Η υγεία στην περίοδο της κρίσης.
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Μυρίλλας Γράφτηκε στις ,
H σύγχρονη εποχή της οικονομικής κρίσης που έχει αγγίξει σχεδόν όλα τα πεδία της κοινωνικής δραστηριότητας αποτελεί πια ένα αδιαφιλονίκητο γεγονός που το βιώνει κάθε πολίτης, από την προσωπική του εκάστοτε σκοπιά, στην εργασία, στην οικογένεια, στη διασκέδαση και γενικά σε κάθε νότα της καθημερινής του ζωής.
Παρόλα ταύτα είναι πραγματικά ενδιαφέρον να συνειδητοποιήσει κανείς ότι η κρίση έχει επιφέρει, κατά έναν εντελώς απρόβλεπτο τρόπο, κάποιες εν δυνάμει θετικές επιρροές ,στον τρόπο λειτουργίας κάποιων κοινωνικών ή εργασιακών δομών.
Πρωταρχικά και γενικολογώντας θεωρώ ότι επιτέλους ο κάθε Έλληνας κατάλαβε την αξία του ‘χρήματος ‘ και αναγνώρισε τη σημασία της «ρευστότητας».
Έχουμε γίνει όλοι σαφώς μάρτυρες, και στην προσωπική μας ζωή, αλλά και στο δημόσιο βίο, κατασπατάλησης χρήματος, σε στόχους αμφίβολης σημαντικότητας και με μηχανισμούς όχι πάντα ξεκάθαρους ….Αυτό δηλαδή που διατεινόμαστε ότι εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας ,πώς να καταλαβαίνουν τις αξίες των αντικειμένων γύρω τους ,είχαμε σοβαρό πρόβλημα να το διαχειριστούμε εμείς οι ίδιοι.
Και αφού σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες της οικονομίας ,η αξία της προσφοράς προσδιορίζεται από την ίδια τη ζήτηση, καταλήξαμε στην κατηφόρα της παράλογης και απροσδιόριστης υπεραξίας των καταναλωτικών αγαθών και όχι μόνο…
Αν συνδυάσει τώρα κανείς τη θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων στις οικονομικές τάξεις και εισοδήματα καθώς και τη «φούσκα» της οικονομίας καταλήγει στην ανεύρεση της γενεσιουργού αιτίας της κρίσης αλλά βέβαια παραμένει δυσεπίλυτο το τελικό στοίχημα της εξόδου από το φαύλο αυτό κύκλο.
Έτσι λοιπόν όταν το χρήμα αρχίζει επιτέλους αποκτά αξία και ο πολίτης σκέφτεται σοβαρά, έστω και διά βίας λόγω έλλειψης του, που θα το τοποθετήσει, που θα επενδύσει ή τέλος πάντων τι αξίζει κανείς να αγοράσει ,φτάνουμε επιτέλους στον επαναπροσδιορισμό της πραγματικής αξίας των αγαθών αλλά και της ποιότητας παροχής υπηρεσιών.
Στον ιατρικό κλάδο μάλιστα, η βελτίωση της ποιότητας παροχής υπηρεσιών λαμβάνει ιδιαίτερη σημαντικότητα καθώς αφορά το μέγιστο αγαθό της υγείας ,στο οποίο έχουν δικαίωμα όλοι ανεξάρτητα οι πολίτες ανεξάρτητα κοινωνικής τάξης και «βαλάντιου»,ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα.
Ο δικός μου ρόλος, σαν λειτουργός της ιδιωτικής υγείας, δεν είναι βέβαια να κατακρίνω τον δημόσιο τομέα, του οποίου σαφώς γνωρίζουμε τα προβλήματα ,αλλά να υπεραμυνθώ της σημασίας του ιδιωτικού τομέα ιδιαίτερα μάλιστα όταν μπορούμε να βελτιώσουμε το δείκτη παροχών προς κόστος αυτών. Αυτό που τόσο σαφώς ονομάζουν οι ξένοι «value for money», είναι αυτό που έλειπε από την ελληνική αγορά και που η κρίση του χρήματος ήρθε να βελτιώσει προς συμφέρον βέβαια των ιδίων των ασθενών.
