Δυσκοιλιότητα
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Επειδή η δυσκοιλιότητα είναι ένα σύμπτωμα που συχνά αγνοούν, δεν γνωρίζουν πώς να το αντιμετωπίζουν, θεωρείται «ταμπού» ή η ενημέρωση η οποία υπάρχει είναι αρκετά ελλιπής, ειδικότερα στην Ελλάδα, υπάρχουν κάποια κριτήρια τα οποία βοηθούν τον πάσχοντα να αναγνωρίσει το πρόβλημά του.
Συνήθως οι πάσχοντες πιστεύουν ότι έχουν πρόβλημα δυσκοιλιότητας εάν έχουν πολύ αραιά κένωση του εντέρου ή με προσπάθεια ή όταν τα κόπρανα τους είναι σκληρά ή μικρής ποσότητας ή έχουν επώδυνο κένωση ή όταν αισθάνονται πως το έντερό τους δεν έχει πλήρεις εκκενώσεις.
Επομένως ο ορισμός της δυσκοιλιότητας σχετίζεται με:
1. τη συχνότητας κένωσης του εντέρου
2. τη δυσχέρεια κατά την κένωση
3. το βάρος και τη σύσταση των κοπράνων
Ωστόσο, το κύριο στοιχείο για να χαρακτηριστεί ότι πάσχει κάποιος από δυσκοιλιότητα είναι να έχει λιγότερες από τρεις κενώσεις την εβδομάδα. Επιπλέον, με βάση τα κριτήρια της Ρώμης που έχουν οριστεί από την επιστημονική κοινότητα, ο πάσχον θα πρέπει να εμφανίζει τουλάχιστον 2 από τα παρακάτω συμπτώματα, τουλάχιστον για 3 μήνες στο ? των κενώσεων και η εμφάνισή τους να εντοπίζεται 6 μήνες πριν την τελική διάγνωση:
ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑΣ
1. Επίπονη αφόδευση
2. Σκληρά κόπρανα
3. Αίσθημα μη πλήρους κένωσης
4. Αίσθημα απόφραξης του ορθοπρωκτικού σωλήνα
5. Ανάγκη μηχανικής υποβοήθησης της κένωσης
6. Απουσία μαλακών κοπράνων
7. Απουσία επαρκών κριτηρίων για διάγνωση Συνδρόμου Ευερέθιστου Εντέρου
Η δυσκοιλιότητα μπορεί να οφείλεται σε πολλά και διαφορετικά αίτια.
Είναι αλήθεια ότι το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας έχει καταγραφεί από την αρχαιότητα, αλλά ακόμα και σήμερα δεν μας είναι απόλυτα σαφείς οι αιτίες που την προκαλούν. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνισης του προβλήματος.
Οι πιο συνηθισμένοι είναι :
οι μεταβολές στη διατροφή, οι αλλαγές στις καθημερινές συνήθειες, η απροθυμία για αφόδευση, η έλλειψη κατάλληλων συνθηκών υγιεινής, η έλλειψη χρόνου, η λήψη φαρμάκων που μπορεί να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα ως παρενέργεια, νευρικές αντιδράσεις του οργανισμού που επηρεάζουν τους μύες του εντέρου, κάποια νευρολογικά νοσήματα, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (σπαστική κολίτιδα) και άλλες παθήσεις του παχέος εντέρου, οι διαταραχές συμπεριφοράς ή άλλα ψυχολογικά προβλήματα και βαθύτερες ψυχοσωματικές διαταραχές που επηρεάζουν την πέψη και την απορρόφηση νερού στο παχύ έντερο με συνέπεια τη δυσκοιλιότητα και άλλοι.
Επειδή τα συμπτώματα της δυσκοιλιότητας είναι ποικίλα και μπορεί να υποδηλώνουν διαφορετική προέλευση, είναι σκόπιμο να διακριθούν με λεπτομερή λήψη του ιστορικού από ειδικό γιατρό. Ο παθογενετικός μηχανισμός της χρόνιας δυσκοιλιότητας είναι σχετικά πολύπλοκος και πολυπαραγοντικός.
Δευτεροπαθής δυσκοιλιότητα (ανατομικές βλάβες, νευρολογικές διαταραχές, μυοπάθειες, ενδοκρινικές & μεταβολικές ασθένειες, ψυχολογικές διαταραχές, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, φαρμακευτική αγωγή με αντιόξινα, αντιχολινεργικά, αντικαταθλιπτικά, αποκλειστές διαύλων ασβεστίου, διουρητικά κ.α.)
