Αθλητισμός Χωρις Αναβολικά
Συγγραφείς: Παναγιώτης Βίλγας, Χαρά Σπηλιοπούλου, Πολυξένη Αργειτάκη, Παναγιώτης Δημάκος & Θεόφιλος Πυλιανίδης Γράφτηκε στις ,
Οι εισηγήσεις των ομιλητών από την ημερίδα της Κομοτηνής
Με μεγάλη επιτυχία έγινε στην Κομοτηνή ημερίδα κατά των αναβολικών, την οποία διοργάνωσε ο ΣΕΓΑΣ και η Α.ΧΩ.Α.
Δείτε παρακάτω αποσπάσματα από τις ομιλίες των εισηγητών
Παναγιώτης Βίλγας, ταμίας του Α.ΧΩ.Α, γεν. γραμμ. ¨Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Οδοντιάτρων¨, διευθυντής του ΕΣΥ στο οδοντιατρικό τμήμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Παίδων ¨Αγλαΐα Κυριακού¨, πρ. πρόεδρος του ΚΑΤ:
«Η λέξη «ντοπάρισμα» ξεκίνησε από τη Ν.Α. Αφρική. Εκεί «ντόπ» σήμαινε κάποτε το διεγερτικό ποτό που έπαιρναν όσοι συμμετείχαν σε κάποιες ειδικές θρησκευτικές τελετές. Άγγλοι, την εποχή της αποικιοκρατίας υιοθέτησαν τη λέξη, που μπήκε για πρώτη φορά στο λεξικό το 1889 και στην αρχή χρησιμοποιήθηκε για τις ουσίες με τις οποίες πότιζαν τα άλογα ώστε να αντέχουν περισσότερο στις διάφορες κούρσες. Ήδη, το 1886 είχε πεθάνει ο πρώτος άνθρωπος που πήρε φάρμακα για να ανεβάσει την απόδοση του, ενώ το 1904, στους Ολυμπιακούς του Σεντ Λούις, για τον πρώτο του μαραθώνιο κατεγράφη ότι είχε πάρει στη διάρκεια της κούρσας ωμά αβγά, μπράντι και έκανε ενέσεις στρυχνίνης!
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 μπαίνουν και τα αναβολικά στους αγώνες, ουσίες που επιτρέπουν την έως και τερατώδη αύξηση των μυών και της αντοχής, αλλά κάνουν και τρομακτική ζημιά στο συκώτι και τα νεύρα, ενώ προκαλούν και υπερτροφία της καρδιάς. Προσωπικά πιστεύω ότι ένας εκσυγχρονισμός της ελληνικής νομοθεσίας σύμφωνα με το πνεύμα των μεταγενέστερων διεθνών κειμένων της Δ.Ο.Ε. και του Συμβουλίου της Ευρώπης, θα είχε μεγάλη σημασία.
Μια μεταβίβαση της αρμοδιότητας ρύθμισης του προβλήματος του dopingαπό το κράτος στους αθλητικούς φορείς θα έδινε τελείως διαφορετική όφη στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Το κράτος θα διατηρούσε την αρμοδιότητα του να ρυθμίζει το πλαίσιο, τις γενικές αρχές μέσα στις οποίες θα κινούνται οι αθλητικοί φορείς, και αυτοί με τη σειρά τους, ως κατέχοντες σε βάθος όλες τις πτυχές του προβλήματος, θα αναλάμβαναν τα ειδικότερα σημεία της αντιμετώπισης του. Αυτή η επιλογή συμβαδίζει με την άποψη, ότι οι αθλητικοί φορείς γνωρίζουν τον καλύτερο τρόπο για την επίλυση των προβλημάτων στον αθλητικό χώρο. Τέλος, στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμφανίζεται όλο και πιο ενδεδειγμένη η λύση της ρύθμισης του προβλήματος της πολυνομίας με μιαν εναρμόνιση των εθνικών νομοθεσιών μέσω της λύσης μιας οδηγίας που θα απευθύνεται προς τα κράτη-μέλη της Ένωσης».
Χαρά Σπηλιοπούλου, πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Καταπολέμησης Ντόπινγκ:
«Το Εθνικό Συμβούλιο Καταπολέμησης Ντόπινγκ (Ε.Σ.ΚΑ.Ν.) ιδρύθηκε το 2003 και άρχισε να διενεργεί ελέγχους το 2005. Αποτελείται από εννέα (9) μέλη. Τον Ιούλιο του 2012 αρχίζει η θητεία του 4ου Συμβουλίου.
Οι αρμοδιότητες του Ε.Σ.ΚΑ.Ν. είναι:
Ο Γενικός Σχεδιασμός Ελέγχων (εντός και εκτός αγώνα).
