Η δυσκολία ελέγχου των κιλών είναι το πρόβλημα, όχι η λύση του προβλήματος.
Συγγραφέας Μαρία Κυριακίδου Γράφτηκε στις ,
Συνήθως για να αντιμετωπίσει κανείς το πρόβλημα παχυσαρκίας του, ξεκινά από το συμπέρασμα ότι δεν έχει καταφέρει να ελέγχει τα κιλά του και επομένως θα πρέπει να μάθει να τα ελέγχει!
Το ίδιο δηλαδή το πρόβλημα, προτείνεται και ως λύση του προβλήματος! Δεν έχω έλεγχο, πως θα αποκτήσω έλεγχο, αποκτώντας έλεγχο!!! Δεν έχω καλές διατροφικές συνήθειες – υγιεινό τρόπο ζωής, δεν έχω όρια στους «πειρασμούς», πως θα το αλλάξω αυτό; Θα αποκτήσω καλές διατροφικές συνήθειες και θα βάζω όρια στους πειρασμούς! Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά σ’ αυτήν την ροή σκέψης.
Επιπρόσθετα στην κατεύθυνση αυτή έρχονται και βαρυσήμαντα αποφθέγματα τύπου «αν θέλεις κάτι πραγματικά , θα το πετύχεις…», «αν αποφασίσεις κάτι σοβαρά , θα το πετύχεις…» κ.α τέτοια, που επί της ουσίας κάνουν αυτόν που προσπαθεί να αισθανθεί ακόμη πιο ενοχοποιημένα με κάθε πιθανή αποτυχία του.
Ουσιαστικά λοιπόν, η αποτυχία ενός ατόμου να αδυνατήσει, συνίσταται στο ότι προσπαθεί να λύσει ένα πρόβλημα του, χρησιμοποιώντας ως λύση το ίδιο του το πρόβλημα. Είναι σαν να έχουμε ένα δίχρονο παιδί που προβληματίζεται που δεν έχει μάθει ακόμη να περπατάει και να του προτείνουμε ως λύση το να περπατήσει! Ή ακόμη χειρότερα να του τονίζουμε πως αν πραγματικά το θέλει θα περπατήσει παραβλέποντας κάθε φόβο, κάθε ανασφάλεια, κάθε πιθανό λόγο που το ακινητοποιεί. Σίγουρα είναι σημαντικό να δείξει κανείς «τα βήματα» σ’ ένα παιδί για να μάθει να περπατάει. Δεν είναι όμως αρκετό. Αν το παιδί δεν έχει λόγους να περπατήσει, αν δεν έχει κίνητρα, επιθυμίες, στόχους και κυρίως διάθεση , δεν θα το κάνει.
Κάπως έτσι είναι και ο παχύσαρκος άνθρωπος. Σίγουρα είναι απαραίτητο να μάθει «τα βήματα» μιας υγιεινής δίαιτας, σίγουρα είναι απαραίτητο να γνωρίζει θέματα όπως θερμίδες, συνδυασμούς τροφών, βιταμίνες, καύσεις, μεταβολισμός … Όμως αυτή η γνώση δεν είναι αρκετή για να αδυνατίσει κανείς. Χρειάζονται κίνητρα, επιθυμίες, στόχοι, όρια, ευθύνη και διάθεση. Διάθεση όχι για αδυνάτισμα αλλά για προσωπική φροντίδα και ευτυχία.
Το σώμα μας, απλά φιλοξενεί την ύπαρξη μας και μ’ αυτήν την έννοια διαμορφώνεται ανάλογα με την ζωή μας, τις συνήθειες μας, τις σκέψεις μας και τα συναισθήματα μας. Όσο λιγότερο «φροντισμένη» είναι μια ύπαρξη , τόσο περισσότερο «κακοποιημένο» είναι ένα σώμα. Η επιτυχημένη δίαιτα συνίσταται στην επιτυχημένη υπαρξιακή φροντίδα. Ή με άλλα λόγια , ένας άνθρωπος που φροντίζει το πνεύμα του και την ψυχή του δεν μπορεί παρά να «κατοικεί» σε ένα όμορφο σώμα. Το όμορφο βέβαια είναι υποκειμενικό και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ταυτίζεται με τα όποια τρέχοντα κοινωνικά πρότυπα. Το όμορφο δεν μετριέται με πόντους. Το όμορφο μετριέται με την προσωπική κατάσταση υγείας και την προσωπική αίσθηση ευεξίας.
