλα αυτά, αλλά τί θα κάνουμε γιά να δώσουμε τέλος σ’αυτή τη κατάσταση ; Εχει κάνει όντως τόσες προόδους οι ιατρική επιστήμη για όσες καυχιέται ; και γιατί όλο και κάτι έχουμε όλοι και αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε στους γιατρούς ;
Το ερώτημά σας, είναι και δικό μας ερώτημα.
Η επιστημονική μελέτη με τη βοήθεια της τεχνολογίας, μας έχει επιτρέψει να προσεγγίσουμε ένα μεγάλο μέρος απο τους μηχανισμούς ανάπτυξης της αλλεργίας αλλά και γενικώς της λειτουργίας αυτού του πολύπλοκου αυτορυθμιζόμενου μηχανισμού που είναι ο ανθρώπινος οργανισμός. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι, που προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε.
Ποιά είναι όμως η θεραπεία ; Είναι μόνο συμπτωματική; Aνακουφιστική ;
Χορηγώντας αντισταμινικά, αμινοφυλλίνη ή κορτιζόνη θεραπεύουμε ή απαλλάξουμε τον ασθενή απο τα συμπτώματα του μόνο, και πρόσκαιρα ; Λαμβάνονται υπ’όψιν και κατά πόσο οι παρενέργειες και οι βαθύτερες επιδράσεις τους στο σύνολο του οργανισμού μακροχρόνια ; Προληπτικά, αποφεύγοντας τον αλλεργικό παράγοντα, δηλαδή αν μετά από διάφορα τεστ, ανακαλύψουμε οτι είμαστε αλλεργικοί στο άνθος της ελιάς ή του πεύκου θα πρέπει ν’αλλάξουμε χώρα ή να κυκλοφορούμε σε γυάλινη πανοπλία ;
Mήπως πρέπει να βρούμε γιατί, λόγω ποιάς βαθύτερης αιτίας, το σύμπλεγμα αντιγόνο-αντίσωμα συμπεριφέρεται έτσι ; Γιατί ‘διαβάζει’ λάθος και δρα αυτοκαταστροφικά ο οργανισμός ; Είναι σ’αυτό το επίπεδο το μυστικό του γρίφου ή πρέπει να το αναζητήσουμε στη συνολική ‘ανεπάρκεια’ ολόκληρου του οργανισμού ; Είμαστε σωστά προσανατολισμένοι στις αρχές και νόμους που διέπουν τη φύση και κατ’επέκταση και τον άνθρωπο ή βαδίζουμε επί του τυχαίου πειρα-ματισμού ; Είμαστε φυσιοκεντρικοί ή εγωιστικά ανθρωποκεντρικοί ;
Επίσης, τί ρόλο παίζουν και έχουν παίξει τα επί δεκαετιών χορηγούμενα χημικά φάρμακα ; Είναι φιλικά προς τη φύση του ανθρώπου ή υπονομεύουν την ιδιοσυστασία που έχει και τον χαρακτηρίζει επί αιώνες ; Τί ρόλο έχουν παίξει και θα παίξουν τα εμβόλια ; Γίνεται υγιέστερος ο υγιής ; Τί ρόλο παίζουν οι διατροφικές συνήθειες και οι περιβαλλοντικές μεταβολές ;
Γιατί αυξάνονται οι αλλεργίες ιδιαίτερα στις νέες γενιές και τα παιδιά ; Σε τί οφείλεται η εμφάνιση άλλων και αγνώστων ή η επανεμφάνιση θεωρουμένων από χρόνια νικημένων ασθενειών ;
Ολα αυτά τα ερωτήματα απασχολούν και θα απασχολήσουν ακόμα περισσότερο στο μέλλον όλη την επιστημονική κοινότητα.