Η παρακολούθηση της επιβολής των ποινών.
Η πρόληψη: εκπαίδευση και ενημέρωση.
Η εκπροσώπηση της Ελλάδας σε διεθνή όργανα (WADA, Επιτροπές της Ε.Ε, Συμβούλιο της Ευρώπης, UNESCO, ANADO).
Σε εθνικό επίπεδο το Ε.Σ.ΚΑ.Ν. συνεργάζεται με την Ε.Ο.Ε. και τις Εθνικές Αθλητικές Ομοσπονδίες καθώς επίσης και με το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας για ελέγχους σε σχολικά πρωταθλήματα.
Εξαιρετική συνεργασία έχει το Ε.Σ.ΚΑ.Ν. με τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ, την Ομοσπονδία Άρσης Βαρών και τη Σούπερ Λίγκα.
Οι αθλητές και οι αθλήτριες αποτελούν το σημαντικότερο κρίκο:
Εμπλεκόμενοι: Αθλητές, προπονητές, γιατροί, παράγοντες και οικογενειακό περιβάλλον.
Το ντόπινγκ δεν επιδρά μόνο στους χρήστες απαγορευμένων ουσιών αλλά στο σύνολο των αθλητών, διότι αλλοιώνει το αποτέλεσμα, προκαλεί δυσφήμιση στο άθλημα και βλάπτει την ψυχική και σωματική υγεία των αθλητών και των αθλητριών.
Ο καθαρός αθλητής:
Δεν δέχεται τη μετατροπή του σε πειραματόζωο.
Δε ρισκάρει την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά του για την επίτευξη ενός μεταλλίου ή μιας επίδοσης.
Αντιλαμβάνεται ότι τα αβέβαια και τα βραχυπρόθεσμα οφέλη από το ντόπινγκ είναι πολύ μικρά σε σχέση με τις σίγουρεςμακροχρόνιες δυσάρεστες συνέπειες.
Αντιλαμβάνεται το ρόλο του ως κοινωνικό πρότυπο.
Ο αθλητής που κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών:
Χαρακτηρίζεται από ματαιοδοξία, άγνοια, έλλειψη παιδείας, χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Είναι συγχρόνως θήτης και θύμα.
Συχνά καθοδηγείται από το περιβάλλον του.
Υφίσταται τις περισσότερες συνέπειες σε σχέση με άλλες κατηγορίες εμπλεκομένων.
Τελικά, από το ντόπινγκ επωφελούνται πολλοί. Ο αθλητής – χρήστης, όμως, είναι ο μόνος που πληρώνει το τίμημα.
Τέλος η κυρία Σπηλιοπούλου τόνισε ότι: 1) Οι συνέπειες της χρήσης ακολουθούν το χρήστη επί μακρόν 2) Η κληρονομιά μιας αθλητικής καριέρας δεν είναι μόνο νίκες, μετάλλια και δόξα, αλλά η διαμόρφωση ενός ισχυρού χαρακτήρα και μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας, καθώς και οι ξεχωριστές εμπειρίες, οι αναμνήσεις και οι φίλοι μιας ζωής,και 3) Ο πρωταθλητισμός έχει ημερομηνία λήξης, και αυτό που τελικά μένει είναι η υστεροφημία του καθενός».
Πολυξένη Αργειτάκη, ταμίας του Σ.Ε.Γ.Α.Σ, επίκουρος καθηγήτρια Τ.Ε.Φ.Α.Α. Πανεπιστημίου Αθηνών:
«Ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός με αρχές και αξίες που καλείται να υπηρετήσει υψηλούς στόχους. Όμως επηρεάζεται διαχρονικά από τις δομές της κοινωνίας και τις πολιτικές οικονομικές και πολιτιστικές μεταβολές που συντελούνται.
Το κύριο χαρακτηριστικό της σημερινής κοινωνίας μας είναι ο ανταγωνισμός ο οποίος βρίσκει πλήρη εφαρμογή και εξάπλωση στον αθλητικό χώρο. Ο αθλητισμός έχει τεράστια απήχηση στην κοινωνία τα τελευταία κυρίως χρόνια.
Τα ΜΜΕ συμβάλουν στην οικουμενικότητα και στην «εμπορικότητα» του αθλητισμού.
Οι διάφοροι χορηγοί και εμπλεκόμενοι επιχειρηματίες δαπανούν μεγάλα ποσά διότι αντιλαμβάνονται ότι λόγω του θεαματικού χαρακτήρα του μπορεί να αποφέρει τεράστια κέρδη. Οι νίκες και τα ρεκόρ, μέσα από εξαντλητικές και επίπονες προπονήσεις, είναι οι κύριοι στόχοι των αθλητών και του περιβάλλοντός των.