Πως μπορεί λοιπόν κανείς να φροντίζει την ύπαρξη του (ώστε τελικά να φροντίζει και το σώμα του):
- Ενισχύοντας κάθε προσπάθεια αυτογνωσίας και προσωπικής αποδοχής. Είναι σημαντικό να μάθει κανείς τον εαυτό του έτσι όπως τον βιώνει και όχι έτσι όπως θα τον ήθελε ή έτσι όπως τον επιθυμούν άλλοι . Η αναγνώριση, η αποδοχή και η αγάπη του εαυτού, είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε αλλαγή και προσωπική εξέλιξη. Δεν μπορεί κανείς να αλλάξει στοιχεία του εαυτού του αν δεν τα αναγνωρίσει πρώτα και δεν σεβαστεί την ύπαρξη τους. Η αποδοχή δεν σημαίνει συμβιβασμός αλλά σεβασμός και αγάπη. Η εναντίωση σημαίνει «πόλεμος» άρα αναμένονται θύματα!
- Επιλέγοντας ανθρώπους που είναι ανοιχτοί σε σχέσεις αγάπης, φροντίδας και προσφοράς. Η θετική ενέργεια που αποπνέουν οι άνθρωποι γύρω μας, διαχέεται και μπορεί να είναι ιδιαίτερα ανακουφιστική. Ο χρόνος κάθε ανθρώπου είναι περιορισμένος και γι’ αυτό είναι καλό να τον αφιερώνει σε σχέσεις που έχουν νόημα, που είναι σημαντικές και που λειτουργούν τροφοδοτώντας θετικά.
- Εκτιμώντας «τα δεδομένα». Η φύση είναι το πιο δεδομένο πράγμα που συναντά κανείς από την γέννηση του. (όσες καταστροφικές προσπάθειες κι αν έχουμε κάνει, ακόμη διατηρεί το μεγαλείο της!). Είναι σημαντικό να αφιερώνει κανείς χρόνο και διάθεση για να εκτιμήσει και να νιώσει ευγνωμοσύνη για το μεγαλείο της φύσης που τον περιβάλλει. Είναι ένα μεγαλείο που ξεδιπλώνεται σε απλές καθημερινές στιγμές. Ένα τιτίβισμα, μια ματιά στα σύννεφα, η δροσερή θαλασσινή αύρα, η βροχή… Η επαφή με την φύση, είναι σημαντική όχι για λόγους ρομαντισμού αλλά για λόγους ύπαρξης.
- Εκτιμώντας τις προσωπικές επιτυχίες που έχουν φέρει ευτυχία. Είναι απολύτως αναγκαίο να μπορεί κανείς να αναγνωρίζει και να είναι ευγνώμων για ό,τι έχει πετύχει και του έχει φέρει ευτυχία. Αυτό μπορεί να είναι πράγματα, κατορθώματα, σχέσεις ή και επαγγελματικά επιτεύγματα. Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να έχει στην ζωή του μόνο επιτυχίες. Απλά δεν υπάρχει λόγος να μένει κανείς εγκλωβισμένος στις αποτυχίες. Η μόνη χρησιμότητα των αποτυχιών είναι ότι μπορούν να μας προσφέρουν μαθήματα εξέλιξης, αλλαγής και απόκτησης εμπειριών. Από εκεί και πέρα μπορούν να «αποθηκευτούν» σε ένα χρονοντούλαπο της ζωής μας που δεν θα απαιτεί συνεχώς να το ανοίγουμε και να του δίνουμε σημασία. Μπορούμε τότε να συγχωρήσουμε και να πάμε παρακάτω.
- Αποφεύγοντας τον εγκλωβισμός σε αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Φυσικά και δεν μπορεί κανείς πάντα να είναι χαρούμενος και καλοδιάθετος. Υπάρχουν καταστάσεις και στιγμές που γεννούν θυμό, λύπη, απογοήτευση, αγανάκτηση και άλλα πολλά δυσάρεστα συναισθήματα. Αποτελούν μέρος του κύκλου ζωής και έτσι πρέπει να γίνουν αποδεκτά και να τους δοθεί ο χώρος και ο χρόνος που τους αναλογεί. Είναι όμως πολύ σημαντικό προσωπικό επίτευγμα, να αποφασίσει κανείς, να αποδεσμευτεί από αρνητικές σκέψεις (κριτική, απόρριψη, ενοχοποίηση) είτε στρέφονται προς τον ίδιο είτε προς άλλους. «Το δηλητήριο» μια αρνητική σκέψης αν παραμείνει για πολύ καιρό μπορεί να προκαλέσει σημαντικές «βλάβες» και σε επίπεδο ψυχοσωματικό και σε επίπεδο σχέσεων.