Διαταραχές κινητικότητας παχέος εντέρου
Δυσκοιλιότητα βραδείας διάβασης (ελαττωμένος αριθμός ισχυρών προωθητικών συσπάσεων (εντερική αδράνεια) ή αυξημένη και ασυντόνιστη κινητική δραστηριότητα στο αριστερό κόλον )
Δυσλειτουργία του πυελικού εδάφους (ανικανότητα φυσιολογικής αφόδευσης από μυϊκή υπερτονία (πρωκτισμός), πυελικού εδάφους και εξ. σφιγκτήρα πρωκτού ή από μυϊκή υποτονία, με μεγαορθό και κάθοδο του πυελικού εδάφους
Ρόλος επίπονης αφόδευσης με κάθοδο του πυελικού εδάφους, μαιευτικής βλάβης του περινεικού νεύρου, σύνδρομο μονήρους έλκους, εγκολεασμός, ακράτεια κοπράνων
Συνδυασμός των παραπάνω
Στη συντριπτική πλειοψηφία των πασχόντων η δυσκοιλιότητα δεν οφείλεται σε κάποιο οργανικό αίτιο ούτε αποτελεί σύμπτωμα απειλητικό για τη ζωή του πάσχοντος.
Όμως, σε ένα ποσοστό 10-15% των ατόμων με δυσκοιλιότητα, αυτή μπορεί να οφείλεται σε κάποια οργανική βλάβη η οποία να προκαλεί στένωση του αυλού του παχέος εντέρου και για το λόγο αυτό να δυσχεραίνει την αποβολή των κοπράνων (ή και των αερίων ακόμη). Συνηθέστερο αίτιο για την μικρότερου ή μεγαλύτερου βαθμού στένωση του αυλού αποτελεί ο καρκίνος του παχέος εντέρου, σπανιότερα δε άλλες παθολογικές καταστάσεις (π.χ. μεγάλοι πολύποδες, εκκολπώματα, ειδικού τύπου φλεγμονές του παχέος ή και του λεπτού εντέρου κ.α.). Για την διαπίστωση τυχόν ύπαρξης κάποιου από τα ανωτέρω αίτια είναι προφανές ότι το πάσχον άτομο θα πρέπει να υποβληθεί στον ενδεικνυόμενο, ανάλογα με την περίπτωση, έλεγχο. Βασική εξέταση ελέγχου είναι η κολονοσκόπηση ή ακόμη και άλλες εξετάσεις που ο γιατρός θεωρεί αναγκαίες.
Γενικά, συνιστάται διερεύνηση για πιθανό οργανικό αίτιο δυσκοιλιότητας σε :
Άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω
Πρόσφατη και με σχετικά απότομη έναρξη δυσκοιλιότητας
Παρουσία αίματος στα κόπρανα
Εμφάνιση συμπτωμάτων «συναγερμού» (αναιμία, ίκτερος, σημαντική απώλεια βάρους)
Εάν έχετε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως το γιατρό σας. Πρέπει να τονίσουμε ότι μόνο ο γιατρός είναι ο αρμόδιος για να κάνει σωστή διάγνωση του προβλήματος και να κρίνει την σοβαρότητά του.
Η ισορροπημένη διατροφή, η τακτική άσκηση και η μείωση του στρες μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας. Όταν όμως εμφανιστεί το πρόβλημα, συνιστάται η διάγνωση του γιατρού και η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Μόνον ο γιατρός μπορεί να διαγνώσει την αιτία του προβλήματος και να συμβουλεύσει για την αντιμετώπισή του.
Επικρατεί ευρέως η αντίληψη ότι διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, μπορεί να είναι η καλύτερη αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας. Οι φυτικές ίνες έχουν την δυνατότητά να απορροφούν μεγάλες ποσότητες νερού, έτσι βοηθούν ώστε το περιεχόμενο του εντέρου να είναι μαλακό και να ωθείται προς τα έξω με μεγαλύτερη ευκολία.
