Η κήλη δεν χρειάζεται πάντοτε χειρουργική αντιμετώπιση, αυτό μπορεί να ισχύει για κάθε περίπτωση που αφορά κήλη, είτε πρόκειται για κιρσοκήλη, βουβωνοκήλη, κοιλιοκήλη, επιγαστρική κήλη, μηροκήλη, υδροκήλη, ομφαλοκήλη, είτε για μετεγχειρητική κήλη.

Ο όρος κήλη χρησιμοποιείτε όταν θέλουμε να περιγράψουμε την προβολή ενός μέρους σπλάχνου από μια εξασθενημένη περιοχή μυών. Οι κήλες εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα στη περιοχή του κοιλιακού τοιχώματος.
Ο πιο προφανής τρόπος για να καταλάβει ο ασθενής ότι έχει δημιουργηθεί κήλη είναι η εμφάνιση εξογκώματος, το οποίο μετά από άσκηση πίεσης με το χέρι επιστρέφει πίσω στη κοιλιακή χώρα (ανατασσόμενη κήλη), συνοδευόμενο μερικές φορές από ήπιο πόνο. Στη περίπτωση που η περιοχή που βρίσκεται η κήλη εμφανίσει ερεθισμό σε συνδυασμό με έντονο επίμονο πόνο και ο ασθενής έχει αίσθημα ναυτίας και εμετού τότε η κατάσταση είναι κρίσιμη και χρειάζεται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση (περισφιγμένη κήλη).

Τα είδη κήλης του κοιλιακού τοιχώματος:

 

• Βουβωνοκήλη

 

• Κιρσοκήλη

 

• Κοιλιοκήλη

 

• Επιγαστρική κήλη

 

• Μηροκήλη

 

• Υδροκήλη

 

• Ομφαλοκήλη

 

• Μετεγχειρητική κήλη

 

Τα σημάδια και τα συμπτώματα

 

 

Η διάγνωση κήλης

Η διάγνωση κήλης γίνεται με τη βοήθεια  ψηλάφησης (αυτή η εξέταση είναι ο συνήθης τρόπος διάγνωσης κήλης). Ο γιατρός εξετάζει τον αθενή σε όρθεια και κατακεκλιμένη θέση ώστε να μπορέσει να εντοπίσει εάν υπάρχει κήλη και εφ’όσον υπάρχει να εντοπίσει τη θέση της. Το μέγεθος μιας κήλης μπορεί να αυξήθει όταν ο ασθενής βήξει ή σκύψει, οπότε μπορεί να ζητηθούν ως μέρος της εξέτασης.

Η κήλη μπορεί να μη φένεται σε παιδιά και βρέφη εκτός από όταν βήχουν ή κλαίνε. Άρα σε τέτοιες περιπτώσεις, για να διαγνωστεί αν υπάρχει κήλη, είναι απαρέτητη η εξέταση με υπέρηχο.

Επισης όταν υπάρχει υποψία κήλης άλλα όχι μια σαφής διάγνωση γίνεται αξονική τομογραφία ώστε να υπάρξει καλύτερη εικόνα του τι ακριβώς συμβένει. Μερικές φορές μια μαγνητική τομογραφία βοηθάει, δεδομένου ότι απεικονίζει τον μαλακό ιστό με μεγαλύτερη ακρίβεια. Άλλες φορές η διάγνωση γίνεται κατά την διάρκεια της επέμβασης.

Οι επιλογές θεραπείας

Οι επιλογές θεραπείας για μια κήλη είναι μάλλον περιορισμένες.

• • Ο πρώτος τρόπος αντιμετώπισης είναι η κλασσική θεραπεία με κηλεπίδεσμο που συνήθως είναι αναποτελεσματικη, γι’αυτό δεν προτείνεται συχνά, και δημιουργούν προβλήματα στη χειρουργική αποκατάσταση.

   

  • Δεύτερος τρόπος είναι με χειρουργική επέμβαση, (που στοχεύει στην ανεύρεση, εκτομή της κήλης και αποκατάσταση των τοιχωμάτων ώστε να μην υπάρξει υποτροπιασμός) με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζονται αποτελεσματικα οι περισσότερες κήλες, που προγματοποιήται με τρεις μεθόδους:

   

1. H  κλασσική χειρουργική επέμβαση γίνεται με εξωτερική τομή στο σημείο που υπάρχει κήλη. Η τομή επεκτείνεται από το δέρμα στο υποδόριο λίπος και μέχρι το σημείο που βρίσκεται η κήλη που πρέπει να αφερεθεί. Το αρνητικό με την κλασσική χειρουργική επέμβαση είναι ο μεγάλος χρόνος αποκατάστασης.

 

1. H λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης γίνεται με την χρήση λαπαροσκόπιου που επιτρέπει στιον γιατρό να βλέπει την κήλη και τον περιβάλλοντα ιστό στην οθόνη τηλεόρασης. Αυτό εχει σαν αποτέλεσμα να χριάζονται μονο 2-3 τομές (ανάλογα με το είδος της κήλης) οι οποίες επουλώνονται εντός 10 ημερών. Δεν υπάρχει βλάβη των μυών. Ο ασθενής μετα από 3 ώρες μπορεί να περπατάει και μια ημέρα μετα να επιστρέψει στις υποχρεώσεις του. Τέλος ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος.

 

1. H ρομποτική χειρουργική αποκατάσταση της κήλης πραγματοποιείται με τη βοήθεια του συστήματος Da Vinci. Μέσα από τις τομές που γίνονται στον ασθενή τοποθετούνται τα λαπαροσκοπικά εργαλεία και μια κάμερα η οποία μπορεί να μεγεθύνει το χειρουργικό πεδίο έως 15 φορές. Ο χειρουργός με τη βοήθεια μιας 3D οθόνης βλέπει τη περιοχή βρίσκεται η κήλη, με τη βοήθεια των ρομποτικών χεριών του συστήματος Da Vinci αποκαθιστά τη βλάβη με μεγάλη ακρίβεια, μηδενική απώλεια αίματος και μηδαμινό μετεγχειρητικό πόνο.

 

Σε γενικές γραμμές οι κήλες πρέπει να αντιμετωπίζονται το γρηγορότερο δυνατόν με χειρουργική επέμβαση εκτός κι αν υπάρχουν σοβαρές περιστάσεις (είτε του ασθενή ή πχ μια κήλη με μεγάλο ανοιγμα) που καθιστούν ανασφαλή ή αδύνατη μια χειρουργική επέμβαση. Σε τετοιες περιπτώσεις χειρουργικές ζώνες ή δικτυώματα μπόρει να είναι χρήσιμα στο να «συγκράτουν» τις κήλες, με εξέρεση την περίπτωση της μηροκήλης. Αν δεν μπορεί λοιπόν να γίνει επέμβαση θα πρέπει να αποφευχθούν δραστηριότητες που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση γιατι μπορει να οδηγήσει στην αύξηση του μεγέθους της κήλης.

ΚΗΛΗ ΑΙΤΙΕΣ:

 

• Παχυσαρκία

 

• Χρόνια δυσκοιλιότητα

 

• Εγκυμοσύνη

 

• Χρόνιος βήχας

 

• Άρση βαρέων αντικειμένων