Ποιά είναι η άποψη της Ομοιοπαθητικής και του Βελονισμού ;
Στην Ομοιοπαθητική και τον Βελονισμό, κατ’εξοχήν φυσικές ιατρικές επιστήμες, τα ερωτήματα αυτά έχουν τεθεί απο δεκετιών και αιώνων. Και οι δύο αυτές θεραπευτικές μέθοδοι βασίζονται τόσο σε φιλοσοφικές αξίες όσο και σε μελέτη και συσχέτιση των φυσικών νόμων με κλινικές παρατηρήσεις. Οι απόψεις τους και η επιστημονική τους μεθοδολογία είναι τόσο ολοκληρωμένες μελέτες της φύσης και της σχέσης επιρροής και εξάρτησης του ανθρώπου απο αυτή, που η σημερινή γνώση της συμβατικής ιατρικής φαντάζει εμβρυική. Κι αυτό γιατί, παρ’όλη τη τεχνολογική πρόοδο, η συμβατική ιατρική χωρίς ουσιαστικά αρχές και νόμους και με γνώμωνα την πειραματική – εμπειρική εκμαίευση γνώσης για τις ανθρώπινες λειτουργίες αδυνατεί να δώσει, ολιστικές διαγνωστικές ερμηνείες και ουσιαστικές θεραπευτικές λύσεις.
Η Ομοιοπαθητική και ο Βελονισμός καταθέτουν την εμπειρία τους, λέγοντας και αποδεικνύοντας ότι : όταν κατασταλούν τα συμπτώματα, δεν υπάρχει θεραπεία. Επιπροσθέτως, μακροχρόνια καταστολή των συμπτωμάτων, στρέφει τον οργανισμό σε άλλου είδους και άλλης θέσης εκδήλωση της νόσου, σε άλλο πιό εσωτερικό και ευγενή ιστό ή όργανο. Αυτό που για την Ομοιοπαθητική είναι θεραπευτικός νόμος δύο αιώνων, για την συμβατική ιατρική είναι μία διαπίστωση των τελευταίων χρόνων και μόνο για τη εν λόγω πάθηση. Δηλαδή, συγκεκριμένα : Οταν ένα έκζεμα ή δερματίτιδα την καταστείλλεις με ισχυρά χημικά φάρμακα, θα εμφανιστεί μετά από κάποιο καιρό αλλεργική ρινίτιδα ή και ρογχιολίτιδα.Αν εκλάβεις την νέα αυτή εκδήλωση σαν μία καινούργια νόσο και εξασκήσεις την ίδια μέθοδο, δηλαδή της καταστολής, θα παρουσιασθεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα βρογχικό άσθμα. Αυτή είναι μία δεδομένη διαπίστωση που καθορίζει τις πρακτικές εφαρμογές ενός εκ των βασικών νόμων της θεραπείας. Ισχύει γιά τις εκδηλώσεις κάθε ασθένειας.
Βέβαια η συμβατική ιατρική τους φυσικούς νόμους τους αγνοεί πλήρως, ενώ δεν έχει στο φαρμακευτικό της οπλοστάσιο μή κατασταλτικά φάρμακα, με αποτέλεσμα η θεραπεία της να είναι, αυτή που είναι : συμπτωματική, άρα, επιεικώς, ανεπαρκής. Δεν έχει άλλα φάρμακα, γιατί δεν έχει σωστό προσανατολισμό, δηλαδή, δεν βασίζεται σε αρχές και αναλλοίωτους φυσικούς νόμους.
Τόσο η Ομοιοπαθητική, όσο και ο Βελονισμός δεν καταστέλλουν τα συμπτώματα μιάς νόσου. Δεν εκλαμβάνουν τα συμπτώματα σαν νόσο. Εκείνο που τους ενδιαφέρει, είναι να προκαλέσουν την κινητοποίηση του ίδιου του οργανισμού, να ενεργοποιήσει τους αυτορυθμιζόμενους μηχανισμούς του έτσι ώστε να επαναφέρει τις διαταραγμένες λειτουργίες του στην κατάσταση δυναμικής ισορροπίας, που είναι η υγεία.