Συνιστάται λοιπόν να ακολουθείται μια ισορροπημένη υγιεινή διατροφή η οποία να περιλαμβάνει και φυτικές ίνες. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιο άτομο με σοβαρή δυσκοιλιότητα, θα ξεπεράσει το πρόβλημα καταναλώνοντας τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες. Η αυξημένη κατανάλωση αυτών των τροφών μπορεί μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις σοβαρής δυσκοιλιότητας να επιδεινώσει τα συμπτώματα και να προκαλέσει πόνους στην κοιλιά και έντονο μετεωρισμό.
Η αυξημένη κατανάλωση υγρών, και ειδικά νερού, είναι σημαντική για έναν υγιεινό τρόπο ζωής και συνιστάται να την αυξάνουμε. Παρ’ όλα αυτά, η αυξημένη λήψη υγρών δεν ανακουφίζει σημαντικά τη δυσκοιλιότητα, εκτός από τις περιπτώσεις δυσκοιλιότητας σε άτομα με έντονη αφυδάτωση.
Συνοπτικά, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες δεν προκύπτει ότι η αύξηση πρόσληψης φυτικών ινών ή υγρών μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην αντιμετώπιση της χρόνιας δυσκοιλιότητας.
Η σωματική άσκηση επίσης, αμβλύνει το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας, γιατί διευκολύνει την κινητικότητα του εντέρου. Μέτριου βαθμού άσκηση μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας. Αντιθέτως, πρόσφατες μελέτες αποδεικνύουν ότι η έντονη φυσική άσκηση ενοχοποιείται για μείωση του αριθμού και της έντασης των περισταλτικών κινήσεων του εντέρου -απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία του εντέρου- ενώ όταν σταματά η άσκηση η λειτουργία του εντέρου ομαλοποιείται. Η αλήθεια στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι μια μέτρια σωματική άσκηση (όπως το ποδήλατο και το τρέξιμο) μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας, όταν αυτή είναι ήπια, σε όλες τις ηλικίες και ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους.
Η τροφή που προσλαμβάνουμε οδεύει από το στόμα στο στομάχι, απ’ όπου μεταφέρεται σταδιακά στο λεπτό έντερο για να γίνει η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών. Το συνολικό μήκος του εντερικού σωλήνα του ανθρώπου είναι περίπου 7,5 μέτρα, από τα οποία το τελευταίο 20% αντιστοιχεί στο παχύ έντερο. Το τελευταίο τμήμα του παχέος εντέρου ονομάζεται ορθόν. Η κίνηση του περιεχομένου του εντέρου κατά μήκος του εντερικού σωλήνα γίνεται με τις περισταλτικές κινήσεις, δηλαδή διαδοχικές συσφίγξεις, που προωθούν σταδιακά το εντερικό περιεχόμενο. Το άπεπτο υπόλειμμα των τροφών μείον το νερό που επαναπορροφείται μερικώς στο έντερο, αποτελούν τα κόπρανα που πρόκειται, τελικώς, να αποβληθούν. Το βάρος των κοπράνων που αποβάλλονται καθημερινά είναι 100 γρ. – 200 γρ., περισσότερο από το 50% των οποίων είναι νερό. Μεταβολές στην ταχύτητα των πε-ρισταλτικών κινήσεων, στην απομένουσα ποσότητα νερού ή στο άπεπτο υπόλειμμα, επηρεάζουν την εντερική λειτουργία και μπορεί να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα.
Δεν είναι θέμα συχνότητας. Η δυσκοιλιότητα αποτελεί διαταραχή των κενώσεων. Ο ορισμός της, ωστόσο, δεν είναι εύκολη υπόθεση, δεδομένου ότι η έννοια του «φυσιολογικού» ως προς τις κενώσεις ποικίλλει ευρέως στον πληθυσμό των υγιών ατόμων. Για έναν άνθρωπο οι τρεις κενώσεις την εβδομάδα μπορεί να είναι φυσιολογικές, όταν για άλλον ο αριθμός μπορεί να είναι τρεις κενώσεις την ημέρα. Πέρα από τον αριθμό των κενώσεων, σημασία έχει η παρουσία σκληρών κοπράνων, που κάνουν την αφόδευση δύσκολη και επίπονη. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο κι αν οι κενώσεις είναι λιγότερες από τρεις την εβδομάδα, τότε μιλάμε σίγουρα για δυσκοιλιότητα. Σε πολλές περιπτώσεις, η δυσκοιλιότητα συνοδεύεται από ενοχλήματα στην κοιλιά, φούσκωμα και αίσθημα δυσφορίας.