- Αποφασίζοντας να σκέφτεται κανείς θετικά , καλοπροαίρετα και ευγενικά (και προς τον εαυτό του και προς τους άλλους). Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα ή ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι «κακοί». Σημαίνει ότι δεν φοβάμαι πως θα με βλάψουν, επειδή έχω αποφασίσει πως κανείς δεν μπορεί να με βλάψει χωρίς την συγκατάθεση μου. Δηλαδή κάθε ενδεχόμενη στεναχώρια που θα μου «προσφέρουν», δεν την φοβάμαι, επειδή με ξέρω ότι θα βρω τρόπο να την αντέξω και να προχωρήσω. Η εμπιστοσύνη λοιπόν που δείχνει κάποιος προς τον εαυτό του, λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας που τον βοηθά να διατηρεί τις βασικές στάσεις ζωής που έχει επιλέξει την θετικότητα, την αγάπη και την αισιοδοξία.
- Επιλέγοντας να λειτουργεί θετικά. Είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να κατανοεί, να συγχωρεί και να προσφέρει χωρίς να περιμένει οποιουδήποτε τύπου ανταλλάγματα (υλικά ή και συναισθηματικά). Η προσφορά που γίνεται από καρδιάς χωρίς όρους και προϋποθέσεις γεμίζει αυτόν που την προσφέρει με χαρά και αγάπη.
- Οργανώνοντας την προσωπική προστασία από ενδεχόμενες καταστάσεις εκμετάλλευσης και κακοποίησης όχι με καχυποψία, φόβο και θυμό. Σίγουρα δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο! Είναι λοιπόν σημαντικό να μάθει κανείς να προστατεύει τον εαυτό του με κάθε τρόπο. Δεν αποτελεί λύση να ζει κανείς με καχυποψία και με κακοπροαίρετη διάθεση. Αυτό θα γεμίσει την ύπαρξη του με αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις, θα επιβαρύνει την ψυχοσυναισθηματική του κατάσταση και θα εμποδίσει την δημιουργία σχέσεων βαθιάς αγάπης και κατανόησης. Αντίθετα αν κανείς είναι φύση και θέση ανοιχτός, θετικός, αισιόδοξος και δοτικός, γεμίζει την ύπαρξη του με θετικά – ενισχυτικά στοιχεία που θα τον βοηθήσουν και να αποκτήσει ένα χρήσιμο κριτήριο επιλογής στις σχέσεις του αλλά και έναν μηχανισμό προσαρμογής σε δυσάρεστα γεγονότα και καταστάσεις, που να διευκολύνει τον απεγκλωβισμός και την συνέχιση της προσωπικής πορείας προς την ευτυχία.
- Επιδιώκοντας την σταδιακή και συνεχώς κλιμακούμενη ευτυχία. Τίποτα δεν έχει νόημα, τίποτα δεν προχωρά, τίποτα δεν επιτυγχάνεται και δεν εδραιώνεται αν δεν είναι κανείς ευτυχισμένος! Είναι σημαντικό να είναι κανείς ευτυχισμένος καθημερινά ακόμη κι αν είναι μόνο για 5 λεπτά! Η ευτυχία είναι επίσης κάτι το ιδιαίτερα υποκειμενικό και μ’ αυτήν την έννοια υπάρχουν αμέτρητες δυνατότητες. Ίσως είναι απαραίτητο να επανεξετάσει κανείς τα πρότυπα που έχει στο νου του ή και την ύπαρξη του γενικότερα. Η ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε βοηθά σ’ αυτήν την κατεύθυνση. «Ανοίγουν τα μάτια» σε πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις που κακώς έχουν θεωρηθεί αυτονόητα και δεδομένα.
Κι αν όλα αυτά ακούγονται δύσκολα (τα είπα και όλα μαζί, με μια ανάσα!!!), θα θυμίσω αυτό που έλεγε ο Λάο Τσε (κινέζος φιλόσοφος) :
«Ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα.»