– Σε τί μοιάζουν και σε τί διαφέρουν η Ομοιοπαθητική με το Βελονισμό ; Εχουν τίς ίδιες αρχές ; Tί μέσα χρησιμοποιούν ;
– Η Ομοιοπαθητική και ο Βελονισμός δεν είναι ταυτόσημες ιατρικές μέθοδοι. Με την ίδια βασική αρχή (την ολιστική, εξατομικευμένη προσέγγιση) και με τον ίδιο στόχο (την ενεργοποίηση του μηχανισμού άμυνας και διατήρησης της ομοιοστασίας του οργανισμού), χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθόδους και μέσα.
Η Ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί φυσικά παρασκευασμένα φάρμακα, τα οποία είναι ουσίες δανεισμένες από τη φύση, χωρίς χημικές προσμίξεις, χωρίς παρενέργειες.
Ο Βελονισμός χρησιμοποιεί λεπτές μεταλλικές, αποστείρωμενες βελόνες οι οποίες τοποθετούνται ανώδυνα σε επιλεγμένα σημεία του σώματος.
Και οι δύο μέθοδοι μελετούν αναλυτικά ατομικό και κληρονομικό ιστορικό του ασθενή, τον εξετάζουν κλινικά και λαμβάνουν υπ’όψιν τα εργαστηριακά δεδομένα.
Επιστούν την προσοχή τους, όχι μόνο στα σωματικά συμπτώματα και σημεία, αλλά και στα ψυχοδιανοητικά. Η αντίδραση του οργανισμού είναι πάντα ολιστική. Πάσχουν όλα τα συστήματα και επίπεδα. Εχει δεί κανείς, ή έστω φανταστεί, ότι κάποιος που πάσχει απο μία στομαχική επώδυνη διαταραχή να είναι καλά ψυχολογικά ; Ή το αντίστροφο, κάποιος που είναι άσχημα ψυχολογικά να μην του εκδηλωθεί πόνος στο στομάχι ή άλλη διαταραχή σε σημείο που έχει ευαισθησία ;
Τα συμπτώματα είναι η έκφραση και η εκδήλωση της ασθένειας του οργανισμού. Γιά τον κάθε ιατρό-θεραπευτή, ο οδηγός ανακάλυψης της ασθένειας και της θεραπείας της είναι αυτές οι εκδηλώσεις. Δεν στοιχειοθετούν όμως αυτή καθ’αυτή την ίδια την πάθηση. Δεν είναι τα συμπτώματα η ασθένεια. Αυτή η διαπίστωση είναι μία ακόμα αρχή της Ομοιοπαθητική και του Βελονισμού.
Σημαντικό να αναφερθεί επίσης είναι η κοινή διαπίστωση και των δύο συστημάτων για την σχέση οργάνων και ιστών. Στη περίπτωσή μας, τις αλλεργίες, η συσχέτιση δερματικών εκδηλώσεων με αυτές του αναπνευστικού είναι καθοριστική. Χαρακτηριστικό είναι η τοποθέτηση των βελονών, εκτός απο κι άλλα γενικά σημεία, στο μεσημβρινό του πνεύμονος για παθήσεις τόσο του αναπνευστικού συστήματος, όσο και του δέρματος.
Η επιλογή του ομοιοπαθητικού φαρμάκου βασίζεται και αυτή σ’αυτή τη συσχέτιση.
– Θεραπεύονται λοιπόν οι αλλεργίες ;
Η Ομοιοπαθητική και ο Βελονισμός καταθέτουν την μακρόχρονη εμπειρία τους: Οι αλλεργίες δεν είναι αθεράπευτες, όπως πιστεύει η συμβατική ιατρική. Όποιος είχε την εμπερία να διαπιστώσει με τα ίδια του τα μάτια, ιατρός ή ασθενής, να σταματά μιά κρίση αλλεργικής ρινίτιδας με μία μόνο δόση ομοιοπαθητικού φαρμάκου ή να λύνεται ο βρογχόσπασμος ενός βρογχικού άσθματος με δύο βελόνες, αν μη τι άλλο, γίνεται λιγότερο σκεπτικιστής. Βέβαια, αυτό δεν συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις τόσο εύκολα και εντυπωσιακά. Ούτε σημαίνει θεραπεία το ξεπέρασμα μιας κρίσης. Αλλιώς η δράση αυτή θα ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, συγκρίσιμη με τη δράση ενός αντισταμινικού ή κορτιζονούχου φαρμάκου.