Είναι λάθος να θεωρούμε ότι η καθημερινή κένωση είναι απαραίτητη για τη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού. Μία τέτοια εσφαλμένη άποψη μπορεί να οδηγήσει σε συστηματική λήψη καθαρτικών και σε πραγματική πλέον δυσκοιλιότητα, δεδομένου ότι οι κενώσεις εξαρτώνται πια από τη λήψη του καθαρτικού: το έντερο «αδρανεί». Αντιθέτως, μεγάλη σημασία πρέπει να δίνεται στην αλλαγή της συχνότητας των κενώσεων που αφορούν το ίδιο άτομο, π.χ. κάποιος με καθημερινή προηγουμένως κένωση που τώρα παρουσιάζει κένωση κάθε 3 ημέρες. Ή, ακόμα, όταν εμφανίζεται αλλαγή στη σύσταση των κενώσεων, π.χ. ενώ προηγουμένως είχε σκληρά κόπρανα κάθε 2 ημέρες τώρα αναφέρονται καθημερινά διαρροϊκές κενώσεις. Τέτοιες αλλαγές πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρονται στο γιατρό, προκειμένου να ελεγχθεί το έντερο για την πιθανότητα προβλήματος πολύ πιο σημαντικού από τη δυσκοιλιότητα.
Ο ρόλος της διατροφής –
Εμπλουτίστε τη δίαιτά σας με άφθονες φυτικές ίνες. Αλλαγή των διατροφικών συνηθειών, τροφές χωρίς άπεπτο υπόλειμμα (π.χ. κρεατικά, ζυμαρικά), αλλαγή διαμονής, εργασιακές μεταβολές, μπορούν να μεταβάλουν το ρυθμό των κενώσεων. Επίσης, κοινωνικές υποχρεώσεις που αναγκάζουν σε αναβολή της κένωσης οδηγούν σε «κακή εκπαίδευση» του εντέρου και εγκατάσταση δυσκοιλιότητας.
Ψυχολογικοί παράγοντες, όπως το άγχος ή η κατάθλιψη, η έλλειψη γυμναστικής ή εν γένει σωματικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με ανεπαρκή λήψη υγρών, επηρεάζουν σημαντικά την κινητικότητα του εντέρου.
Η διατροφή παίζει βασικό ρόλο. Ετσι, ο εμπλουτισμός της δίαιτας με άφθονες φυτικές ίνες που περιλαμβάνονται σε φρούτα και λαχανικά, δημητριακά και ψωμί ολικής αλέσεως, λήψη άφθονου νερού και φυσικών χυμών, ελαιολάδου και όχι των συνήθων κορεσμένων λιπαρών, είναι απλά αλλά σημαντικά μέτρα πρόληψης και θεραπείας της δυσκοιλιότητας, όπως θα δούμε παρακάτω. Σημαντικός είναι και ο ρόλος της επαρκούς πρόσληψης υγρών. Για γενικότερους λόγους κι όχι μόνο για τη δυσκοιλιότητα, θα πρέπει να πίνετε 1,5 λίτρα νερό την ημέρα ή 8 ποτήρια.
Μήπως φταίει κάποιο φάρμακο; Αν οι διατροφικές σας συνήθειες δεν έχουν αλλάξει σημαντικά και η δυσκοιλιότητα εμφανίστηκε λίγο μετά την έναρξη λήψης κάποιου φαρμάκου, συζητήστε το με το γιατρό σας. Υπάρχουν αρκετά φάρμακα που μπορεί να επηρεάσουν την κινητικότητα του εντέρου και άλλες φυσιολογικές παραμέτρους, οδηγώντας τελικώς σε δυσκοιλιότητα.
Παραδείγματα τέτοιων φαρμάκων είναι ορισμένα αντιπαρκινσονικά, αντικαταθλιπτικά, αντιυπερτασικά, αντιισταμινικά (χρησιμοποιούνται στις αλλεργικές παθήσεις) και άλλα. Αν παίρνετε κάποιο φάρμακο που πιστεύετε ότι συνδέεται με την εμφάνιση δυσκοιλιότητας, φυσικά δεν πρέπει να το διακόψετε! Συμβουλευθείτε το γιατρό σας.
Εκπαιδεύοντας το έντερο.
Σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας, εκτός από τις μεταβολές στη διατροφή, παίζει και η «εκπαίδευση» του εντέρου. Για το σκοπό αυτόν ο πάσχων πρέπει να επισκέπτεται την τουαλέτα κάθε πρωί, περίπου την ίδια ώρα, και να μένει εκεί αρκετό χρόνο (10-15 λεπτά), ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Σταδιακά, το έντερο θα εκπαιδευθεί να δρα «στην ώρα του».
Ωστόσο, θα πρέπει προφανώς να γίνεται σεβαστή η τάση του εντέρου προς αφόδευση, έστω κι αν αιφνιδιάζει: συχνές «αναβολές» θα οδηγήσουν σίγουρα σε δυσκοιλιότητα.
Στην εκπαίδευση του εντέρου συμβάλλει και η άσκηση των κοιλιακών. Οι ασκήσεις κοιλιακών θεωρούνται πολύ ευεργετικές, δεδομένου ότι προκαλούν σύσφιγξη των μυών του κοιλιακού τοιχώματος κι έτσι ασκούν μηχανική πίεση στο έντερο και αποτελεσματικότερη προώθηση του περιεχομένου του κατά την αφόδευση.
Πρακτικά, το τρίπτυχο φυτικές ίνες – νερό – εκπαίδευση του εντέρου είναι το «κλειδί» στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας.
Συμβουλευθείτε το γιατρό σας. Πότε ανησυχούμε περισσότερο.
Πέρα όμως από τις λειτουργικές αιτίες δυσκοιλιότητας που προαναφέρθηκαν και που αποτελούν μάλλον και την πλειονότητα των περιπτώσεων, υπάρχουν και ορισμένες λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές παθολογικές καταστάσεις που εκδηλώνονται με δυσκοιλιότητα. Τα πιο συχνά αίτια είναι επώδυνες παθήσεις της περιοχής του ορθού, παθήσεις που προκαλούν στένωση ή απόφραξη του παχέος εντέρου και παθήσεις που προκαλούν μείωση της κινητικότητας του εντέρου.
Στις επώδυνες παθήσεις περιλαμβάνονται ραγάδες, αιμορροΐδες και περιεδρικά αποστήματα και συρίγγια.
Κατά την αφόδευση προκαλείται πόνος, ο οποίος αναγκάζει τον άρρωστο να αποφεύγει τις συχνές κενώσεις. Αυτή η ηθελημένη αναστολή των κενώσεων προς αποφυγήν του πόνου οδηγεί στην εγκατάσταση επίμονης δυσκοιλιότητας. Σπασμολυτικά για την ανακούφιση του πόνου και τοπικά αναισθητικά υπό μορφήν αλοιφής μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση.
Από τις παθήσεις που προκαλούν στένωση ή απόφραξη του παχέος εντέρου τα συχνότερα είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου και η εκκολπωμάτωση. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η αλλαγή του χαρακτήρα των κενώσεων γιατί θέτει υποψία καρκινώματος παχέος εντέρου. Σε άτομο με τακτικές κενώσεις η εμφάνιση προοδευτικά επιδεινούμενης δυσκοιλιότητας που μπορεί να συνοδεύεται από την ύπαρξη νωπού ή αλλοιωμένου αίματος στα κόπρανα, είναι ιδιαίτερα ύποπτα σημεία.
Περίπου ίδια συμπτώματα μπορεί να παρουσιάζει η εκκολπωμάτωση, που είναι συχνότερη σε άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών και εμφανίζεται σε περιπτώσεις έντονης δυσκοιλιότητας, λόγω ύπαρξης αυξημένων πιέσεων μέσα στο έντερο. Υπό την επίδραση των αυξημένων αυτών ενδοαυλικών πιέσεων, ο χιτώνας του παχέος εντέρου υποχωρεί κατά τόπους και εμφανίζει προεκβολές σαν «σακουλάκια» που αποτελούντα εκκολπώματα.
Η «σπαστική κολίτιδα» Μια ιδιαίτερη κατάσταση που εκδηλώνεται συνήθως με χρόνια υποτροπιάζουσα διάρροια, αλλά μπορεί να υπερέχει και η δυσκοιλιότητα, είναι το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου (γνωστό και ως «σπαστική κολίτιδα»). Το σύνδρομο αυτό εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, συχνότερα όμως στις νεαρές γυναίκες.
