Λίγα λόγια για το παχύ έντερο και το πρωκτικό σωλήνα
Στοιχεία ανατομίας και φυσιολογίας του παχέος εντέρου και του πρωκτικού σωλήνα
Το παχύ έντερο έχει μήκος περί τα 120 cm και έχει σαν βασικότερη λειτουργία την απορρόφηση ύδατος και ηλεκτρολυτών και την αποθήκευση των κοπράνων. Το παχύ έντερο διακρίνεται σε δεξιό κόλον (τυφλό, ανιόν, δεξιό τμήμα του εγκαρσίου) και αριστερό κόλον (αριστερό τμήμα του εγκαρσίου, κατιόν, σιγμοειδές) και το ορθό. Ο αυλός του παχέος εντέρου είναι ευρύς στο δεξιό κόλον και προς τα αριστερά γίνεται προοδευτικά περισσότερο στενός. Το τοίχωμα του εντέρου αποτελείται από τέσσερις χιτώνες (βλεννογόνος, υποβλεννογόνιος, μυϊκός και ορογόνος). Το κατώτερο τμήμα του παχέος εντέρου είναι το ορθόν (απευθυσμένο). Η λήκυθος του ορθού έχει την ιδιότητα να χαλαρώνει όταν αυξάνει το περιεχόμενο του χωρίς να αυξάνουν οι ενδοορθικές πιέσεις (έχει αυξημένη ενδοτικότητα) και γι’ αυτόν τον λόγο είναι ένα πολύ αποτελεσματικός χώρος αποθήκευσης των κοπράνων.
- δακτύλιος
- ορθό
- ορθοσιγμοειδές
- κατιόν
- εγκάρσιο κόλον
- ανιόν κόλον
- τυφλό
- σκωληκοειδής απόφυση
Πρωκτός είναι το τελικό τμήμα τoυ γαστρεvτερικoύ σωλήvα, που έχει σαv λειτoυργία τηv συγκράτηση τωv κoπράvωv πoυ απoθηκεύovται στην λήκυθο. Ο πρωκτός περιβάλλεται από δύο κυλινδρικούς μυϊκούς σχηματισμούς (σφιγκτήρες). Ο έσω σφιγκτήρας που είναι λείος μυς, λειτουργεί αυτόματα και με τη συvεχή σύσπαση τoυ δεv επιτρέπει τηv διαφυγή τωv κoπράvωv. Ο ισχυρότερος έξω σφιγκτήρας υπόκειται στην βούληση του ανθρώπου, αποτελεί τον σπουδαιότερο σφιγκτήρα και συσπάται σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης συγκράτησης των κοπράνων. Ο πρωκτικός σωλήνας χωρίζεται με την οδοντωτή γραμμή σε άνω και κάτω με την οδοντωτή γραμμή. Το κάτω τμήμα του πρωκτού έχει πολλές αισθητικές ίνες και για τον λόγο αυτό είναι πολύ ευαίσθητο. Στο άνω τμήμα αντιληπτή γίνεται μόνον η διάταση σαν αίσθημα ανάγκης προς αφόδευση.
- Η λήκυθος του ορθού
- εσω αιμορροιδικό πλέγμα
- Οδοντωτή γραμμή
- Εξω αιμορροιδικό πλέγμα
- Πρωκτόδερμα
- Εσω σφιγκτήρας
- Εξω σφιγκτήρας
- Ηβοορθικός μυς
Η συγκράτηση των κοπράνων μέσα στην λήκυθο επιτυγχάνεται λόγω της διαφοράς πίεσης μεταξύ των υψηλών πιέσεων του πρωκτού και των χαμηλών πιέσεων του τελικού τμήματος του εντέρου (λήκυθος). Όταν γεμίσει από κόπρανα η λήκυθος, στην αρχή διατείνεται με αποτέλεσμα να έχουμε την αίσθηση ανάγκης προς αφόδευση. Μετά μικρό όμως χρονικό διάστημα, χαλαρώνει ο μυϊκός χιτώνας, μειώνονται οι πιέσεις μέσα στην λήκυθο και παρέρχεται το αίσθημα της αφόδευσης. Κατά την φάση της αφόδευσης χαλαρώνουν οι σφιγκτήρες του πρωκτού και ευθυάζεται ο εντερικός σωλήνας με αποτέλεσμα την ευχερή δίοδο των κοπράνων.