-Ποιές ηλικίες μπορούν να επωφεληθούν από τις ευεργετικές ικανότητες της Ομοιοπαθητικής ή/και του Βελονισμού ; Από ποιούς παράγοντες εξαρτάται η αναμενόμενη λύση του προβλήματος του ασθενή ;
Ολες οι ηλικίες. Απο βρέφη και νεογνά έως ηλικιωμένους. Εξ άλλου με δεδομένη τη δράση τους σε τόσο μικρές ηλικίες, καταρίπτεται και η κακεντρεχής έως ανόητη άποψη μερικών, ότι πρόκειται για θεραπεία placebo. Ιδιαίτερα οι μικρές ηλικίες ευνοούνται από τις ευεργετικές ιδιό-τητες των μεθόδων αυτών, λόγω έλλειψης χρονιότητας.
Η θεραπεία με Ομοιοπαθητική ή/καί με Βελονισμό εξαρτάται από μερικούς παράγοντες. Η χρονιότητα της νόσου, η ηλικία, άλλες επιβαρύνσεις (κάπνισμα, περιβαλλοντική μόλυνση κλπ), η χρονική στιγμή της χορήγησης του φαρμάκου ή της τοποθέτησης των βελονών,
η συχνότητα της ιατρικής παρακολούθησης και η συμμόρφωση του ασθενή με τους θεραπευτικούς κανόνες που ορίζει ο γιατρός τους, είναι οι βασικοί παράγοντες που θεωρούνται απαραίτητοι για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη ανταπόκριση στη θεραπεία. Ανταπόκριση, δεν σημαίνει μόνο ανακούφιση από τα συμπώματα αλλά και σταδιακή πλήρη απομάκρυνση επανεμφάνισης. Και μάλιστα, με φυσικά μέσα.
– Ποιό πιστεύεται οτι είναι το παρόν και το μέλλον της Ομοιοπαθητικής και του Βελονισμού
Ο πολίτης – ασθενής, όλο και περισσότερο απογοητευμένος από τις μέχρι τώρα μεθόδους αντιμετώπισης των προβλημάτων υγείας του, καθώς και ταλαιπωρημένος απο την ανεξέλεγκτη χρήση και συνδυασμό χημικών φαρμάκων, στρέφεται στις σύγχρονες (όσο και παμπάλαιες) ήπι-ες φυσικές θεραπευτικές μεθόδους. Αυτή τη στροφή, κανένα από τα μεγάλα συμφέροντα που λιμαίνονται το χώρο της υγείας, παραποιώντας και διαστρεβλώνοντας την επιστημονικότητα και αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής και του Βελονισμού, δεν θα την σταματήσει.
Η αποτελεσματικότητα, των δύο μεθόδων αυτών τουλάχιστον, είναι ενας ισχυρός και ανίκητος αντίπαλος.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΜΕΣΑ
Βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και φυτικά παρασκευάσματα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί των χημικών με στόχο είτε την απλή ανακούφιση των συμπτωμάτων, είτε επηρεάζοντας το ανοσοποιητικό σύστημα και κατ’ επέκταση την αλλεργική αντίδραση.
Οι βιταμίνες C, Ε, Β6, Β12, τα μέταλλα – ιχνοστοιχεία Ασβέστιο, Μαγνήσιο, Σελή-νιο, τα φυτά Ephedra sinica, Lobelia inflata, Glycyrrhiza grabra κλπ είναι μερικά που χρησιμο-ποιούνται γι’ αυτό το σκοπό και που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα σε αποτελεσματικότητα από τα αντιισταμινικά, βρογχοδιασταλτικά, κορτιζονούχα κλπ. χημικά φάρμακα. Χρησιμοποιούνται με τον ίδιο πρακτικό τρόπο που η σημερινή τεχνολογία μας επιτρέπει, δηλαδή σαν σπρέυ, εισπνοές, στα-γόνες, κάψουλες, τα-μπλέτες κλπ και βεβαίως χορηγούνται με εντολή ειδικού ιατρού.