Συνήθως, ενώ ο πάσχων αποβάλλει σχηματισμένα κόπρανα, μπορεί να εμφανίσει ξαφνικά διαρροϊκές κενώσεις, αποβολή αερίων, κοιλιακό πόνο και μετεωρισμό («φούσκωμα»). Αλλοτε πάλι παρατηρείται έντονη δυσκοιλιότητα, μετεωρισμός και πόνος που ανακουφίζεται παροδικά με την αποβολή αερίων. Ολα αυτά χειροτερεύουν υπό συνθήκες στρες και, συνήθως, βελτιώνονται τη νύχτα. Ωστόσο, απαιτείται αποκλεισμός της ύπαρξης οργανικών παθήσεων για να αποδοθούν τα συμπτώματα σε σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.
Συμπερασματικά, η δυσκοιλιότητα ταλαιπωρεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού και αποτελεί και αυτή μέρος του τμήματος που πληρώνει ο σύγχρονος άνθρωπος με τους έντονους ρυθμούς ζωής, την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών και τον ελάχιστο χρόνο που αφιερώνει ουσιαστικά στον εαυτό του.
Ερωτήσεις.
1) Τι είναι δυσκοιλιότητα;
Η δυσκοιλιότητα παρουσιάζεται με τη μορφή ενός συμπτώματος ή σύνολο συμπτωμάτων, τα οποία διαφέρουν από άτομο σε άτομο και για αυτό είναι δύσκολο να καθοριστεί επακριβώς. Συχνά οι άνθρωποι θεωρούν ότι πάσχουν από δυσκοιλιότητα εάν δεν ενεργούνται για μια ή δύο ημέρες. Αυτό όμως μπορεί και να είναι φυσιολογικό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πάσχουν από δυσκοιλιότητα και ενεργούνται τρεις φορές την εβδομάδα.
Γενικά υπάρχουν κάποια αποδεκτά χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν τη δυσκοιλιότητα, όπως:
· Λιγότερες από τρεις κενώσεις την εβδομάδα
· Ιδιαίτερη προσπάθεια κατά την κένωση
· Σκληρά και άμορφα κόπρανα
Η δυσκοιλιότητα μπορεί να είναι είτε χρόνια είτε περιστασιακή
· Η περιστασιακή δυσκοιλιότητα είναι προσωρινή, συμβαίνει ξαφνικά και συνήθως είναι αντίδραση του οργανισμού σε μια συγκεκριμένη αιτία. Ο οργανισμός, συχνά, επιστρέφει στη φυσιολογική του λειτουργία σε μερικές ημέρες. Σε αντίθετη περίπτωση, λαμβάνεται κάποια φαρμακευτική αγωγή για να υποστηρίξει την επαναφορά του φυσιολογικού ρυθμού του εντέρου.
· Η χρόνια δυσκοιλιότητα είναι ένα επίμονο ή επαναλαμβανόμενο πρόβλημα. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να λαμβάνεται η ιατρική συμβουλή για την καλύτερη θεραπεία.
2) Ποιος μπορεί να εμφανίσει το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας;
Ο καθένας μπορεί να εμφανίσει δυσκοιλιότητα και μάλιστα σύμφωνα με τη πανελλήνια επιδημιολογική έρευνα που έγινε τον Ιούνιο 2006 από το ΕΛ.Ι.ΓΑΣΤ, 1 στους 5 θα έρθει κάποια στιγμή, στη ζωή του, αντιμέτωπος με το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας.
Υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης δυσκοιλιότητας όταν υπάρχει κάποια αλλαγή στον τρόπο ζωής, όπως ταξίδια, διακοπές ή αλλαγή εργασίας. Μπορεί επίσης να συμβεί με τη χορήγηση φαρμάκων, π.χ. ορισμένων αντιόξινων, αντιυπερτασικών, αντικαταθλιπτικών κ.λπ. Οι γυναίκες έχουν συχνά προβλήματα δυσκοιλιότητας στην περίοδο της κύησης και της εμμηνόπαυσης. Συνυπάρχει με κάποιες ασθένειες, όπως νευρολογικές παθήσεις ή με παθήσεις που απαιτούν σχετικά μακροχρόνια παραμονή στο κρεβάτι.