Το κυνήγι με πάθος στην κατάκτηση μεταλλίων κάνει τους αθλητές να υφίστανται την σκληρή και επίπονη προπόνηση σχεδόν από την μικρή του ηλικία. Έτσι προκύπτει το φαινόμενο Doping στον αθλητισμό που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βοήθεια της επιστήμης «με ανεπίτρεπτο τρόπο» να υποστηρίξει ανορθόδοξα τον αθλητή να αυξήσει τις επιδόσεις του.
“Το Doping αλλοιώνει τη γνησιότητα του αποτελέσματος και της προσπάθειας των αθλητών, θέτει σε κίνδυνο την υγεία των αθλητών και ιδίως των ανηλίκων, είναι αντίθετο με τις θεμελιώδεις αρχές του Ολυμπισμού, του “ευ αγωνίζεσθαι” και της ιατρικής ηθικής και απαγορεύεται”. ΝΟΜΟΣ 3057/2002. Στη χρήση αυτού του είδους αθέμιτων μέσων που αποσκοπούν στην βελτίωση της αθλητικής επίδοσης και αποτελεί όνειδος πρέπει να αντισταθεί ο αθλητικός κόσμος, το Ολυμπιακό κίνημα και γενικότερα η κοινωνία
Για να βρούμε τη σχέση μας με την κοινωνία πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την εικόνα μας και στο θέμα του Doping. Πέραν της πρόληψης, της ενημέρωσης και της πίεσης προς την πολιτεία να ασχοληθεί με τους εμπόρους, πρέπει να προγραμματίσουμε δράσεις και πρωτοβουλίες, οι οποίες καταλήγουν στην συγκεκριμένη πρόταση. Μια πρόταση που είναι καινοτόμα και αποτρεπτική και ελπίζουμε πως θα αντιμετωπιστεί θετικά και θα εφαρμοστεί και από άλλους στο μέλλον » Κώστας Παναγόπουλος Πρόεδρος ΣΕΓΑΣ. Στο εξής οι αθλητές που είναι ενταγμένοι στο σχεδιασμό, υποχρεούνται να συμπληρώνουν την φόρμα “Whereabout”.
Στο σύνολό τους θα είναι στην διάθεση του ΕΣΚΑΝ για αιφνίδιους ελέγχους, τους οποίους θα παραγγέλνει η ομοσπονδία μέσα από ένα σύστημα τυχαιότητας. Με την κίνηση αυτή και σε συνδυασμό με τα επιμορφωτικά σεμινάρια, η ομοσπονδία στέλνει το μήνυμα της καταπολέμησης της χρήσης απαγορευμένων ουσιών».
Παναγιώτης Δημάκος, αντιπρόεδρος του Σ.Ε.Γ.Α.Σ, καθηγητής Φυσικής Αγωγής, δημοτικός σύμβουλος:
«Ο Αθλητισμός, όπως και η μουσική, ήταν αναπόσπαστα τμήματα της διαπαιδαγώγησης των νέων, ώστε να γίνονται «καλοί κ’ αγαθοί». Το έπαθλο των αγώνων ήταν ευτελές και η αξία του ΜΟΝΟ ηθική. Εάν κυριαρχήσουν οι αρχές και οι αξίες του υγιούς αθλητισμού, τότε, όλοι αυτοί που επενδύουν και χτίζουν πάνω στο ντόπινγκ, δεν θα βρίσκουν την ανάλογη ανταπόκριση. Και τότε, όλες οι διακρίσεις υψηλού επιπέδου στον αθλητισμό θα μας κάνουν αληθινά εθνικά υπερήφανους.
Πρέπει, ακόμα, να υπάρξει ισορροπία κινήτρων και προνομίων, έτσι ώστε οι αθλητές που κάνουν αθλητισμό να διακρίνονται και να μπορούν να σπουδάζουν και να κτίζουν το μέλλον τους. Πάνω απ’ όλα, όμως, πιστεύω ότι το ντόπινγκ δεν είναι μόνο Αθλητικό αλλά και Κοινωνικό φαινόμενο. Η άκρατη εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και των ιδανικών του, η ολοένα αυξανόμενη πίεση στους αθλητές για μεγαλύτερες διακρίσεις, η εκμετάλλευση του αθλητικού θεάματος για άλλους σκοπούς, πέραν των κοινωνικών και ψυχαγωγικών, θα εξακολουθούν να δημιουργούν στρατιές ντοπαρισμένων αθλητών που αντί να δοξάζουν την πατρίδα μας, αντί να μας κάνουν υπερήφανους συλλέγοντας μετάλλια και σημειώνοντας έντιμα ρεκόρ, θα καταστρέφονται υπό το βάρος της ανυποληψίας αλλά και των επιπτώσεων των αναβολικών στην υγεία τους.
Ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στο θέμα, είναι η μόνη Ομοσπονδία στην Ελλάδα που παίρνει τέτοια μέτρα για τους αθλητές της. Είναι πρωτοπόρος σε αυτόν τον Τομέα, στηρίζοντας την Εταιρεία «Αθλητισμός Χωρίς Αναβολικά». Δημιουργήσαμε την υποχρεωτική ένταξη στο πρόγραμμα αιφνιδίων ελέγχων του ΕΣΚΑΝ, όλων των αθλητών του Σχεδιασμού της Ομοσπονδίας, καθώς επίσης σε συνεργασία με την Επιτροπή Αθλητών κάνουμε τακτικές κληρώσεις για να περνάνε, παράλληλα με την άλλη διαδικασία, οι αθλητές μας από επιπλέον έκτακτους ελέγχους, με δική μας πρωτοβουλία».
Και Θεόφιλος Πυλιανίδης, προπονησιολόγος, αναπληρωτής καθηγητής ΤΕΦΑΑ στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης:
«Η 1η νίκη και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς και η επίτευξη παγκόσμιας επίδοσης προϋποθέτει από τους αθλητές προσπάθεια και αγώνα για να φτάσουν τα φυσιολογικά τους όρια καθώς και μεγάλη προσπάθεια να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα για πόσο ακόμα θα «σπάνε» τα ρεκόρ; Η εξέλιξη της επιστήμης έδωσε περισσότερα από 200 γονίδια που σχετίζονται με τον αθλητισμό. Είδη ο άνθρωπος, παρά το μικρό εύρος κίνησης λόγω κατασκευής του, μπόρεσε και έτρεξε με 44χιλ/ώρα. Η πλουσιοπάροχα αμειβόμενη αθλητική νίκη, λειτουργεί για τον αθλητή ως κίνητρο, ικανό να τον απενοχοποιήσει για τη χρήση απαγορευμένων αναβολικών ουσιών. Προσβλέποντας στην επιτυχία, την αναγνώριση, τον πλούτο και τη δόξα εισάγονται στα γρανάζια της φαρμακοδιέγερσης που συχνά τους σπρώχνει στο θάνατο. Στο ερώτημα εάν μπορεί να υπάρξει αθλητισμός χωρίς φάρμακα απάντησε ναι. Ωστόσο, είναι ένα θέμα που δεν αφορά μόνο τους παράγοντες του αθλητισμού αλλά την κοινωνία και μπορεί να επιτευχθεί με την απόκτηση παιδείας. Όσο οι νέοι ταυτίζονται με το πρότυπο που προβάλλει η σημερινή εμπορευματοποίηση του αθλητικού θεάματος, τόσο περισσότερο θα συναντάμε το πρόβλημα του ντόπινγκ.
Στις μέρες μας δυστυχώς δεν προάγεται η ευγενής άμιλλα και η συναδέλφωση καθώς και η σημασία της συμμετοχής. Όσο δίνεται σημασία στη νίκη και στο εγώ, υποχωρούν όλες οι έννοιες που έχουν να κάνουν με την αλληλεπίδραση των ανθρώπων, όπως ο αλληλοσεβασμός και η φιλία. Oι περισσότεροι πρωταθλητές έχουν παρασυρθεί σε ένα υπέρμετρο αγώνα να επικρατήσουν έναντι των υπολοίπων με κάθε κόστος. Έχει διαπιστωθεί ότι το 94% των αθλητών/τριων στην Ελλάδα παίρνει συμπληρώματα διατροφής και ότι το 30% των συμπληρωμάτων διατροφής που κυκλοφορούν στην Ευρώπη περιέχουν απαγορευμένα αναβολικά. Από 634 σκευάσματα: στα 94 (15%) ανιχνεύτηκαν απαγορευμένες ουσίες καθώς και στα 63 (10%) ανιχνεύτηκαν στεροειδή αναβολικά. Αναφέρθηκε ακόμη ότι στο Bodybelding 600.000 έφηβοι (ΗΠΑ) χρησιμοποίησαν στεροειδή οι περισσότεροι για να ενισχύσουν την αυτοεικόνα τους και άλλοι χωρίς καν να γυμνάζονται. Τέλος καταλόγισε ευθύνες για άκριτη εμπορευματοποίηση της Ολυμπιακής ιδέας σε (ΔΟΕ, IAAF, FIFA κ.α.), οι οποίες αποφεύγουν να καταπολεμήσουν στη ρίζα τους το πρόβλημα της χρήσης αναβολικών, που νοθεύει νίκες και ρεκόρ».