Ο υγιής συναγωνισμός μεταξύ των ιδιωτικών μαιευτηρίων καθώς και η είσοδος στην αγορά νέων, κεφάτων δομών όπως το Ρέα στο Π Φάληρο, οδήγησε σε μείωση των τιμών στα γυναικολογικά χειρουργεία αλλά και στους τοκετούς ,ενώ η πρόσφατη συμμετοχή του κοινού ταμείου ΕΟΠΥΥ οδήγησε σύσσωμα όλα τα νοσοκομεία σε περαιτέρω συμψηφισμούς και μειωμένα τιμολόγια.
Έτσι λοιπόν πρακτικά ένας τοκετός κατέληξε να στοιχίζει σήμερα, ελάχιστα παραπάνω από 1000 ευρώ, από 2-2,5χλδ που κόστιζε 1,5 χρόνο πριν ,ενώ στα ίδια επίπεδα ανέρχεται και το κόστος ενός γυναικολογικού χειρουργείου, με το φπα συμπεριλαμβανόμενο.
Η ίδια περίπου μείωση τιμών αναλογικά αφορά και στις ιατρικές αμοιβές ,που όχι μόνο έχουν συμπυκνωθεί αλλά συμβαδίζουν με μεγάλη βελτίωση της παροχής υπηρεσιών εκ μέρους των ιατρών. Στα ιατρεία οι αναμονές έχουν μειωθεί σημαντικά (έχει βέβαια πέσει και ο αριθμός των επισκέψεων ), ενώ οι τιμές ακόμα και των εργαστηριακών έχουν 40% μείωση.
Η κρίση δλδ αυτή καθαυτή έχει δημιουργήσει ανάγκες και προϋποθέσεις για φθηνότερη και καλύτερη υγεια,ενώ έχει ‘ξεκαθαρίσει’ στην ελεύθερη οικονομική αγορά τους καλύτερους ιατρικούς λειτουργούς –επαγγελματίες ταυτόχρονα.
Η εποχή της ιατρικής αυθεντίας – παντοδυναμίας έχει πια παρέλθει ανεπιστρεπτί και ο γιατρός αναγκάζεται να επενδύσει σε ένα πιο ανθρωποκεντρικό προφίλ που βέβαια εξυπηρετεί τον ασθενή ,του λύνει τις απορίες και του απαλύνει τους φόβους.
Στο ίδιο πλαίσιο βέβαια και εν εποχή κρίσης αναπτύσσονται και εξελίσσονται οι ανθρωποκεντρικές χειρουργικές τεχνικές όπως πχ η λαπαροσκόπηση σε σχέση με τις ανοιχτές μεθόδους καθώς μειώνουν τον πόνο ,διευκολύνουν την ανάρρωση και αποφεύγονται οι συμφύσεις και τα μελλοντικά προβλήματα που μπορεί να επιφέρουν.
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός ότι αυτή η κατακόρυφη βελτίωση της ποιότητας παροχης υπηρεσιών σε συνδυασμό με αισθητή μείωση των τιμών ,γίνεται σε περίοδο οικονομικής κρίσης η οποία μάλιστα μεγιστοποιεί το αποτέλεσμα αυτό εις όφελος των ασθενών.
Η θεωρία αυτή αντικατοπτρίζει το μηχανικό ανάλογο του «μισογεμάτου ποτηριού» σε σχέση με το «μισοάδειο» και αξίζει να αναλογιστεί κανείς ότι «ουδέν κακόν αμιγές καλού», συνεπώς ακόμα και η τόσο πολυσυζητημένη κρίση έχει κάποιες θετικές συνέπειες στη ζωή μας .
