Η προσέγγιση ενός υπέρβαρου ή παχύσαρκου παιδιού απαιτεί εξαιρετικά λεπτούς χειρισμούς. Αυστηρές και στερητικές δίαιτες, μπορούν να δημιουργήσουν αφενός σοβαρά προβλήματα στην ανάπτυξη αφετέρου να δημιουργήσουν μια έντονη ψυχολογική πίεση στο παιδί.

Αυτό που χρειάζεται πρώτα από όλα είναι η συνεργασία παιδιάτρου και κλινικού διαιτολόγου, ούτως ώστε να συνεκτιμηθεί κατά πόσο το παιδί είναι παχύσαρκο, με βάση ειδικές καμπύλες ανάπτυξης που υπάρχουν. Στη συνέχεια, εφόσον όντως διαπιστωθεί ότι το παιδί είναι παχύσαρκο, αυτό που χρειάζεται είναι μια τακτοποίηση του διατροφικού προγράμματος του παιδιού, βελτιώνοντας ποιοτικά το φαγητό του και τα σνακ που καταναλώνει στο σχολείο και το σπίτι.

Αυτό που συστήνεται είναι η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας του παιδιού, παράλληλα με ένα ισορροπημένο διατροφικό πρόγραμμα, ούτως ώστε όχι απαραίτητα να χάσει βάρος, αλλά πολλές φορές να διατηρούμε το βάρος του σταθερό οπότε αυξάνοντας σε ύψος να αλλάζει το σώμα του και να μειώνεται όπως λέμε το ποσοστό του υπέρβαρου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα σωστά διατροφικά πρότυπα που θα πρέπει να υιοθετήσει ένα παιδί ξεκινούν από το σπίτι.

Είναι λοιπόν απαραίτητο όλη η οικογένεια, ξεκινώντας πρώτα από όλα από τους γονείς, να ακολουθεί ένα σωστό διατροφικό προγραμματισμό στο πλαίσιο μιας υγιεινής διατροφής.
Μελέτες δείχνουν ότι τέσσερα στα δέκα παιδιά έχουν τουλάχιστον ένα γονιό παχύσαρκο.

Αν οι ίδιοι οι γονείς δεν συνειδητοποιήσουν ότι τα παιδιά τους αποτελούν κύριους δέκτες των διατροφικών τους ερεθισμάτων, το πρόβλημα θα παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις.

Πηγή: neadiatrofis.gr