3) Τι προκαλεί τη δυσκοιλιότητα;
Η δυσκοιλιότητα προκαλείται όταν δεν γίνεται φυσιολογική λειτουργία των μυών του κόλου (παχύ έντερο), με αποτέλεσμα να μην γίνεται «σωστά» η κένωση. Υπάρχουν πολλές αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα και για τους περισσότερους ανθρώπους που πάσχουν από χρόνια δυσκοιλιότητα η αιτία μπορεί να είναι απροσδιόριστη.
4) Η έλλειψη φυτικών ινών μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα; Μπορεί η δυσκοιλιότητα να θεραπευτεί με τη λήψη φυτικών ινών;
Αν και οι φυτικές ίνες αυξάνουν τη συχνότητα και τον όγκο των κενώσεων στους υγιείς ανθρώπους, δεν αποδεικνύεται το αντίθετο, ότι δηλαδή η διατροφή φτωχή σε φυτικές ίνες, είναι υπεύθυνη για την εμφάνιση του προβλήματος της δυσκοιλιότητας. Αντιθέτως, η αύξηση των φυτικών ινών σε πολλούς πάσχοντες, που υποφέρουν από σοβαρές περιπτώσεις δυσκοιλιότητας, μπορεί να προκαλέσει επιδείνωση της κατάστασης.
5) Μπορεί η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας να θεραπεύσει το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας;
Μια πρόσφατη αναθεώρηση όλων των στοιχείων, σχετικά με την εμφάνιση, τη διάρκεια και τη θεραπεία της δυσκοιλιότητας, που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό American Journal of Gastroenterology / Ιαν. 2005, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ενώ η λειτουργία του εντέρου μπορεί να συσχετιστεί ως ένα βαθμό με τη σωματική δραστηριότητα, δεν είναι αιτία εμφάνισης του προβλήματος της δυσκοιλιότητας.
H αύξηση της σωματικής δραστηριότητας, μολονότι συνιστάται απόλυτα, δεν φαίνεται να επαρκεί από μόνη της στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της δυσκοιλιότητας σε εργαζόμενους ενήλικες. Στις μεγαλύτερες όμως ηλικίες, σε συνδυασμό με ένα γενικότερο πρόγραμμα αποκατάστασης, η σωματική άσκηση, μπορεί να βοηθήσει.
6) Μπορεί η αύξηση των υγρών να θεραπεύσει το πρόβλημα της δυσκοιλιότητας;
Μια πρόσφατη αναθεώρηση όλων των στοιχείων, σχετικά με την εμφάνιση, τη διάρκεια και τη θεραπεία της δυσκοιλιότητας, που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό American Journal of Gastroenterology / Ιαν. 2005, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αύξηση των υγρών δεν παρέχει καμιά σημαντική ανακούφιση, παρά μόνον εάν υπάρχει περίπτωση αφυδάτωσης.
7) Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της δυσκοιλιότητας;
Η ισορροπημένη διατροφή, η τακτική άσκηση και η μείωση του στρες μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας. Όταν όμως εμφανιστεί το πρόβλημα, οι σύγχρονες ιατρικές αντιλήψεις συνιστούν: ιατρική συμβουλή και φαρμακευτική αγωγή. Μόνον ο γιατρός μπορεί να διαγνώσει την αιτία του προβλήματος και να συμβουλεύσει για την αντιμετώπισή του. Σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας φάρμακα δοκιμασμένα πάνω από μισό αιώνα για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους, τα οποία μας δίνουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα έγκαιρα και με υψηλά ποσοστά επιτυχίας.
Η έγκαιρη έναρξη χρήσης του κατάλληλου φαρμάκου σε αρχικό στάδιο του προβλήματος (την δυσκοιλιότητα στη προκειμένη περίπτωση) μπορεί να προσφέρει πολύ σημαντική βοήθεια στην αντιμετώπισή του.
Πρόσφατες μελέτες μάλιστα επισημαίνουν τη σημαντική βοήθεια που μπορεί να προσφέρει η φαρμακευτική ουσία δισακοδύλη, δραστικό συστατικό ιδιοσκευασμάτων που πωλούνται μόνο στα φαρμακεία, η οποία είναι ευρέως δοκιμασμένη παγκόσμια, για περισσότερα από 50 χρόνια και προσφέρει αποτελεσματική και προγραμματισμένη σε 6-10 ώρες ανακούφιση, προκαλώντας αύξηση της εντερικής κινητικότητας.
http://fysiki-iasi.blogspot.gr
